Σκοτάδι, μόνο σκοτάδι

Χωρίς ρυθμό, μέτρο. Σκοτάδι, μόνο σκοτάδι.

          Μια βόλτα στον έξω κόσμο, για να νιώσω ότι ακόμη ζω ανάμεσα τους. Φωνές και γέλια, κόρνες, αυτοκίνητα και καφετέριες, πόρνες, ναρκωτικά. Σκοτάδι, μόνο σκοτάδι. Όλα γύρω μου είναι ευδιάκριτα κι ας μην υπάρχουν φώτα. Δυστυχώς βλέπω καθαρά, για αυτό δώσε μου να πιω. Κανε τον κόσμο να γυρίσει ανάποδα. Θέλω να πέσουμε από ψηλά και να βυθιστούμε στο ατέρμονο χάος.

          Κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους κουμπώνομαι, περιμένω την αλλαγή, νιώθω την αλλαγή, γίνομαι η αλλαγή, αλλά κανένας δεν το κατάλαβε. Πονάει το κεφάλι μου πιο συχνά και τα ημερολόγια που γράφω κατά καιρούς λογοκρίνονται από εμένα. Το διάβασμα μου κάνει καλό ή κακό; Όσο διαβάσω γίνομαι όλο και πιο απελπισμένος. Βλέπω την κατάσταση με το τρίτο μάτι.

          Όλοι γελάνε και χαίρονται, όσο ένα καινούργιο πραξικόπημα ετοιμάζεται. Όλοι γελάνε και χαίρονται, όσο κάποιοι σε ένα δωμάτιο πεθαίνουμε από τα φρικτά τους γέλια. Ο κόσμος θα πρεπε να πονάει. Ο κόσμος θα πρεπε να λυσσάει και να σκοτώνει. Δεν πρέπει να ξαναβγώ από το σπίτι. Δεν μπορώ να ακούσω άλλα γέλια.

          Δώσε μου πλαστικό φαγητό και πλαστικές ασχολίες, να κοιμάμαι στον ξύπνιο μου, μέχρι να έρθει η αλλαγή. Και αν δεν έρθει; Το ξέρεις και το ξέρω, ότι η αλλαγή που χρειαζόμαστε, δεν θα έρθει ποτέ. Χάσαμε την μάχη και περιμένουμε να χάσουμε τον πόλεμο.

Χωρίς ρυθμό, μέτρο. Σκοτάδι, μόνο σκοτάδι.

Οι δύο μασόνοι

Σε ένα υπόγειο κάπου στην Ρώμη,
ζούσανε δυο μασόνοι.
Συζήταγαν πολύ και μισούσανε την σιωπή.

Εκεί στο υπόγειο στην Ρώμη,
ο ένας ζήτησε συγγνώμη,
ώστε να ξεχαστεί και η κουβέντα να συνεχιστεί.

Μα στο υπόγειο στην Ρώμη,
ο άλλος άλλαξε γνώμη,
το γύρισε στα λεφτά και όλα πήγανε σκατά.

Στο υπόγειο στην ρώμη,
δεν μένουνε πια μασόνοι,
Μα η κουβέντα εξελίσσεται,
από αυτόν που γνώριζε τι πάει να πει συγγνώμη.

Προχώρα μπροστά

          Κοιμάσαι γυμνή στο κρεβάτι μου, γλυκιά και υπέροχη όταν κοιμάσαι. Βασικά είσαι πολύ όμορφη, πολύ πιο όμορφη από όσο μπορείς να πιστέψεις, μάλλον γιατί δεν σε έχεις δει ποτέ να κοιμάσαι. Κάθομαι και χαζεύω το πρόσωπο σου, σε κάποιες φάσεις, ψιλό ξυπνάς και μου χαμογελάς. Το πρωί δεν θα τα θυμάσαι.

          Έχει ήδη περάσει ένας μήνας που είσαι εδώ. Όλη μέρα γκρινιάζεις, αλλά το αστείο είναι ότι θα μου λείψεις όταν φύγεις. Μακάρι να μην γκρίνιαζες τόσο, όλα θα ήταν πιο ήρεμα. Βασικά δεν θα θελα να φύγεις, αλλά ο καθένας πρέπει να συνεχίσει το πρόγραμμα. Εγώ έχω δουλειά και εσύ να προχωρήσεις την ζωή σου και να εξελιχθείς. Μη φοβάσαι όλα είναι ένας κύκλος, προχώρα μπροστά και θα με βρεις. Προχώρα μπροστά.

          Αύριο θα είναι καλύτερα δεν λένε; Όλοι κάνουμε όνειρα και σχέδια, αλλά πάντα λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Να σου, αποκοιμήθηκες και μαζί σου αποκοιμήθηκε και η αισιοδοξία μου. Με κάνεις πιο χαρούμενο από ότι είμαι συνήθως, μου δίνεις όρεξη να κάνω σχέδια που δεν θα έκανα μόνος. Μα η απαισιοδοξία μου, είναι η λογική και η αισιοδοξία ένα συναίσθημα. Όταν όλα δείχνουν ότι θα πάνε σκατά είναι λογικό να είσαι απαισιόδοξος.

          Ποιο ήτανε το θέμα του κειμένου; Ούτε εγώ ξέρω. Βασικά δεν υπάρχει θέμα, ούτε έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Μου είχες πει ότι θα ήθελες να κάνουμε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ και θα το θυμάμαι για πάντα. Μην ψάχνεις άδικα, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα βράδια που σε έπαιρνα αγκαλιά για να κοιμηθούμε, το πως χτύπαγε η καρδιά σου και το πόσο όμορφα ένιωθα δίπλα σου. Ήσουν και θα 'σαι πάντα μοναδική για μένα.

Προσωπικές ιστορίες

          Μετά από πολλά χρόνια μίλησα με την μάνα μου. Είναι από τις λίγες φορές που με άκουσε και την άκουσα. Είναι ουσιαστικά μια περίεργη στιγμή που δίνεις μια παραπάνω ευκαιρία στον εαυτό σου, να αναδιατυπώσει μια ήδη τεκμηριωμένη, με πολλά παραδείγματα και επιχειρήματα άποψη. Τελικά δεν είναι ηλίθια, αλλά κάνει την ηλίθια. Ίσως να είναι πολύ συχνό φαινόμενο για τον σημερινό άνθρωπο.

          Όλοι συμβιβάζονται με πολλά και εν τέλει χάνουν τα όμορφα. Κατάλαβα ότι καταλαβαίνει πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να εκφράσει και επειδή εγώ είμαι υπερβολικά απότομος άνθρωπος, δεν καταφέραμε ποτέ να μιλήσουμε. Ίσως να είναι και η πρώτη κουβέντα που κάνω μαζί της. Μισό φταίξιμο δικό της, μισό δικό μου.

          Θα πρότεινα σε όλους να κάνουν ένα βήμα πίσω και να μιλήσουνε με τους δικούς τους, όχι για να τσακωθούνε ή για να βγάλουν κάτι ή κάπου δίκιο, αλλά να κατανοήσουν την σκέψη τους και να τους ψυχολογήσουν. Ξέροντας το πως σκέφτεται ο συνομιλητής σου, καταλαβαίνεις κάθε πράγμα που λέει πολύ καλύτερα και εν τέλει, εξελίσσεσαι εσύ. Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από την εξέλιξη της σκέψης σου και της αντίληψης σου.

Σώσε τον κόσμο, σκέψου περισσότερο.

υ.γ.
Είχα να πω περισσότερα, αλλά δεν γαμιέται...

Χάσιμο χρόνου

          Μέρες παίρναν μέρες κυλάν, μέρες χάνονται μέσα σε μέρες, και εγώ ακόμη δεν έχω παρατηρήσει που βρίσκομαι, γιατί βρίσκομαι και αν θα έπρεπε να βρίσκομαι όπου βρίσκομαι. Νιώθω άσχημα που δεν έχω αρχίσει να σκοτώνω αλλά, πάντα υπάρχει ένα αλλά, ομολογώ πως πλέον και αυτό μάταιο μου φαίνεται. Είμαι ένας και έχω να σκοτώσω όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, αντικειμενικά δεν προλαβαίνω και μέσα στην φόρα που θα πάρω σίγουρα θα την πληρώσουν και αθώοι.

Μα κάτι μου λέει πως δεν υπάρχουν αθώοι.

          Στα μάτια μου ο άνθρωπος είναι πιο βρώμικος από ποτέ. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι πως γίνετε ένα γαμημένο πιθήκι, να σκέφτεται ότι σκέφτεται, και να σκέφτεται ότι σκέφτεται τόσο πολύ, σε σύγκριση με τα άλλα πιθήκια και να χαίρεται, ενώ και αυτό πιθήκι είναι. Κάτι δεν πιάνω σωστά. Μετά σκέφτομαι τα άλλα πιθήκια και νιώθω μπροστά τους άνθρωπος. Βέβαια το να νιώθεις ανώτερος συγκρίνοντας τον εαυτό σου σε τόσο χαμηλωμένο πήχη, δεν είναι και ιδιαίτερα κολακευτικό. Πρέπει πρώτα να ανατινάξω το μυαλό μου και έχω ξεμείνει από όνειρα.

Ψευδαίσθηση δημιουργικότητας, μηδαμινής παραγωγικότητας χάσιμο χρόνου.

υ.γ.
ο Αύγουστος ήτανε νεκρός, ο Σεπτέμβρης θα 'ναι κρύος.