Φύτεψε μια σφαίρα

          Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον πόνο σου. Το κράτος, παραμένει κυριαρχικός θεσμός και κράτος-κτήνος με το αριστερό του κοινωνικό προσωπείο. Ο κόσμος δεν αλλάζει με την ανάθεση της ψήφου, με οποιαδήποτε διακυβέρνηση, ούτε με την άρνηση για την άρνηση. Η αριστερή διακυβέρνηση έχει φερθεί σαν ψυχρός εκτελεστής στους ένοπλους έγκλειστους αγωνιστές με την στάση της, αφήνοντας τους ένα βήμα πριν τον θάνατο, όταν οι ίδιοι βάλαν τα σώματα τους ως "οδοφράγματα" για την διεκδίκηση μιας σταγόνας ελευθερίας για τους ίδιους και μας που είμαστε ακόμα εκτός των τειχών. Και μην γελιέστε, η φυλακή δεν είναι καθόλου μακριά.

          Η παραπάνω παράγραφος παραμένει επίκαιρη, έστω και μήνες μετά την απεργία πείνας των αγωνιστών, γιατί ένας αγώνας τέλειωσε, εκατομμύρια ακόμη θα γίνουν. Εμείς εκτός των τειχών αποτελούμε το κίνημα αλληλεγγύης και οφείλουμε μια συνέπεια λόγου και πράξης. Τίποτα από μόνο του δεν είναι τίποτα.  Τίποτα που αναπαράγεται ως αυτοσκοπός δεν θα υπερβεί το υπάρχον. Η "τρομοκρατία" είναι ο μόνος ηθικός δρόμος για ηθικά μυαλά.

Beat: BD Foxxxmoor.

Ξυπνάς κάθε πρωί πιο κουρασμένος.
Η σκέψη σου θολή και ολίγον τι πιο τρελαμένος.
Νιώθεις όλο πιο ξένος, καμένο χαρτί, μόνος στο τέλος.
Ανάμεσα σ'ανθρώπους μουγκούς είσαι φιμωμένος.

Περαστικοί από την ζωή μου,
δεν ξέρω τι σας έκανα και τα βάλατε όλοι μαζί μου.
Δεν ξέρω πως κατέληξα να αγαπώ το κελί μου,
γιατί στον έξω κόσμο, αρρωσταίνω που σας βλέπω
να κάθεστε, κι όχι να κρεμιέστε στο δέντρο.
Βλέμμα νεκρό, σαν το μυαλό και το κοινωνικό σας έργο.
Δεν ντρέπομαι, δεν έχω αυταπάτες ότι θα αλλάξω το κέντρο.
Φύτεψε μια σφαίρα, να χαρώ, όσο την βλέπω.
Αντέχω, για αυτό κάθε μέρα,
σώσε μια ζωή παίρνοντας κάποια άλλη, να πάρουμε αέρα.
Οι φυλακές μικρές, κι όσο σκοτώνουμε καθάρματα,
θα ξεβρομίσει ο τόπος απ'την κάθε λέρα.

Ο κύκλος είναι Φαύνος και η ζωή μας καρναβάλι.
Οι βιασμοί συχνοί, κι αν δεν θες, άλλαξε κανάλι.
Εδώ προσφέρουμε βία, και λογική ανυποταξία,
ανήσυχα μυαλά, ανατινάζουν την εξουσία.
Πλάνη στην πλάνη, "Τι είχες Γιάννη;", τι είχα πάντα;
Μια τσάντα με ναρκωτικά, και τρεις φίλο-ναζί απ'τό σαράντα,
κάνουν κουμάντα. Κάντε στην μπάντα.
Έχω μαζί μου εκρηκτικά, να ανατινάξω την Ελλάδα.
Όλα σαθρά, κι όλα είναι μάταια.
Εξακολουθείτε να μετράτε τον άνθρωπο με γραμμάτια.
Όλα είναι μάταια και σαθρά.
Η τρομοκρατία είναι ο μόνος ηθικός δρόμος για ηθικά μυαλά.

Σώσε μια ζωή, και φύτεψε μια σφαίρα, στην κάθε λέρα.
Σώσε μια ζωή, φυτεύοντας μια σφαίρα, στην κάθε λέρα.

Κι όσο δακρύζουμε τα βράδια,
και άυπνοι πηγαίνουμε σερί για τη δουλειά.
Κι όσο κουμπώνω δυο χάπια για να κοιμάμαι
να φοβάσαι, δεν έχω να χάσω τόσα πολλά.


υ.γ.
Τους συντροφικούς μου χαιρετισμούς στους ένοπλους αγωνιστές της Rojava. Σε όλους τους αγωνιστές που παράτησαν την ασφάλεια του δυτικού κόσμου τους για να αγωνιστούν για την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την ισότητα, ενάντια στον καπιταλισμό, στον ιμπεριαλισμό, στον θεοκρατικό φασισμό και κάθε μορφή ολοκληρωτισμού. Μακάρι η επανάσταση της Rojava να γίνει η αναρχική γη που θα δείξει παγκοσμίως ότι μια κοινότητα με τις παραπάνω αξίες, δεν είναι απλά μια ιδέα, μπορεί να υπάρξει. Κάποιοι τόλμησαν, όσο κάποιοι τους θαυμάζουμε από το internet, τρέμοντας αν θα τους ξαναδούμε ζωντανούς, αντί να στεκόμαστε έμπρακτα στο πλάι τους στον ένοπλο αγώνα, είτε εκεί, είτε εδώ. Από τα βάθη της καρδιάς μου, με την νίκη σύντροφοι.

Rap Live: Οικονομικής ενίσχυσης κατάληψης και ομάδας @Vancouver Apartman, 19/6

       
          Την Παρασκευή 19/6, παίζουμε για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης Vancouver Apartman και της αναρχικής μαθητικής ομάδας Αντιεκπαιδευτική Επίθεση. Η παρούσα δράση αποτελεί προϊόν συνδιαμόρφωσης από την Αντιεκπαιδευτική Επίθεση και τους καλλιτέχνες του line up. Θα φιλοξενηθεί στην κατάληψη Vancouver Apartman. Παραθέτω τον κοινό λόγο που βγάλαμε για την δράση.

Οι λόγοι που παίζω για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης και της ομάδας.

          Η Vancouver Apartman ξεκίνησε ως στεγαστική το 2005. Προτάσσω την κατάληψη στέγης, ενάντια σε κάθε λογής διαρκούς άγχους για το ενοίκιο ή την βία μιας ενδεχόμενης έξωσης. Μακριά από την λογική του συμβιβασμού της εργασίας και την εξουθενωτική συμβιβασμένη ζωή του μισθωτού σκλάβου, για μια στέγη πάνω από το κεφάλι του ή έναν άνετο θάνατο.

          Θεωρώ την διάχυση του εξεγερσιακού λόγου από την θέση των μαθητών, ενάντια στα εξουσιαστικά κέντρα πολτοποίησης μυαλών, ως έναν δυναμικό λόγο που θα δημιουργήσει ακόμη περισσότερα φλεγόμενα κτήρια και θεσμούς, από τα υποκείμενα που δεν έχουν προλάβει ακόμη να καταστείλουν εξολοκλήρου, το κράτος και το κεφάλαιο. Τα νέα παιδιά είναι η αμφισβήτηση, οι γέροι ζουν γιατί έχουν συμβιβαστεί.

          Παραθέτω το blog της Αντιεκπαιδευτικής Επίθεσης. Θεωρώ ότι οι μαθητές πρέπει να οργανωθούν, όπως και οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, με κοινές επιθυμίες και αρνήσεις για να αποδομήσουν το υπάρχον. Να καταστρέψουν την Ρώμη. Την κοινωνία της εκμετάλλευσης, της κυριαρχίας, του ολοκληρωτισμού και του θεάματος. Να δημιουργήσουν την αντιπρόταση, αυτό που λέω εγώ Nova Roma. Την αναρχική κοινωνία.

          Θα ήθελα κάπου εδώ να προσθέσω, ότι ευχαριστώ τα εγχειρήματα και τις ατομικότητες που κατά καιρούς με έχουν καλέσει να παίξω σε αυτοογρανωμένα live, εκδηλώσεις και festivals, καθώς και να τεκμηριώσω και τους λόγους δημόσια που έχω αρνηθεί στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών των προτάσεων, για την διάχυση και την διεκδίκηση των οριζόντιων δομών και σχέσεων και για τον επαναπροσδιορισμό αυτών, για την ενοποίηση λόγου και πράξης, τόσο όσο και για την ανάπτυξη της εξεγερσιακής τέχνης.

         Αναγνωρίζω ότι όσες φορές με κάλεσαν, έγινε με τις καλύτερες προθέσεις προς εμένα και ότι οποιαδήποτε προβληματική στάση από τους διοργανωτές, έγινε είτε από αμέλεια, είτε από έλλειψη πολιτικοποίησης των ιδίων, ή των διαδικασιών που διοργάνωναν την δράση, λόγω μια κυριαρχικής κουλτούρας υποτίμησης της πολιτικής τέχνης ως εξεγερσιακό μέσο.

         Κύριο θεμέλιο της προβληματικής στάσης από την μια πλευρά, είναι τα απολίτικα υποκείμενα, που καλούνται κατά καιρούς να στελεχώσουν πολιτικές δράσεις για να πιάσουν τις πλατιές μάζες, -οι οποίοι παίζουν εργαλειακά για τα δικά τους συμφέροντα-, και τα πολιτικά υποκείμενα που ασχολούνται με την πολιτική τέχνη, αλλά με την συναινετική στάση τους σε εχθρικές λογικες πρακτικισμού και ανάθεσης, υποβαθμίζουν διαρκώς την πολιτική τέχνη ως εξεγερσιακό μέσο, έναντι της οικονομικής ενίσχυσης στον αναρχικό χώρο. Από την άλλη πλευρά, έχουμε την εργαλειακή χρήση των απολίτικων υποκειμένων από τους διοργανωτές, για να μαζέψουν τις πλατιές μάζες που τους ακούν,- λόγω της ελαφρότητας του λόγου τους-, για την επίτευξη μεγαλύτερης κατανάλωσης μπύρας, άρα πωλήσεις για την οικονομική ενίσχυση.

          Οι διοργανωτές νομιμοποιούν έτσι αυτήν την κυρίαρχη κουλτούρα υποβάθμισης του πολιτικού και πολιτισμικού πλαισίου, δημιουργώντας έτσι μια λογική που θέλει τους καλλιτέχνες να παράγουν υπεραξία για το κίνημα και όχι να είναι από μόνοι τους μια εξεγερσιακή δράση, μια λογική που επεκτείνεται από τους καλλιτέχνες με την στάση τους.

          Αναρωτιέμαι εν τέλει, αν πέραν από κάποια πολύ μικρά minimum στον λόγο που θα αναπαραχθεί και σε κάποιες κόκκινες γραμμές πάνω στην στάση των καλλιτεχνών στο υπάρχον, -που στην ταχύτητα της όλης διαδικασίας λειτουργεί πρακτικά με ένα απαγορευτικό λεξιλόγιο ή σε μια προβληματική παρελθοντική στάση, αντί να προκριθεί μια εσωτερική ζύμωση για την διάχυση εναλλακτικών οπτικών που θα σπάσουν τις ίδιες τις κατασταλτικές κόκκινες γραμμές υπερβατικά-, ενδιαφέρεται κανείς για το ουσιαστικό περιεχόμενο του πολιτικού λόγου που θα αναπαραχθεί και αν, ή πόσο μέσω αυτής της δράσης, θα αναπαραχθεί κάτι επαναστατικό και όχι κάτι αισθητικό και θολό, μιας εναλλακτικής κουλτούρας που εχθρεύεται το εξεγερσιακό κίνημα, αφού προωθεί την άφεση, την παθητικότητα και την ηττοπάθεια. Και ρωτώ, ποιος εν τέλει είναι ο σκοπός ενός κινιματικού live; Η οικονομική ενίσχυση και μόνο; Αν συνεχίσει να κυριαρχεί η εχθρική πρακτική λογική του, "Πόσο κόσμο θα μαζέψει ο τάδε καλλιτέχνης, για να μην μπούμε μέσα και να έχουμε κέρδος;", τότε να μην έχουμε τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουμε σε μια πολιτική διαδικασία. Ο σκοπός είναι πολιτικός, αλλά το μέσο αποπολιτικοποιείται.

          Σαφώς, δεν μπορείς να έχεις τις ίδιες απαιτήσεις από έναν απολίτικο καλλιτέχνη να σου δώσει μια άλλη οπτική συνδιαμόρφωσης και συνδιοργάνωσης, αλλά εσύ ως πολιτικό εγχείρημα να την προκρίνεις, καλώντας τους καλλιτέχνες να συμμετάσχουν με όρους που θα σπάνε το δίπολο των καλλιτεχνών και διοργανωτών, το δίπολο των διοργανωτών και των κρεάτων οικονομικής ενίσχυσης. Ένας καλλιτέχνης αξιακά θα έπρεπε να αρνείται να συμμετάσχει με τους προβληματικούς όρους που αναφέρω, αν αναγνωρίζει την τέχνη του ως κάτι πολιτικό, πόσο μάλλον ως κάτι εξεγερσιακό.

          Οι πολιτικοί καλλιτέχνες αποτελούν μια συνεχή δράση και διάχυση του επαναστατικού λόγου, μια συνεχή επιρροή στο κοινωνικό χάος, για την σύγκρουση με το υπάρχον. Επίσης είναι ένας από τους βασικούς οικονομικούς πόρους για τον αναρχικό χώρο, που τον στηρίζουν παίζοντας για αυτόν, αλληλέγγυοι στις δομές του και στα πολιτικά υποκείμενα που τον απαρτίζουν, όπου αυτοί καλεστούν και χρειάζονται. Να διαδώσουν με την σειρά τους τον επαναστατικό τους λόγο, να εξαπλωθεί η αμφισβήτηση και η εξέγερση, να στηρίξουν τις δομές και τα άτομα που αποτελούν τον αναρχικό χώρο. Η έμπρακτη ενοποίηση λόγου και πράξης.

           Αρνούμαι με την σειρά μου να συμμετάσχω σε οτιδήποτε δεν μου δίνει το σεβασμό που του δίνω, μη συνδιαμορφώνοντας μαζί μου, την ίδια την δράση που καλούμε να συνυπογράψω με το όνομα μου στην αφίσα, μη ρωτώντας με καν, αν θέλω να συνυπογράψω οποιαδήποτε δράση με υποκείμενα που δεν μοιράζομαι κανένα πολιτικό χαρακτηριστικό, νομιμοποιώντας την ύπαρξη τους ως επιρροές στον εξεγερσιακο χώρο, παίζοντας μαζί τους στο ίδιο line up. Αναγνωρίζω ως τεράστια προβληματική να μην ξεκινάμε όλοι από ίση θέση στην διαμόρφωση της δράσης. Οποιαδήποτε διοργάνωση αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες ως κρέατα οικονομικής ενίσχυσης συντηρεί μια εκμεταλλευτική και καπιταλιστική λογική, εχθρική με τους σκοπούς και τον λόγο που αναπαράγει η δράση, λογικό να λαμβάνει την άρνηση μου και την αρνητική μου στάση. Αναρωτηθείτε λοιπόν, αν είμαι εγώ ο ελιτιστής, ή εσείς δεν προτάσσετε τις οριζόντιες πρακτικές και λογικές που προτάσσουν τα κομμάτια που θέλετε να ακούσετε και τα πολιτικά υποκείμενα που καλείτε.

          Ως έμπρακτη αντιπρόταση σε όλες αυτές τις θεαματικές και καπιταλιστικές λογικές και πρακτικές, διοργανώθηκε το παρόν live. Μια συνδιοργάνωση από την αναρχική μαθητική ομάδα Αντιεκπαιδευτική Επίθεση και τους καλλιτέχνες του line up. Συνελεύσεις, πολίτικη ζύμωση, κοινός λόγος, ομάδες εργασίας και συνδιοργάνωση όπως και ευθύνη σε όλα τα επίπεδα για την ομαλή και επιτυχημένη διεκπεραίωση της δράσης.

          Χαίρομαι ιδιαίτερα που με σκέφτηκε και με κάλεσε μια μαθητική ομάδα με τους παραπάνω όρους, κάτι που δεν έκαναν και δεν σκέφτηκαν πολλοί "μεγαλύτεροι" από αυτούς, τρίβοντας με την σειρά μου την πολιτική τους αυτή επιλογή στα μούτρα όσων σνομπάρουν τους "μικρούς". Όσοι νομίζουν τους ευατούς τους μεγάλους προτείνω τα νέα παιδιά να ακούνε, να κάνουν στην άκρη και να τα αφήσουν να πράξουν. Το μέλλον είναι ο ανθός της μόλυνσης. Ο ανθός της εξεγερσιακής νεολαίας.

Χαιρετώ το μέλλον, ως άνθρωπος δημιουργός.

υ.γ.1
Παραθέτω και το κείμενο του Σκλάβου για την παρούσα δράση.

υ.γ.2
Επίσης παραθέτω και το κείμενο που είχε βγάλει από κοινού με τον Ex Nihilo στο προηγούμενο live που είχανε παίξει.

Ιστορικά να αναφέρω ότι είχα καλεστεί και εγώ να παίξω, αλλά δεν συνυπέγραψα συμμετέχοντας στο line up, γιατί δεν με κάλεσαν σε συνέλευση να συνδιαμορφώσουμε την δράση. Όταν μου ζητήθηκε από τον Σκλάβο και τον Ex Nihilo να τους βοηθήσω με τα decks και τον ήχο, δέχτηκα και ήμουν και εγώ εκεί ως βοηθητικός παράγοντας, διότι στηρίζω τον σκοπό του live. Το κείμενο που μοιράστηκε στο live δεν το συνυπέγραψα, γιατί έχω κάποιες λεπτές διαφωνίες που δεν πρόλαβαν να συνδιαμορφωθούν, παρόλα αυτά το στηρίζω σαν λόγο και το διαδίδω με την σειρά μου ως μια κριτική επιπρόσθετη στην σημερινή δικιά μου.

Να πω και εγώ με την σειρά μου. Σκατά στην κοινωνία του θεάματος.