Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

Lockdown

 

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Artwork: Sootsprite

Βήμα-βήμα κάνω και είμαι μέσα τμήμα-τμήμα.
Βήμα-βήμα κι είμαι για να φεύγω απ' την Αθήνα.
Βήμα-βήμα-βήμα δεν με σηκώνει το κλίμα.
Βήμα; Κι είναι ποιος θα χρεωθεί το κρίμα. 

Έχω τον τρόπο να φέρνω το μένος στον τόπο αυτό.
Με τρόπο αυτοκαταστροφικό, το φιλοσοφώ.
Με λένε μίασμαγένη κυνικό,
για αυτό και όταν πεθάνω θα μετανσαρκωθώ σε φυτό.
"Δεν πεθαίνει" λέει "ετσι απλά" και με χτύπα με κοντάρι,
μα του πα: "O διάολος είμαι εγώ, δεν περιμένει θα σε πάρει".
Δεν πήραν χαμπάρι με μιάς, αλλά έχω κέρατα στο Σκάλπ.
Συγκέγεσαι απ' τα flow, σου βάζω ταλκ.
Έχω τη φλόγα, κι ειναι το ραπ μου αρμάδα.
Φωτιά στα κέντρα κράτησης και μετά στην Ελλάδα.
Δεν πέρασα απ' τα ΛΟΚ για να μου πούνε lockdown.
Αυτοί με εκπαίδευσαν στο glock που κουβαλώ downtown.
Και λέω στον Κούλη να προσέχει, μα ξέρει μας βλέπει, τρέχει.
Γλιστράνε οι ματάδες όταν βρέχει.
Ο ωμός ρεαλισμός στην εποχή μας το επιτρέπει,
να φαγωθούν οι σάρκες τους, γιατί η πείνα ανατρέπει.
Και λέω: "Αντίδραση". Θα βγάλω τα σκουπίδια, με δήλωση.
"Αυτό πιάνει για μετακίνηση ή για μεταβίβαση;"
Όσο άστεγος ψάχνει τροφή, αφήνω ρούχα και φαΐ.
Η αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση.
Στους μπάτσους δεν στέλνω, ξέρεις ποιον αφήνω για αυτά.
Είπαν θα λογαριαστούμε μετά, τώρα μετά το μετά. Έγινε meta.
Να σου κάνω το λογαριασμό; Έγινε το μότο Μέκκα.
Ο κόσμος στοιβαγμένος σε κλίνες στο Ιπποκράτειο.
Όσοι ακόμα παλεύουν έχουν βρόγχο. Επιθανάτιο.
Είναι για την ψυχική υγεία το σχέδιο άρτιο.
Της λέω: "Σινεμά". Κι αλλάζουμε δωμάτιο.
Tα κέντρα φυλακές, κι οι κλινικές φιλικές.
Το κράτος καταστέλει με drugs και διπλές γραμμές.
"Τι να την κάνεις τη ζωή, άμα δεν έχεις ελευθερία;",
είπανε στο Μεσολόγγι και τους κάνανε κηδεία.
Έχω να μάθω πολλά, από το χθες για μετά,
ιστορικά παίζει το repeat κυματιστά.
Εσύ κρατά τα μάτια κλειστά, όσο βλέπουμε θρίλερ,
και πες στον τυροκόμο μετά: "Mόνο milner".
Τα μυαλά μας πουρές απ' τις παιδικές διαφημίσεις.
Τα κύτταρα καμμένα από τις αστικές καταχρήσεις.
Η σκέψη μας θολή και φόβος από τις ειδήσεις.
Βία απ' την καταστολή και πώς θα επιζήσεις;
Λένε θα δουλεύεις μέχρι τα βαθιά γεράματα,
την είδα 2faced, παίζοντας κορώνα-γράμματα.
Ο Batman κακός, γιατί είναι ο ταξικός εχθρός.
Δεν έφταιγε ο τζόκερ αλλά ο καπιταλισμός.
Μηνύματα απλά, απ' το mainstream σινεφίλ.
Εισέπνευσα το μίασμα και μου φωνάζει: "Κill".
Κι είμαι κακός όταν πεινάω, με ταΐζω και chill.
Κι είμαι eazy trigga gigga, έκνομος πριν το drill.
Την Ελλάδα μου κάνατε Αγγλία. Γαμώ όλη την Ευρώπη.
Θα φέρω τον Ντεμπόρ για συναυλία.
Η κατάσταση απαιτεί ανθρωποθυσία, κι όχι μία.
Ανυπακοή και λαϊκή αντιεξουσία.
Τα κράτη ασφαλείας ελέγχουν τον πληθυσμό,
και θα κρυβόμαστε από τον αστικό ουρανό.
Σαν ποντίκια μες στην πόλη, θα ζούμε κάτω απ' το έδαφος.
Αυτό προφητικά κάποτε είπα Οχετό.
Κάποιοι πιστεύουν ακόμα στα Ελοχίμ και τους Ελ.
Τους κοροϊδεύουν, αυτοί που προσκυνάν τα καρτέλ.
Το χριστιανικό σας τσίρκο στο αστικό Καρουζέλ.
Ο μεγαλύτερος προφήτης που πέρασε ήταν Orwell. 

Lockdown. Lockdown.
Κατεβάζουν το στρατό και πέφτουνε τα ΛΟΚ down.
Lockdown. Lockdown.
Cops Rules Everything Around Me.
Clash Rules Everything Around Me.
Cash Rules Everything Around Me.
C.R.E.A.M.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2020

Playah


Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Mην το παίζεις θύμα. Kάνουμε βήμα στο βήμα, σκοράρω.
Mην το παίζεις playah σε μαρκάρω.
Με ζόρισες και σου μαρσάρω,
είτε έτσι είτε αλλιώς, το παιχνίδι θα το πάρω.

Σφύρα αδιάφορα, παίξ' το χαζός, ο κόσμος τους είναι κακός,
πάντα υπάρχει ο πιο δυνατός θα σε φάει,
σου περνάει το κέρατο πίσω νεφρό, κι ας έλιωνες στο Muay Thai. 
Tώρα είσαι μάγκας, μα είσαι νεκρός και κλαίει όποιος σ' αγαπάει. 
Αναρωτιέμαι αν αξίζει αυτό.
Έχω δύο μάτια περήφανα και την αλήθεια γυμνή μες στο στόμα.
Το βλέμμα βιβλίο φλεγόμενο, τρεις φίλους στο χώμα.
Μεγαλώνουν τα νούμερα χρόνο το χρόνο και γύρω γνωρίζω όλο νούμερα.
Όλοι μούφα και φούμαρα, κοιτάζω στο μέλλον τους ζούμαρα.
Από λάθη χορτάσαμε, τυχαία 30 δεν φτάσαμε.
Τυχαία δεν είμαστε εδώ, γάμα τη μοίρα τους και το Θεό. Φύγε και άσε με.
Ξέρω κι ορίζω τη ζωή που ζω και ξέρω απ' το μίσος γεράσαμε,
αλλά το σκέφτομαι κι αλλιώς. Τι ζωή είχαμε και χάσαμε;
Ότι δίνεις πίσω παίρνεις λένε, όποιοι πίνουν μετά κλαίνε.
Όλοι οι ντόπιοι λένε ξένε. Κι όλοι γύρω μου, μου φταίνε!
Άνοιξε τα κοίταξε με, ότι νιώθουμε το λέμε,
ότι πω είναι για καλό, για τα λάθη μου συγχώρεσέ με.
Κουβέντα-κουβέντα, λαλώ μόνο τα ντοκουμέντα.
Ντύνομαι για τη δουλειά και κουμπώνω μία μέντα.
Χαμογελάω, είναι στη συμφωνημένη ατζέντα,
και πουλάω στον πελάτη οτι θέλεις, λες και έχω μερέντα.

Και το ζούμε ψέμα-ψέμα. Σαμποτάζ και καμία φέρμα.
Για τους πλούσιους είμαι απο αλλού, βλέπεις έχουμε άλλο βλέμμα.
Για μένα όλα ταιριασμένα, εργάτης θα 'μαι μία ζωή.
Να βγει μία ζωή που είναι να βγει, ούτε ένα κοινό μαζί.
Ξέρω γνωρίζω την τάξη μου, δεν μ' είχανε μη βρέξει και μη στάξει,
μου κάναν θέμα για την δράση μου, είμαι παιδί του θυμού.
Απ' το τμήμα, σπίτι, καταπίεση, "Όχι!" το να, "Μη!" εσύ.
Μεγαλωμένοι στην πίεση, γράφω ρίμες για αποσυμπίεση.
Δεν ζήτησα καμία βοήθεια, ούτε μου δώσαν καμία.
Κλινική, νοσοκομεία. Στρατός η μέρα μία-μία.
Χαρακές και παραμορφωμένα μούτρα από την αστυνομία.
Γεννήθηκα για να 'μαι λεία, κι όλους εμάς, μας άλλαξε η βία.
Κρύα είναι η ψυχή σου, κρύα!
Όλοι θέλουνε πολλά, μα όλοι παίρνουνε τα τρία.
Δεν δουλεύει η φάση τους μια!
Μεγαλωμένοι με χριστιανική ηθική, δουλική κι απληστία.
Πώς να γίνεις άνθρωπος, με τέτοια διαγωγή κι αφετηρία.
Μη ρωτάς το πώς περνάω, δεν σε ενδιαφέρει στ' αλήθεια.
Μιλάς, μα μιλάς μόνο με το στόμα, όχι από τα στήθια.
Ύλες και απείθεια. Κράτα εχεμύθεια.
Πες τους παραμύθια. Πες τους παραμύθια!
Δύναμη!