Χάνω την όραση

          Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα και δεν μπορείς να βρεις μια λύση, εν τέλη καταλήγεις να ψάχνεις μια διαφυγή. Τις περισσότερες φορές, η διαφυγή σου είναι ρηχή και αυτοκαταστροφική. Άλλοι κουμπώνονται, άλλοι μπαφιάζουν, άλλοι καίγονται με video games και άλλοι πράττουν ότι μαλάκια τους κατέβει αλόγιστα. Η λίστα συνεχίζει και δυστυχώς, κάπου εκεί βρισκόμαστε και εμείς. Σαφώς, όλα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, το πρόβλημα παραμένει άλυτο. Κάθε φορά που αλλάζεις το βλέμμα σου από το στόχο σου, πέφτεις στην πλάνη και χάνεις την όραση.

Beat: BD Foxxxmoor.

ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Φτιάχνοντας ποιήματα, από χτυπήματα,
ακόμη μια μέρα αγχωτική θα 'ναι και σήμερα.
Κοιτώντας θύματα, πέρα ως πέρα,
χάνω την όραση προσπαθώντας να πάρω αέρα.
Χάνοντας όραση, ψάχνω μια όαση,
κι αντί για δράση ψάχνω μια τρύπα για απόδραση.
Ένα κουμπί για κάθε βράδυ που 'ναι κόλαση
και μένω σκαλωμένος να χαζεύω στην τηλεόραση.


ΚΑΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ

Σιγά-σιγά χάνω την όραση,
ίσως να φταίνε οι ουσίες, ίσως να φταίει η απομόνωση.
Θέλω πολλά να πω, μα δεν έχω κανέναν να μιλήσω.
Κάνω τη δύσκολη επιλογή, δεν ξαναπάω πίσω.
Συνεχίζω το νόημα να μη βρίσκω.
Δεν ξέρω τι πιστεύεις, μα πιστεύω πως με έφαγε το ρίσκο.
Δεν παίζω τζόγο με λεφτά, δεν βγαίνω βασικά,
ποντάρω στο παιχνίδι όλη μου την καρδιά.
Δεν έχω απαιτήσεις, δεν ελπίζω πουθενά,
κι όταν χάνω απλά γελάω, ναι γελάω ειρωνικά.
Δεν ψάχνω κατανόηση, ούτε συμπόνοια φυσικά.
Έχω αράξει, περιμένω την επόμενη πουστιά,
κι ίσως δε δώσω σημασία, ίσως το λήξω οριστικά,
μα ίσως μπω και στο τριπάκι να στην παίξω εγώ διπλά.
Απρόβλεπτη αντίδραση, όχι απλά μαθηματικά.
Μόνη γνωστή παράμετρος: αν ξέμεινα ή όχι από ηρεμιστικά.
Κι όταν μπλέκω με ουσίες μένω μόνο στα ελαφρά,
κατατάσσω την ελπίδα στα πιο σκληρά ναρκωτικά,
ίσως δεν καίει το μυαλό σου, μα σε λιώνει ψυχικά.
Όταν ξυπνήσεις απ' την πλάνη και τα δεις ρεαλιστικά,
κι αν νομίζεις πως με νιώθεις γενικότερα,
μην προσπαθήσεις να βοηθήσεις,
μάλλον θα γίνουν χειρότερα τα πράματα.
Ποτέ μου δεν πίστεψα σε θεούς, γι' αυτό δεν περιμένω θαύματα.
Καταραμένος να αδειάζω την ψυχή μου στο χαρτί ως τα χαράματα,
ίσως πιστεύεις πως μου φέρθηκες σωστά, μα για τη γούνα σου έχω ράμματα.
Κράτα απόσταση ασφαλείας, μπας και γλιτώσεις τα κατάγματα.
Μην προσπαθείς να μ' αγαπήσεις,
θα βρεις εμπόδια ισχυρά σαν πυρωμένα οδοφράγματα.


ΜΑΤΙ

Το θαύμα αργεί να 'ρθει,
έκλεισα δυο 24ώρα δουλειάς και έχω εξασφαλίσει το ψωμί,
τηλέφωνα πολλά από αυτόν που θα εκμεταλλευτεί τον κόπο μας,
γαμώ τον στόχο μας, θέλω γιορτή.
Πλησιάζει η μέρα για την ποθητή φυγή,
να πάω αλλού, να δω πως γνώση άλλων γίνεται στα χέρια άλλων,
όπλο που τον ανταγωνισμό πυροβολεί,
μα εγώ ο χαζός την δίνω, αντί να την κλείσω σε κλουβί.
Ποιος με πληρώνει, να κάνω ότι ζητά
και προφανώς τι του καυλώνει, στα μάτια ρίχνω σκόνη.
Νομίζει ότι κουβέντα δεν σηκώνει, δικοί του κλώνοι,
απ'το άγχος πέφτουν για ύπνο όταν ξημερώνει.
Κι εγώ στη πρώτη γραμμή παραγωγής μια μηχανή,
με απόδοση υψηλή, δεν ξέρω κούραση τι θα πει,
κι από καύσιμα, σημαντικά πιο φθηνό είναι το φαΐ,
κι από λάδια μηχανής η στήριξη ψυχολογική.
Μα άκου να δεις, αν θέλω βγαίνω κι εκτός λειτουργίας,
"Έχει πολλούς.", θα πεις, "Μικρέ, είσαι άνευ σημασίας.".
Τα 'χει προβλέψει όλα ο σωστός επιχειρηματίας
και έχω αναλωθεί σαν χρήστης επικίνδυνης ουσίας.
Λοιπόν αποτοξίνωση! Δεν δίνω μια!
Για τις χαρές σου και τις ώρες που σε πιάνει υστερία.
Άσκοπη η βια,
Ενωθείτε και τραβάτε κέντρο για ομαδική αυτοκτονία.


ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Μη με ρωτάς τα νέα μου, δεν έχω να σου πω τα ωραία μου.
Δεν έχω να σκεφτώ πολλά, κι η όρεξη μου 'πε πως είμαι στα τελευταία μου.
Κλεισμένος στο κλουβί, ψάχνω μια λύση πλαστική
για να μου δώσει ώθηση να βγω με την παρέα μου.
Όλα σκατά ρε, σου 'πα να μη με ρωτάς τα νέα μου.
Μια βιαστική επιλογή σπάει το πλάνο μου
και βγάζει όλη την πλασματική θλίψη από πάνω μου.
Και λέω βούρ, να κάνω ντου σε κάθε πίστα ή σκηνή παντού,
να πλακώσω την κάθε μαϊμού, που μολύνει την έκφραση μου,
κι όποιος ψήνεται ας μην δειλιάσει κι ας έρθει μαζί μου.
Οι στόχοι μου πολλοί, μα είναι πολλοί όπως κι οι εχθροί μου.
Γαμιέται η χρυσή αυγή και οι αμόρφωτοι αναρχικοί!!!
Στ'αρχίδια μου αν κινδυνεύει η ζωή μου.
Κομμένα τα ηρεμιστικά και την επόμενη φορά
γιατρέ δώσε μου συνταγή για εκρηκτικά, κι όλα καλά.
Αφού μου πήραν το χαμόγελο θα τους πάρω τα αυτιά.
Και η ζωή κάπως κυλά, παίρνω τηλέφωνα πολλά,
μα τα παιδιά έχουνε δουλειά. Μετράω συχνά
βράδια ρηχά στην απομόνωση. Χάνω την όραση,
δεν φταίνε οι ουσίες ρε, ίσως να φταίει η τηλεόραση.

Καμένο μυαλό

          Το "καμένο μυαλό" είναι το πρώτο ολοκληρωμένα προσωπικό μου κομμάτι. Είναι η πρώτη παραγωγή μου, που πατάω και είναι από τα λίγα κομμάτια που με αντιπροσωπεύουν αισθητικά. Χωρίς πολλά-πολλά, σαν να αντιπροσωπεύει τον εσωτερικό μου κόσμο. Πολλά συναισθήματα, σκέψεις και αλληλοσυγκρούσεις. Πειραματισμός από όλες τις απόψεις. Στα όρια μεταξύ spoken word, rap και ηχορύπανσης.

γυρίζω σελίδα... 

Καμένο μυαλό με καμένα τα κύτταρα.
Άκουσα πως το αύριο θα έρθει πιο βίαιο από το σήμερα.
Όλα γύρω μου στενεύουν.
Δεσμά και κύκλοι, συμβιβασμοί, φίλοι και άτομα καθημερινά.
Δουλεύω τα πρωινά σαν το σκυλί και βγάζω ψίχουλα
Η μάνα μου πάντα μου έλεγε να μην αγχώνομαι,
το μέλλον μου χαράζεται πανέμορφο στον ορίζοντα.
Δεν ξέρω γιατί, μα πάντα μου το λεγε ήρεμα.
Έχει ήδη σπάσει το δέρμα μου από τον ήλιο.
Κοιτώ τις πρώτες εργατικές μου ρυτίδες και νιώθω ράκος.
Δεν ξέρω γαμώτο τι γίνετε και κανείς προφανώς δεν θα μου εξηγήσει κάτι.
Ποτέ κανείς δεν μου εξήγησε τίποτα.
Δεν γεννήθηκα με σπείραν και φύτρωσα.
Ζω και αναπνέω, αγκαλιάζω το χάος και επιζώ,
έχοντας χρόνια και σοβαρή σχέση με την μοναξιά.
Χειμώνα-καλοκαίρι, καλοκαίρι-χειμώνα και στο ενδιάμεσο
κάτι μήνες που δεν ξέρω που να τους εντάξω.
Απόψε σταμάτησα να προσπαθώ...και απλά...

γυρίζω σελίδα...

Απόψε πετάω όλα μου τα παιχνίδια από το παράθυρο.
Κι αυτό γιατί ποτέ δεν με γέμιζαν και αποφάσισα
να είμαι ειλικρινής και μια φορά με την πάρτη μου.
Όποιος δεν με χωνεύει έχει απόλυτο δίκιο
και όποιον συμπαθώ είναι δυο φορές για σκότωμα.
Σε όποιον βλέπω κοινά μαζί μου έχει πρόβλημα.
Κάτι δεν πάει καλά και το πρώτο βήμα για την επίλυση του προβλήματος
είναι η αναγνώριση του. Προφανώς το οποίο είμαι εγώ.
Χάνω τον εαυτό μου καθημερινά στα χαλάσματα.
Προσπαθώ να βρω γαλήνη μα μάταια. Όλα γύρω μου σαθρά
και πρώτος και καλύτερος εγώ. Σάπιος ως στο κόκκαλο.
Ακουμπώ και χαράζω πορεία, όπου βαδίζω χαρίζω την σκόνη.
Απόψε σταμάτησα να περπατώ... και απλά...

γυρίζω σελίδα..

Ποιος είναι ο σκοπός;
Υποτίθεται πως παλεύω για να κάνω την ζωή μου καλύτερη έτσι δεν είναι;
Αν πάω να τραβηχτώ πιο ψηλά, πρέπει πρώτα να μάθω να πατώ πάνω σε κεφάλια.
Κάποιος άλλος πατάει στο δικό μου και πονάει τώρα εγώ θα κάνω το ίδιο;
Δεν έχω καλή ισορροπία θα τσακιστώ
και πρέπει να μάθω να κοιμάμαι τα βράδια πιο βρώμικος.
Η ταξική ανέλιξη είναι ο σκοπός;
Και εγώ ακόμη είμαι μικρός για αυτό φωνάζω;
Αύριο αν καταφέρω να βγάλω λεφτά θα μπορώ ακόμη να μιλώ;
Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι μονόδρομος και συνώνυμο της εκμετάλλευσης.
Κάποτε έτρωγα ξύλο από τα αφεντικά και τώρα θα γυρίσω εγώ να εκμεταλλευτώ;
Αλλά θέλω και εγώ να ζήσω, κουράστηκα να μην μπορώ να ονειρευτώ.
Βρες μου μια λύση. Αύριο θα βαδίζω στο μέλλον πιο βρώμικος.
Κανείς δεν ήταν ποτέ εκεί για να με σταματήσει.
Απόψε σταμάτησα να ελπίζω... και απλά...

γυρίζω σελίδα...

υ.γ.
Όλα είναι μάταια, αλλά μην το λες παραέξω.

Κατρακύλα

          Το κατρακύλα ηχογραφήθηκε το 2011. Είχα ανεβεί πάνω στα Γιάννενα για ένα δικαστήριο και εφόσον πέφταν κοντά τα γενέθλια μου, είπα να μείνω για λίγο. Με φιλοξένησε ο Πίπης, όπου σπίτι του ηχογραφήθηκε και το κομμάτι. Συγκεκριμένα έφτιαξα το κατρακύλα, με σκοπό να είναι το κομμάτι που θα έδινα προς τα έξω για την επέτειο της Ρώμης. Έτσι το έδειξα στην κολεκτίβα και τους είπα τις σκέψεις μου και τι θα κάνω. Πήρα μια θερμή απάντηση από τον gadfly και μου ζήτησε να γράψει αυτός το δεύτερο κουπλέ και εν τέλει να το φτιάξουμε όλοι παρέα. Έτσι αντί να βγάλω το κατρακύλα, ηχογράφησα το κουπλέ μου στο χρονικό της ανίας και το έβγαλα προς τα έξω. Ένα από τα πολλά πεταμένα κομμάτια της Ρώμης.

          Πάμε στο σήμερα που το δίνω προς τα έξω, σαν ένα ακόμη σκόρπιο κομμάτι. Έτσι και αλλιώς, εφόσον πλέον δεν είμαι στην κολεκτίβα, ακόμα ένα χαμένο και ξεχασμένο κομμάτι μου έγινε. Πάρτε το να πάει στο διάολο και αυτό. Το beat είναι του Τρελογικού και τα scratch από το σφάλμα. Η κατρακύλα είναι ένα κομμάτι διαχωρισμού από όλη την υπόλοιπη σαπίλα που μας περιβάλλει στην πολιτική και μουσική σκηνή. Είναι το δικό μου άντε γαμήσου.

Μην μου μιλάς περαστηκέ, δεν σε γουστάρω ρε!
Κινούμε από συνήθεια στα ίδια μονοπάτια με
τον κάθε βλάκα. Για όσους με πήρανε στην πλάκα,
θα σπάσω τα κεφάλια σας για κάθε σας ατάκα.
Αηδιάζω με τα μούτρα σας και το κάθε σας βήμα.
Ντρέπομαι όταν σας συναντώ στο τμήμα.
Ντρέπομαι όταν μπερδεύουν την φάτσα μου με την ράτσα σας.
Χωμένος για αντίσταση κι εσείς μέσα απ'τά ντράγκια σας.
Ναρκω-κουλτούρα, γαμώ την ώρα που σας πότισαν με τζούρα.
Ήσασταν ζώα από την κούνια.
Σας έπεισαν πως είναι cool να μην σκέφτεσαι,
αλλά να κάνεις ότι, για το κεφάλι σου ταρακούνα.
Αυτοσκοπός κι αυτοπραγμάτωση σου, η εμφάνιση σου.
Το "αναρχοστύλ" σου, στην γαμημένη ζωή σου.
Κανε ότι θες, μα όταν μιλάς πρώτα θα ξέρεις,
γιατί ότι λες χρεώνεσαι, μπάσταρδε άντε γαμήσου!
Γαμήδια, μπερδέψατε τον κόσμο ότι το κίνημα ισούται
με μπάχαλα άνεργα κι αργόσχολα μαλακιστήρια.
Εναλακτίλα, κι όποιος έμπλεξε μαζί σας
βυθίστηκε μέσα στην ατέρμονη σας κατρακύλα.
Γαμώ τα χάπια που παίρνεις για να τριπάρεις στην κατάντια σου,
πληρώντας απ'τά λεφτά της μάνας σου.
Αλήτη! Εξαιτίας σας δεν βγαίνω από το σπίτι.
Φοβάμαι μην με δουν με σας και μου φλωρέψει η φήμη.
Κατρακυλώντας λοιπόν, σου ρίχνω μια να πας στο διάολο.
Έκοψα με τα ζώα κάθε διάλογο.
Ποτέ μου δεν σας πήρα σοβαρά, ούτε το κοινό σας.
Σε κάθε live κατέβαζα αγίους και τον Χριστό σας.
Ακόμα προκαλώ, έχεις πρόβλημα βρώμα;
Κατάγομαι απ'τής Ρώμης τον καπνό, τα δακρυγόνα.
Κι ακόμα εδώ! Ακόμα εδώ! Ακόμα! Ακόμα!
Ακόμα το ίδιο μίασμα με το βρώμικο στόμα.

Ψυχεδελικός εμετός

          Έπιασε Μάρτιος. Έχω τρεις βδομάδες κλεισμένος στο κλουβί κι ούτε που το κατάλαβα. Λες και ο κόσμος έχει σταματήσει να γυρνάει. Βασικά νιώθω σαν να μην με ενδιαφέρει τίποτα και κανένας, μα έρχονται οι στίχοι μου πάντα βιαστικοί να με βγάλουν ψεύτη. Η πιο συχνή ερώτηση που μου κάνω είναι αν θα πρεπε. Κατά καιρούς, φίλοι προσπαθούν να με βγάλουν έξω, αλλά δεν παίζει σάλιο. Τελικά τσοντάρουν και τα καταφέρνουν. Είχα να κουβεντιάσω καμιά βδομάδα με άνθρωπο και τελικά η ανθρώπινη επικοινωνία γαμάει. Σου γυρνάει το κεφάλι χωρίς μιλιά, σκέφτεσαι περισσότερο. Παρόλα αυτά, δεν ψήνομαι και για τρελές κουβέντες. Μακάρι να μου βγαίναν. Η πολύ σκέψη ακονίζει το μυαλό και κάπου με τρύπησα. Λίγη παρέα θα μου πεις, φτιάχνει την διάθεση. Χμμ, τόσα χρόνια περπατώ αναμεσά σας κι ακόμη μόνος νιώθω. Τι λέγαμε; Ααα, ναι! Για το κομμάτι. Το beat είναι του Graouzel. Εεε, ηχορύπανση είναι. Περαιτέρω μπλα-μπλα στον υπόνομο. Εγώ δεν ξέρω και πολλά, είμαι κουρασμένος και δουλεύω αύριο. Γάμησε με.

GRAOUZEL

Εμετίλα, μουντίλα, γεύεσαι την σκατίλα.
Αφήνεσαι αφομοιώνεις όλη την σαπίλα.
Αηδία, να μπω στον χώρο σας σιχαίνομαι.
Κοντά είμαι στην φωτιά, όμως δεν καίγομαι.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Δικιά του η ζωή, αν την θέλει σάπια κι άδεια
δεν μου καίγεται καρφί. Πεταμένε!
Μην 'ρθείς να μου μιλήσεις,
με την τρύπια σου κατάσταση μόνο θέλω να παίξω.
Σε δουλεύω και νιώθω σαν παιδί
και νομίζεις πως μου έδωσες μια ηλίθια ηδονή.
Ανθρωπάκι αδύναμο, χωρίς κόπο σε πατώ.
Δεν ξέρω αν στην κοινωνία μου σε θέλω νεκρό ή ζωντανό.
Είναι σκληρό, όπως σκληρή είναι κι η ώρα που εσύ δίνεις
στον κάθε μπουρζουά.
Γνωρίζεις πως σε θέλει στο μαύρο σου το χάλι;
Όσο παρτάρεις κάνει πάρτι με την μίζερη ύπαρξη σου.
Μην μου δικαιολογείσαι είπα είναι επιλογή σου.
Παλεύουμε να ρίξουμε το σύστημα, είναι μάταιο.
Κοινωνικά κομμάτια πνίγονται μέσα στην άβυσσο.
Θέλεις να ξεφύγεις, όμως δεν θες να καταρρίψεις
την πραγματικότητα που ζεις όταν νηφάλιος αντικρίζεις.
Γαμημένε!!
Γαμιέσαι όσο κάποιοι γαμάνε όλους εμάς.
Με αηδιάζεις σε σημείο να σιχαίνομαι εμένα
που κρατιέμαι στην ζωή για να εξελίξω μόνο εσένα.


ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Εικοσιδύο χρόνια περπατώ ανάμεσα σας και καταπίνω
την μόλυνση που αναπαράγω με κάθε μου βλέμμα.
Παιδί αγκαλιασμένο από ψέμα.
Ο δαίμονας στην πόλη των αγγέλων.
Ψάχνω λεφτά να πιω ναρκωτικά μπας και επικοινωνήσω με το περιβάλλον μου.
Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε.
Συγγνώμη που είμαι νηφάλιος, αλλά το σπίτι μου έχει μπει υποθήκη
και δεν κάνω νταλαβέρια για να κουμπωθώ.
Ίσως τελικά να μην έχω τ'αρχίδια σας,
για να γίνω τόσο μεγάλο κι ανήθικο αρχίδι σαν και σας.
Χωρίζω την κοπελιά μου και φλερτάρω όπως παλιά με την πτώση.

Κουμπώνω ένα ηρεμιστικό κι αναρωτιέμαι για πιο λόγο αξίζει να ζω.
Κουράστηκα απ'το σαθρό κόσμο που ζω και κάθε εναλλακτικό καργιόλη
που ψηλαφίζει το κίνημα για να 'χει ένα status στην πόλη.
Ανύπαρκτα πιθήκια κρέμονται από τ'αρχίδια αναρχοπατεράδων σε καταλήψεις.
Είναι το νέο κίνημα αφεντικών.
Κανένας δεν έχει άποψη κανένας δεν έχει κρίση
και όσοι έχουνε κρίση πέραν από τα πεπατημένα βήματα και
το συγκεκριμένο λεξιλόγιο είναι παράξενοι αντικινηματικοί και φασίστες.
Σκάστε! Απαγορεύεται η σκέψη πέραν από ένα άλφα σε κύκλο.
Στενεμένα, οριοθετημένα, ελεύθερα μυαλά,
βάλτε μια κάνη στο κεφάλι σας και τραβάτε στο διάολο.
Ο καπιταλισμός είναι καλύτερο σύστημα απ'το να ζήσω κολεκτιβίστικα με σας.
Τουλάχιστον εδώ με γαμάνε οι εχθροί μου.

Δώστε μια τζούρα σύντροφοι αρχίζω να σκέφτομαι
κι είναι κρίμα που ζω ανάμεσα σας ν'αρχίσω να ντρέπομαι.
Βαρέθηκα να κλαίγομαι κι έχω ξεχάσει τα ηρεμιστικά σπίτι.
Χρόνια μανιοκατάθλιψη, αυτοκαταστροφή και θλίψη.
Θυμός και οργή, η ζωή όπως την έζησα και την ζω,
σαν το παιδί που είχε πολλά να πει κι ήθελε το καλό.
Τώρα δεν θέλω το καλό σας.
Θέλω να καταστρέψω ότι ζω και να γαμήσω το Χριστό σας.
Βαριά ορκισμένος εχθρός σας.
Αν γίνει επανάσταση θα βάλω βόμβα στο κίνημα για να σκοτώσω την καταστροφή της.
Ζωσμένος με εκρηκτικά, κουμπωμένος, με το απλανές μισοκοιμησμένο βλέμμα.
Θα πάρω αγκαλιά τον πρώτο επαναστάτη που θα δω
και θα σκορπίσω την επανάσταση του σε όλη την πόλη.

Ψυχεδέλεια.

The Chess Game (short-film) by Erik Olin Wright

          Μιας και πιάσαμε τα short-film, ένα απίστευτα γαμάτο που έτυχε να πέσει μπροστά μου πριν καιρό, είναι το "The Chess Game" από τον Erik Olin Wright. Μπορώ να πω ότι όταν το είδα, με γάμησε ψυχολογικά πολύ περισσότερο από το "More". Είδα σε αυτό βλέπεις, την πιο πιθανή εξέλιξη του μακελειού που πιστεύω ότι σύντομα θα ξεκινήσει στην Αθήνα. Πιστεύω δυστυχώς, πως εμείς θα την πληρώσουμε για τα λάθη τον προηγουμένων και μάλιστα με την ζωή μας.

          Θα πω δυο λόγια, αλλά θα είναι φτωχά μπροστά στο παρακάτω δημιούργημα. Για αρχή, λατρεύω το σκάκι. Μπορώ να περάσω ώρες ατέλειωτες παίζοντας σκάκι. Λατρεύω τα επιτραπέζια παιχνίδια γενικότερα, αλλά θαυμάζω ιδιαίτερα το σκάκι. Όταν είδα αυτό το video, με έκανε να σιχαθώ το σκάκι για ένα διάστημα πραγματικά. Έδωσε ζωή σε όλα αυτά τα άβουλα πιονάκια, που για στρατηγικούς λόγους, θυσιάζουμε για να πετύχουμε έναν παραπάνω στόχο. Όπως ακριβώς κάνει η άρχουσα τάξη, στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα στο βωμό του κέρδους. Το παρακάτω video είναι πραγματικά ένδειξη ταλέντου. Πως γίνετε χωρίς πολλά πολλά, πως γίνετε από το τίποτα, να δημιουργούνται αριστουργήματα. Επεξεργάσου τα ερεθίσματα.

          Το παραπάνω λοιπόν short-film δείχνει, πως ακόμη και να γίνει επανάσταση, (αυτό το γαμημένο μακελειό που περιμένουμε, για να πεθάνουμε με το κεφάλι ψηλά) αν δεν καταργήσεις το ίδιο το σύστημα, την ίδια την σκακιέρα, δηλαδή την δομή του καπιταλισμού και δεν φέρεις μια ριζική αλλαγή, δεν θα αλλάξει κάτι. Τα πιόνια παράμειναν πιόνια του συστήματος. Άλλαξαν οι εκμεταλλευτές, μέχρι την επόμενη αποτυχημένη επανάσταση, που θα ξαναέφερνε τους προηγούμενους εκμεταλλευτές. Και η πλάνη συνεχίζεται.

Τροφή για σκέψη.

          Αξίζει να διαβάσεις πέντε πράγματα για τον Erik Olin Wright. Είναι μαρξιστικός αναλυτής, που ψάχνει εναλλακτικά συστήματα για να αντικαταστήσουν τον καπιταλισμό. Αν μη τι άλλο, είναι σίγουρα ενδιαφέρον να τον ψάξεις.

More (short-film) by Mark Osborne

          Το More είναι μια μικρού μήκους ταινία του Mark Osborne, που είχα δει πριν κάποια χρόνια και με είχε αφήσει κυριολεκτικά άφωνο. Πιστεύω ότι είναι με διαφορά από τα καλύτερα short-film/animation που έχω δει και έχω δει πολλά. Πολύ δυνατές εικόνες, πολύ βαθύ μήνυμα. Επεξεργάσου τα ερεθίσματα.