Ψυχεδελικός εμετός

          Έπιασε Μάρτιος. Έχω τρεις βδομάδες κλεισμένος στο κλουβί κι ούτε που το κατάλαβα. Λες και ο κόσμος έχει σταματήσει να γυρνάει. Βασικά νιώθω σαν να μην με ενδιαφέρει τίποτα και κανένας, μα έρχονται οι στίχοι μου πάντα βιαστικοί να με βγάλουν ψεύτη. Η πιο συχνή ερώτηση που μου κάνω είναι αν θα πρεπε. Κατά καιρούς, φίλοι προσπαθούν να με βγάλουν έξω, αλλά δεν παίζει σάλιο. Τελικά τσοντάρουν και τα καταφέρνουν. Είχα να κουβεντιάσω καμιά βδομάδα με άνθρωπο και τελικά η ανθρώπινη επικοινωνία γαμάει. Σου γυρνάει το κεφάλι χωρίς μιλιά, σκέφτεσαι περισσότερο. Παρόλα αυτά, δεν ψήνομαι και για τρελές κουβέντες. Μακάρι να μου βγαίναν. Η πολύ σκέψη ακονίζει το μυαλό και κάπου με τρύπησα. Λίγη παρέα θα μου πεις, φτιάχνει την διάθεση. Χμμ, τόσα χρόνια περπατώ αναμεσά σας κι ακόμη μόνος νιώθω. Τι λέγαμε; Ααα, ναι! Για το κομμάτι. Το beat είναι του Graouzel. Εεε, ηχορύπανση είναι. Περαιτέρω μπλα-μπλα στον υπόνομο. Εγώ δεν ξέρω και πολλά, είμαι κουρασμένος και δουλεύω αύριο. Γάμησε με.

GRAOUZEL

Εμετίλα, μουντίλα, γεύεσαι την σκατίλα.
Αφήνεσαι αφομοιώνεις όλη την σαπίλα.
Αηδία, να μπω στον χώρο σας σιχαίνομαι.
Κοντά είμαι στην φωτιά, όμως δεν καίγομαι.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Δικιά του η ζωή, αν την θέλει σάπια κι άδεια
δεν μου καίγεται καρφί. Πεταμένε!
Μην 'ρθείς να μου μιλήσεις,
με την τρύπια σου κατάσταση μόνο θέλω να παίξω.
Σε δουλεύω και νιώθω σαν παιδί
και νομίζεις πως μου έδωσες μια ηλίθια ηδονή.
Ανθρωπάκι αδύναμο, χωρίς κόπο σε πατώ.
Δεν ξέρω αν στην κοινωνία μου σε θέλω νεκρό ή ζωντανό.
Είναι σκληρό, όπως σκληρή είναι κι η ώρα που εσύ δίνεις
στον κάθε μπουρζουά.
Γνωρίζεις πως σε θέλει στο μαύρο σου το χάλι;
Όσο παρτάρεις κάνει πάρτι με την μίζερη ύπαρξη σου.
Μην μου δικαιολογείσαι είπα είναι επιλογή σου.
Παλεύουμε να ρίξουμε το σύστημα, είναι μάταιο.
Κοινωνικά κομμάτια πνίγονται μέσα στην άβυσσο.
Θέλεις να ξεφύγεις, όμως δεν θες να καταρρίψεις
την πραγματικότητα που ζεις όταν νηφάλιος αντικρίζεις.
Γαμημένε!!
Γαμιέσαι όσο κάποιοι γαμάνε όλους εμάς.
Με αηδιάζεις σε σημείο να σιχαίνομαι εμένα
που κρατιέμαι στην ζωή για να εξελίξω μόνο εσένα.


ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Εικοσιδύο χρόνια περπατώ ανάμεσα σας και καταπίνω
την μόλυνση που αναπαράγω με κάθε μου βλέμμα.
Παιδί αγκαλιασμένο από ψέμα.
Ο δαίμονας στην πόλη των αγγέλων.
Ψάχνω λεφτά να πιω ναρκωτικά μπας και επικοινωνήσω με το περιβάλλον μου.
Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε.
Συγγνώμη που είμαι νηφάλιος, αλλά το σπίτι μου έχει μπει υποθήκη
και δεν κάνω νταλαβέρια για να κουμπωθώ.
Ίσως τελικά να μην έχω τ'αρχίδια σας,
για να γίνω τόσο μεγάλο κι ανήθικο αρχίδι σαν και σας.
Χωρίζω την κοπελιά μου και φλερτάρω όπως παλιά με την πτώση.

Κουμπώνω ένα ηρεμιστικό κι αναρωτιέμαι για πιο λόγο αξίζει να ζω.
Κουράστηκα απ'το σαθρό κόσμο που ζω και κάθε εναλλακτικό καργιόλη
που ψηλαφίζει το κίνημα για να 'χει ένα status στην πόλη.
Ανύπαρκτα πιθήκια κρέμονται από τ'αρχίδια αναρχοπατεράδων σε καταλήψεις.
Είναι το νέο κίνημα αφεντικών.
Κανένας δεν έχει άποψη κανένας δεν έχει κρίση
και όσοι έχουνε κρίση πέραν από τα πεπατημένα βήματα και
το συγκεκριμένο λεξιλόγιο είναι παράξενοι αντικινηματικοί και φασίστες.
Σκάστε! Απαγορεύεται η σκέψη πέραν από ένα άλφα σε κύκλο.
Στενεμένα, οριοθετημένα, ελεύθερα μυαλά,
βάλτε μια κάνη στο κεφάλι σας και τραβάτε στο διάολο.
Ο καπιταλισμός είναι καλύτερο σύστημα απ'το να ζήσω κολεκτιβίστικα με σας.
Τουλάχιστον εδώ με γαμάνε οι εχθροί μου.

Δώστε μια τζούρα σύντροφοι αρχίζω να σκέφτομαι
κι είναι κρίμα που ζω ανάμεσα σας ν'αρχίσω να ντρέπομαι.
Βαρέθηκα να κλαίγομαι κι έχω ξεχάσει τα ηρεμιστικά σπίτι.
Χρόνια μανιοκατάθλιψη, αυτοκαταστροφή και θλίψη.
Θυμός και οργή, η ζωή όπως την έζησα και την ζω,
σαν το παιδί που είχε πολλά να πει κι ήθελε το καλό.
Τώρα δεν θέλω το καλό σας.
Θέλω να καταστρέψω ότι ζω και να γαμήσω το Χριστό σας.
Βαριά ορκισμένος εχθρός σας.
Αν γίνει επανάσταση θα βάλω βόμβα στο κίνημα για να σκοτώσω την καταστροφή της.
Ζωσμένος με εκρηκτικά, κουμπωμένος, με το απλανές μισοκοιμησμένο βλέμμα.
Θα πάρω αγκαλιά τον πρώτο επαναστάτη που θα δω
και θα σκορπίσω την επανάσταση του σε όλη την πόλη.

Ψυχεδέλεια.