NOVA ROMA - ΗΓΕΜΩΝ

          Δεκέμβρης του 2016, κι ο μήνας 18. Σαν σήμερα πριν έξι χρόνια κοιτούσα την "Ρώμη" καμένη, κάνοντας μια βόλτα πάνω από τα χαλάσματα. Έξι χρόνια μετά, στη Ρώμη δεν έχουν αλλάξει πολλά. Όλοι ακόμα μαντρωμένοι σε κλουβιά, αδέρφια πέσαν στον πόλεμο, ακόμη περισσότεροι μας πούλησαν για έναν άνετο θάνατο. Οι μελλοθάνατοι βγαίνουν απόψε για να θυμίσουν στην Ρώμη ότι ο πόλεμος φέρνει πόλεμο, και η φωτιά μόνο τέφρα. Η Ρώμη είναι η στείρα και άγονη μάνα μας. Εμείς είμαστε οι σκλάβοι και τα μιάσματα της. Ζούμε και αναπνέουμε στα χαλάσματα. Εγκλωβισμένοι σε έναν ατέρμονα αγώνα, για την ολοκληρωτική καταστροφή της. Μέχρι να την δούμε να καίγεται συθέμελα, κι από τις στάχτες της να γεννιέται ο νέος πολιτισμός, η Nova Roma. Όσο αναπνέει το όραμα μας, η Ρώμη θα καίγεται.

Lyrics/Raps: σκλάβος , τομίασμα
Produced/Mixed/Mastered by: Mastercat
Recorded by: Mastercat & Maria Zariko @ Sound Bistro & Noiz Factory
Artwork: σκλάβος

Ταραχή, στη Ρώμη απόψε βγήκαν τρελοί,
καταστολή, κυνηγητό, στους δρόμους κόκκινοι καπνοί.
Ο Ηγεμών δίνει γραμμή και γύρω έπεσε σιωπή
κι όλοι κλειστήκανε πιστοί στο μικρό τους κελί.
Τι να μου πει; Ο γείτονας ζει μέσα σε ΤV
κι όλη τη μέρα του περνά λιώνοντας κάποια εκπομπή
κι άμα μπει στο κόλπο δεν υπάρχει διαφυγή
η Ρώμη βασιλεύει όσο αγαπάς την φυλακή
μέσα της γυρνάς, δουλεύεις και γερνάς
μέσα της μεθάς, ξεχνάς και διασκεδάζεις
στολίδια αγοράζεις την στολίζεις, την γεμίζεις με χαρά
τι κρίμα που είναι όλα πλαστικά
όλα τόσο όμορφα, μα όλα τόσο φτηνά
όλα τόσο δικά σου, μα τα μετράς σε μετρητά
σου δώσαν ένα κάρο ελπίδες κι αλήθειες να πιστεύεις
ανθρωπάκο, που όλες ήταν ψέματα
εγώ σας έμαθα καιρό, είπα όχι ευχαριστώ
δεν είμαι παιδί καλό, δεν θα συμβιβαστώ
δεν θα ανέβω στο σταυρό, στην Ρώμη δεν θα χαριστώ
έχω ακόμη στο μυαλό μου ένα στρατό.
Δεν περίμενες ποτέ να δεις τον κόσμο σου νεκρό,
τώρα κοίτα τον να πέφτει από λεπτό σε λεπτό.
Κι άμα σε δω, στο χαμό, φοβισμένο, θα σου πω:
"Τα χειρότερα ξημέρωσαν μαλάκα κι είναι εδώ".

Τώρα, η φωτιά σβήνει την βρώμα
με τους τρελούς είμαστε ζωντανοί ακόμα
στο κλουβί σαν ραπ συγκρότημα, η Nova Roma,
τότε η Ρώμη έκανε ραπ πάνω απ' την τέφρα των αστών.
'Οσο η φωτιά σβήνει την βρώμα,
επιλέγουμε τα μέσα του αγώνα.
Σκλαβιά το χειροκρότημα, πατώ στο χώμα τώρα.
Πάνω από το πτώμα του ηγεμόνα κάνει ραπ η Nova Roma.

Η αρχή ως άρχων, ο άρχων των αρχών των σκάρτων.
Ο βασιλεύς των πάντων, των δειλών των φυλακών,
πολιτικών και ποινικών αδικημάτων, δικαστής,
δημιουργός ολοκληρωτικών κατασκευασμάτων.
Θεός/κτήνος μαζί, ο κρατιστής υλιστής,
ο δαίμονας υπέρμετρος εγωιστής,
των ηθικών ενοχών λυτρωτής,
ο δάσκαλος του ημιμαθείς, είναι ο Capital-ληστής, αυτής
της πόλης που ζεις και ζω, την Ρώμη που μισείς και μισώ.
Είναι ή αυτή, ή εμείς έξω καμένοι.
Η μέρα η επομένη θα είναι η πρώτη μας μέρα από το κράτος κλεμμένη,
κι η φυλακή μου γκρεμισμένη.
Ο ηγεμών καταστρέφει ότι αγαπώ,
πράττει ότι τον ηδονίζει, κι ότι τον διαιωνίζει,
όπως ποθεί, πράττει ότι συντελεί την εκμετάλλευση
και την λογική κάποιος να με κυριαρχεί.
Μα εγώ ήμουν άτομο στο εμείς, παραμένω,
γιατί είμαι άτομο απ' το εμείς βασανισμένο,
θα καταπιώ τον ηγεμών άμα τον φτάσω,
αλλά φοβάμαι ότι ηγεμόνα θα ξεράσω.
Μάνα μου στείρα, κακιά, με καταστρέφεις.
Θρέφεις το μίασμα, στα σφάλματα που εκτρέφεις,
κι είμαι ο Σκλάβος που μισώ και μισείς,
να δεις έγινα ο ίδιος μια Ρώμη να συγκρουστείς.