Μάρτης

          Σαν σήμερα πριν 9 χρόνια, ένας από εμάς, έπεσε νεκρός. Έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ένστολων δολοφόνων, στον πόλεμο που μας κήρυξε από την πρώτη μας στιγμή ύπαρξης, το κράτος και οι ποικίλες εξουσίες που ασκούνται στα σώματα μας. Κάποια άτομα επιλέγουν τον μόνο πραγματικά ηθικό δρόμο που σε αφήνει να επιλέξεις αυτή η κοινωνία, την ένοπλη σύγκρουση. Τον ένοπλο αγώνα. Γιατί, δυο είναι οι επιλογές, είτε ζεις σκυφτός, είτε πεθαίνεις ελεύθερος. Ο Λάμπρος Φούντας ως αναρχικός επέλεξε το δεύτερο. Εγώ με την σειρά μου, δεν μένει παρά να τιμήσω την μνήμη του με μια μικρή συνεισφορά, διότι το κίνημα που ξεχνάει τους νεκρούς του, ξεχνάει τον αγώνα του. Κανείς δεν πεθαίνει το Μάρτη, ο Μάρτης αντάρτες γεννά.

Mixed by: Fat Basstard

Mastered by: Mastercat

Recorded @ Pineline Music Lab

Beat: BD Foxxxmoor

Poster/Artwork: Σκλάβος

Με ένα κεφάλι βαρύ, κι ένα δεξί σφιγμένο.
Ξεκίνησα απ' τη Ρώμη για τόπο ονειρεμένο.
Μα έχω ένα δρόμο μακρύ, καταραμένο.
Κι όπου βαδίσω και σταθώ με λένε ξένο.

Από το γκρίζο βαδίζω, και χρωματίζω το μηδέν,
με βαθύ κόκκινο, απ' το αίμα μου που αγγίζω.
Κι όσο σκαλώνω με τα χρώματα, γύρω παγώνουν πτώματα,
κι ήρθα, είμαι Φλεβάρης, να φλεβίσω.
Είμαι κατάρα που περνά, από το κόσμο σας ξυστά,
λαχταρά, κάτω το σύμπαν σας να ρίξω.
Σκάλα-σκάλα, κατεβάζω ότι βρω,
το σάπιο σας πολιτισμό, ως μίασμα να καθαρίσω.
Με μίσησαν από την γέννα μου, και με επικυρήξαν,
πασχίσαν, κι έτσι κάτω με ρίξαν.
Σηκώθηκα, κι ας με χτύπησαν, κάτω δεν με κρατήσαν.
Και ζήσανε αυτοί καλά, γιατί εμείς δεν ζήσαμε...
Προσπάθησαν σθεναρά, να με γαμήσουν και τη γαμήσαν.
Είμαι επιζώσα, κι επιζήσας.
Μα όταν έγινα το κτήνος που χτίσαν, την κοπανήσαν.
Αφήνω κηλίδες στους δρόμους σας,
και αυτό με τη πλατή απ' τo νόμο σας.
Μετά να μην ρωτάς.
Οι νύχτες σας θα γίνουν πιο μαύρες απο το δέρμα μας.

Κι είμαστε παιδιά, μεγαλωμένα από το φόβο.
Ζωγραφιά, που ξέβρασε ο πόλεμος στην αμμουδιά,
με φύκια και φουσκωμένη κοιλιά,
παιδιά νεκρά, στα κόκκινα ντυμένα, κι από το βαθύ μας μπλε πνιγμένα.
Βγείτε, πείτε, κι άλλα για μένα.
Στήσαν χορό, κι όλη η χαρά μου έγινε διαταραχές συντεταγμένα.
Εικόνες με στοιχειώνουν μου γυρνά.
Κοίτα με να δεις την διαφορά!
Όλα σας τα λόγια ήταν, κι είναι, ειρωνικά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο στα σοβαρά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο μου σοβαρά.
Η απάθεια σας με νικά.
Με κάνει να πάρω το θάνατο σας σοβαρά.
Άμα δεν πέσεις, πες μου πως θα σηκωθείς.
Κι είναι η πτώση, μια διαδικασία μόνο να υπερβείς.
Αν δεν πεθάνεις, πες μου πως θα γίνεις σύμβολο;
Στο κόσμο, που το να ζεις, δεν είναι κάτι σίγουρο.
Ο φόβος με κρατά σκυμμένο.
Κι έχω αναμμένο στο δεξί, το μέλλον μου πυρακτωμένο.
Θα σκάσω να τους λιώσω στο κάλεσμα της.
Γδάρτης. Σαν να 'μαι Μάρτης.

Μα θα ξανάρθει συντρόφια. Ο Λάμπρος θα ξανάρθει...