Κάκτος

Lyrics/Raps/Produced by: τομίασμα
Guitars By: Motif
Recorded/Mixed/Mastered by: Incognito M. @ Pineline Music Lab

Χίλιες και μια οι προσπάθειες, άρτιες.

Με όλα τα λάθη να σε κάνουν καλύτερο ως μάρτυρες.
Αρκεί να θες. Αρκεί να είπες: "Θα πετύχω δεν θα με νικήσουν οι εμπάθειες."
Γιατί, είμαστε μαχητές. Από παιδάκι τόσο δα μέσα στην μάχη. Δες!
Βγάζω την μπλούζα να δεις τις ουλές άμα θες.
Πέσε στον κόσμο να 'ρθει πιο κοντά.
Κανέναν δεν νοιάζει άμα κλαις.
Αυτός ο κόσμος είναι άρρωστος.
Έμενα με φτύσατε κάπου εδώ να ζήσω.
Λερώθηκα παιδί γιατί ντρεπόμουν να ζητήσω.
Δεν είχα φίλε πολλά, δεν είχα μάνα/πατέρα κοντά.
Κανείς δεν ρωτούσε αρκετά, και τα σημάδια μου αυξάνονταν με μήνες.
Πέσε στους μάγκες ότι ζω κι επιβιώνω.
Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλο τον πόνο.
Χάρη σ' αυτούς, δεν χαμπαριάζω τρόμο.
Κι έχω στον ώμο, ότι αγαπώ,
για αυτούς να με πουν δολοφόνο.
Αφού κατάφερα να βγω απο το δρόμο.
Είμαι ικανός για τα πάντα.
Φτύσε με όπου μισείς εγώ επιβιώνω.

Παραπεταμένος. Παραμελημένος. Παραμένω ξένος.

Ότι κατάφερα μόνος μου.
Νοίκια, σπίτια, δουλειά, όλα μόνος μου.
Στα πόδια μου στάθηκα μόνος μου.
Μπήκα και βγήκα απ’ την κλινική μόνος μου.
Έμπλεξα κι έκοψα. Έσπρωξα κι έπεσα. Μόνος μου.
Σύρθηκα, μόνος μου. Όταν σηκώθηκα μου είπανε μόνος σου.
Οι προνομιούχοι δεν νιώθουν τον πόνο σου.
Πες τους δεν έχω περιουσία. Ούτε καν πατρικό να κρυφτώ.
Πες τους ότι με ψάχνει η αστυνομία, κι αυτό πριν να πράξω, απλά για ότι σκεφτώ.
Πες τους είμαι πνεύμα ποινικό. Πες τους περισσεύω στον κόσμο τους δεν χωράω.
Περπατάω και μισώ, μισό περπατάω, μα πριν με σπάσουν τους σπάω.
Είμαι κραυγή απ' το περιθώριο, λίγο πριν το όριο, φίλε μια στάση.
Έχω πεινάσει, πες το σε όποιον βιαστεί να δικάσει.
Πες το σε όποιον βιαστή με πετάξει στ’αμάξι.
Πες του ότι μ' έχουν κεντήσει λεπίδι, κι όχι με μετάξι.
Πες τους η φυλακή δεν θα μ' αλλάξει.
Όσο με άλλαξε ο κόσμος τους.

Έχω κολλήσει γιατί με έχουν σπάσει.
Κι είμαι γυαλί, κόβω σαν ξυράφι.
Είπα στον πατέρα ότι δεν θα χαθώ,
ξέρω να σηκώσω το ράφι.
Χαμογελώ όταν η κάμερα γράφει.
Δείχνω αγένεια πάντα στη φωτό.
Πες τους ότι ήθελα πάντα να βγω στο φακό.
Μ' αυτό πριν διαβάσω Φουκώ.
Πέσε στον κόσμο που με νοιάζεται αν υπάρχει,
ότι το μίασμα γράφει. Θα γράφει.
Ότι το μίασμα ζει, στα κεφάλια που ζουν μέσα οι στίχοι του.
Ζει στα καμένα μυαλά, που όταν πονούν παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν.
Πες τους το μίασμα θα είναι εκεί να τους πει ότι θα νικήσουν.
Πες τους, είμαι εξαίρεση,
με φτύνει ο κόσμος και λέω με ποτίζει.
Εγώ είμαι ένας κάκτος που ανθίζει.
Ένα άκακο πλάσμα στην φύση.
Στο δόγμα είμαι η αίρεση.
Είμαι σπόρος θρασύς με ατσάλινη κράση.
Δεν φοβάμαι τον άνθρωπο,
το τσιμέντο στο τέλος θα σπάσει.
Απ' τις ρίζες μου...