Υδρόγειος

Lyrics/Raps: pawaksskii , τομίασμα

Βeat: BD Foxxxmoor 

Recorded/Mixed/Mastered by: incognito m. @ Pineline music lab

Video: George ket.

Κι είμαι ώρα τώρα μέσα στο δωμάτιο

κραυγές πάλουν τους τοίχους, δεν ακούω παραγωγή

με το στυλό γράφω πάλι στο τετράδιο

μα η πατριαρχία μου ‘χει μολύνει τη γραφή

Κι έχω ξεχάσει να μιλάω στο σκοτάδι μόνος

αφήνω τον εαυτό μου να πέσει στη σιωπή 

κάπου ανάμεσα σε λέξεις και κραυγές 

αρχίζω να καταλαβαίνω – αναγνωρίζω τη φωνή

Είναι το Μίασμα της Ρώμης οργισμένο, βλασφημάει

ακούω πάλι δυνατά να με καλεί

Ανοίγω την πόρτα απ’το δωμάτιο δειλά

τον κοιτάω, με κοιτάει

τώρα πηγαίνω προς τα κει

Είναι τα χρώματα στα μάτια μου θολά 

κάποτε μαύρα αφού συνάντησα το άσπρο, όλα γκρι

Γύρω οι κρότοι δυνατοί να με φοβίζουνε ακόμα συνεχίζουν

μα μου συνθλίβουν την σιωπή

Κι οι ουλές μου ξανανοίγουν όπως πρώτα με πονάνε

δακρυγόνα, εισπνέω, ξαναβρίσκω τη φωνή

Αντικρίζω την μορφή, εισπνέω πάλι και φωνάζω

‘’Nova Roma’’ ο Ηγεμών απόψε θα καταστραφεί!

Κι ήμουν πάντα το ποντίκι μες στη φάκα

τώρα αρουραίος που μολύνει

κάποτε σκλάβος στο τυρί

Εκείνος που επέλεξες να ζει στο περιθώριο

πλάθει την δημιουργία μέσα απ΄την καταστροφή

Παίρνω βενζίνη για να κάψω το δωμάτιο

είναι η σύγκρουση αναγκαία σε κάθε ανθρώπινη πτυχή

κι όσο μαζεύονται καπνοί αναρωτιέμαι 

είμαι ελεύθερος ή απλώς μεγάλωσα την φυλακή

Εκπέμπω σήμα από τον τρίτο ηχογραφώ

κάθε ουλή πάνω στο σώμα και μια ιστορία να σου πει

ανακαλύπτω το όνομά μου στο βίωμα

κι αφήνω τη σκέψη στον Οχετό να εξαπλωθεί

Είμαι 

ο ψίθυρος στον όγδοο όροφο

στον τρίτο μια ακόμα απ΄τις κραυγές που συνεχώς αποκηρύττω

ότι ζούμε είναι ένα ψέμα κι όχι όμορφο

αναλύω την μορφή μου ως ένα κτήνος ανθρωπόμορφο

όλοι μιλάν για επιλογές σε έναν μονόδρομο

μαθαίνω τη ζωή φτύνοντας αίμα στον πεζόδρομο

ένα πρωί με ξερνάνε στην γη με πόνους

πήρα μπόνους, στη ζωή μου δύο ανθρώπους παθογόνους

Γυρνώ στο σύμπαν και διαχέομαι σαν φως

ως πληροφορία αθάνατη κι ας τώρα ζω τρωτός

είμαι ιδέα, είμαι ο πολυμερισμός

η σπίθα, για να ενωθεί η γη και ο ουρανός

ο φόβος στα μυαλά των ανθρώπων στο μεσονύκτιο

δεν θα πεθάνω έγινα κύμα στο διαδίκτυο

κυριαρχώ στις ζωές των μικρών

είμαι ένα μεγάλο σπίτι, με πισίνα και γκαζόν

Χτίζω την φυλακή που μου στερήσαν 

με το αρχιτεκτονικό σχέδιο που μ’εμφυσήσαν

κι είμαι κρατούμενος όσο κι ανθρωποφύλακας

διότι είμαι εγώ, όχι αυτοί που εδώ με κλείσαν

Έχω κραυγές μες στο κεφάλι μου,

που ορκίζομαι ότι έρχονται απ’το υπόγειο

εκεί μέσα έχω κλεισμένο το παιδί 

πριν φανταστεί αυτό που ζω,

πριν επιλέξει να μην ζει 

και την χαρίσει στην υδρόγειο!