Σαν σήμερα πριν χρόνια τα πιο φρικτά κλάματα των αθώων στην σάπια μητρόπολη της Ρώμης, τα πιο απόκοσμα ουρλιαχτά από τον πόνο των πλασμάτων, γέννησαν το μίασμα. Καταραμένο να περιφέρεται στους δρόμους και στα λημέρια της ανά τους αιώνες, σαν κυνηγημένο άγριο ζώο σε μια ζούγκλα απο τσιμέντο, και σαν ύπαρξη να αποτελεί την απόλυτη ύβρη ως προς τους κυρίαρχους, μέχρι το θάνατο του φόβου από τα μάτια των καταπιεσμένων.
Στο σήμερα, όλα γύρω μας πεθαίνουν και εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Γιατί όλοι θέλουν να βολεύονται με το να μην συμβαίνει τίποτα. Έτσι και σήμερα, 17 του Δεκέμβρη, όπως κάθε χρόνο, θα γιορτάσουμε αυτή τη μέρα, σαν να μην συνέβη τίποτα, βολεμένοι στο χορό της εξαθλίωσης. Κι όμως το "τίποτα" πάντα σήμαινε κάτι.
Στο σήμερα, όλα γύρω μας πεθαίνουν και εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Γιατί όλοι θέλουν να βολεύονται με το να μην συμβαίνει τίποτα. Έτσι και σήμερα, 17 του Δεκέμβρη, όπως κάθε χρόνο, θα γιορτάσουμε αυτή τη μέρα, σαν να μην συνέβη τίποτα, βολεμένοι στο χορό της εξαθλίωσης. Κι όμως το "τίποτα" πάντα σήμαινε κάτι.
Υγεια αγαπη και ονειρα Τζανο.Να εισαι καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανωνυμε
ΔιαγραφήΕυχαριστω πολυ για τις ευχες να σαι καλα.