Next session

 

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό Mixed/Mastered by: Reddy A. Artwork: Sootsprite Μη με παίρνεις τηλέφωνο, στείλε text. Ο σκληρός τρώει το Hook, πάει next. Η σκηνή θέλει respect, money και sex. Κι όλοι ψάχνουν ή το νέο ROLEX, ή το νέο ΛΕΞ. Θα 'μαι εδώ όταν η μόδα σας περάσει. Όταν το new wave στην αμμουδιά σας ξεράσει. Όλοι dealers είστε, το απαιτεί η τάση. Ο νικητής δεν παίζει ποτέ για να χάσει. Έγώ είμαι εγώ, εγώ ήμουν και πριν από αυτό. Εγώ θα μείνω. Εδώ θα κρίνω και θα μιλάω στόματα να κλείνω. Στη σκηνή σας καρκίνο, απ' το υπόγειο το φτυνώ. Προκαλώ και πίσω μονάχα καμένη γη αφήνω. Όχι δεν πίνω ζαλισμένε, με πίνουν να γίνουν, κι όσοι να με φτάσουν δεν μπορούν, με φτύνουν. Είμαι τοξικός, όσοι πήγαν να φάνε δεν καταπίνουν. Πες τους είναι πολύ προνομιούχοι να με κρίνουν. Αντιδρώ στον αυταρχισμό ακραία. Ωραία; Μέτραγαμε ψιλά για φαγητό και στο παιδί που ήμουνα χρωστώ το να κεράσω την παρέα, αρκεί που είσαι εδώ, σε ευχαριστώ. Πες τους είμαι τέρας, μα στο τέλος της μέρας, πες ποιος σου στάθηκε; Ποιος μπήκε μπροστά από τη λεπίδα που σου στράφηκε. Ότι ειπώθηκε ασήμαντο. Ότι επράχθει, καταγράφηκε. Και ο λόγος μου είναι πράξη. Για αυτό το χώμα βάφτηκε. Λένε λόγια, μα αν με δουν μοιρολογούν τα σόγια. Κι είμαι ο πιο κακός από σένα μες στα κοκόρια. Στο κοτέτσι, όλοι οι λέτσοι λένε να το ζήσεις έτσι, με αλκοόλ, νταφού και μπάλα, στη σχάρα το κοκορέτσι. Βάλε drill, κούνα πόδια. Άιντα man, για όλα τα ζόρια. Ρίξε μια ζεμπεκιά. Το νέο λαϊκό είναι ναρκωτικά και όργια. Dealers, φέρμες, όπλα και τσουριές. Βλέπετε πολλές σειρές. Το ζούσαμε απαρχές δυστοπικα. Επιδόματα λειψά και πρόσωπα νεκρά από χαρά. Οι πιο πολύ από τη φάρα μου γίναν ναρκωτικά. Ο κόσμος σας μία μεγάλη αγκαθωτή αγκαλιά. Και το φτύνω για το Μιχάλη. Το φτύνω για τον Άλεξ. Το φτύνω να περάσουμε μαζί τις καταστάσεις. Το φτύνω για τη ... Το φτύνω για τον ... Γιατί οι νεκροί πεθαίνουν άμα τους ξεχάσεις. Άμοιρε κόσμε, άδικε, ήρθα να αυτοδικήσω. Τίποτα στον κόσμο δεν χρωστώ για να χαρίσω. Δεν μισώ κανέναν σας, δεν ξέρω να μισήσω. Μα ξέρω χίλιους τρόπους για το πώς να σε διαλύσω. Όλοι ψάχνουνε κομμάτι από την πίτα του φονικού, μα έχω ματιά κυνικού, και το όπλο του κυνηγού. Κανείς δεν νοιάζεται αρκετά, όλοι κυλάν με το ρού, κι αλλάζουνε παρέες όπως κινείται το φου. Μα εμείς το ζούμε so true, στη σαλάτα tofu. Τρώμε λαχανικά από το vegan menu. Του λέω: "Δεν τρώω ζώα", κι έχει βλέμμα χαζού. Γελάει... Μασάω τα χόρτα και του κάνω "Μοοοοου". Δεν νικάς τη βλακεία φίλε, χάνεις από χέρι, μα στα μέρη μου ο ασέβαστος ρισκάρει κωλομέρι. Υποφέρει πάντα όποιος από τη μάζα διαφέρει, κι ήμουν έτσι από παιδί, για αυτό ο κόσμος δεν με ενδιαφέρει. Δεν κάνω στην τέχνη πολιτική. Η τέχνη μου είναι η ζωή, είναι τέχνη βιωματική. Από την Πάτρα, γύρες Γιάννενα και πίσω Αττική. Σαλονίκη, Γευγελή και DAM. ΡΩ και ΜΗ. Από γειτονιά σε γειτονιά γυρνώ και φτύνω τον καπνό, διεισδύω απο μυαλό σε μυαλό, πνεύμα μιερό. Τώρα ακούνε τη φωνή μου παιδιά σε δημοτικό. Το μέλλον είναι αυτό που ακούς. Το μέλλον είμαι εγώ. Πλάθω την νέα γενιά, στρέφω τα παιδιά στα όπλα. Όχι για ποζεριά, μα να μην μάθουνε στο σώπα. Λέμε: "Όχι στη σιωπή". Η νύχτα πέφτει και το πέπλο είναι βαρύ. Περπατάνε οι πραίτορες για τη συγκομιδή, κι εμβολιάζουν τα παιδιά με την αστική ηθική. ΤΡΈΞΕ. Αν σε πιάσουν ότι ήσουν θα χαθεί. ΤΡΈΞΕ. Αν σε πιάσουν ότι ήσουν θα χαθεί. ΤΡΈΞΕ. Αν σε πιάσουν ότι ήσουν θα χαθεί. ΤΡΈΞΕ. Αν σε πιάσουν ότι ήσουν ...

Lockdown

 

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Artwork: Sootsprite

Βήμα-βήμα κάνω και είμαι μέσα τμήμα-τμήμα.
Βήμα-βήμα κι είμαι για να φεύγω απ' την Αθήνα.
Βήμα-βήμα-βήμα δεν με σηκώνει το κλίμα.
Βήμα; Κι είναι ποιος θα χρεωθεί το κρίμα. 

Έχω τον τρόπο να φέρνω το μένος στον τόπο αυτό.
Με τρόπο αυτοκαταστροφικό, το φιλοσοφώ.
Με λένε μίασμαγένη κυνικό,
για αυτό και όταν πεθάνω θα μετανσαρκωθώ σε φυτό.
"Δεν πεθαίνει" λέει "ετσι απλά" και με χτύπα με κοντάρι,
μα του πα: "O διάολος είμαι εγώ, δεν περιμένει θα σε πάρει".
Δεν πήραν χαμπάρι με μιάς, αλλά έχω κέρατα στο Σκάλπ.
Συγκέγεσαι απ' τα flow, σου βάζω ταλκ.
Έχω τη φλόγα, κι ειναι το ραπ μου αρμάδα.
Φωτιά στα κέντρα κράτησης και μετά στην Ελλάδα.
Δεν πέρασα απ' τα ΛΟΚ για να μου πούνε lockdown.
Αυτοί με εκπαίδευσαν στο glock που κουβαλώ downtown.
Και λέω στον Κούλη να προσέχει, μα ξέρει μας βλέπει, τρέχει.
Γλιστράνε οι ματάδες όταν βρέχει.
Ο ωμός ρεαλισμός στην εποχή μας το επιτρέπει,
να φαγωθούν οι σάρκες τους, γιατί η πείνα ανατρέπει.
Και λέω: "Αντίδραση". Θα βγάλω τα σκουπίδια, με δήλωση.
"Αυτό πιάνει για μετακίνηση ή για μεταβίβαση;"
Όσο άστεγος ψάχνει τροφή, αφήνω ρούχα και φαΐ.
Η αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση.
Στους μπάτσους δεν στέλνω, ξέρεις ποιον αφήνω για αυτά.
Είπαν θα λογαριαστούμε μετά, τώρα μετά το μετά. Έγινε meta.
Να σου κάνω το λογαριασμό; Έγινε το μότο Μέκκα.
Ο κόσμος στοιβαγμένος σε κλίνες στο Ιπποκράτειο.
Όσοι ακόμα παλεύουν έχουν βρόγχο. Επιθανάτιο.
Είναι για την ψυχική υγεία το σχέδιο άρτιο.
Της λέω: "Σινεμά". Κι αλλάζουμε δωμάτιο.
Tα κέντρα φυλακές, κι οι κλινικές φιλικές.
Το κράτος καταστέλει με drugs και διπλές γραμμές.
"Τι να την κάνεις τη ζωή, άμα δεν έχεις ελευθερία;",
είπανε στο Μεσολόγγι και τους κάνανε κηδεία.
Έχω να μάθω πολλά, από το χθες για μετά,
ιστορικά παίζει το repeat κυματιστά.
Εσύ κρατά τα μάτια κλειστά, όσο βλέπουμε θρίλερ,
και πες στον τυροκόμο μετά: "Mόνο milner".
Τα μυαλά μας πουρές απ' τις παιδικές διαφημίσεις.
Τα κύτταρα καμμένα από τις αστικές καταχρήσεις.
Η σκέψη μας θολή και φόβος από τις ειδήσεις.
Βία απ' την καταστολή και πώς θα επιζήσεις;
Λένε θα δουλεύεις μέχρι τα βαθιά γεράματα,
την είδα 2faced, παίζοντας κορώνα-γράμματα.
Ο Batman κακός, γιατί είναι ο ταξικός εχθρός.
Δεν έφταιγε ο τζόκερ αλλά ο καπιταλισμός.
Μηνύματα απλά, απ' το mainstream σινεφίλ.
Εισέπνευσα το μίασμα και μου φωνάζει: "Κill".
Κι είμαι κακός όταν πεινάω, με ταΐζω και chill.
Κι είμαι eazy trigga gigga, έκνομος πριν το drill.
Την Ελλάδα μου κάνατε Αγγλία. Γαμώ όλη την Ευρώπη.
Θα φέρω τον Ντεμπόρ για συναυλία.
Η κατάσταση απαιτεί ανθρωποθυσία, κι όχι μία.
Ανυπακοή και λαϊκή αντιεξουσία.
Τα κράτη ασφαλείας ελέγχουν τον πληθυσμό,
και θα κρυβόμαστε από τον αστικό ουρανό.
Σαν ποντίκια μες στην πόλη, θα ζούμε κάτω απ' το έδαφος.
Αυτό προφητικά κάποτε είπα Οχετό.
Κάποιοι πιστεύουν ακόμα στα Ελοχίμ και τους Ελ.
Τους κοροϊδεύουν, αυτοί που προσκυνάν τα καρτέλ.
Το χριστιανικό σας τσίρκο στο αστικό Καρουζέλ.
Ο μεγαλύτερος προφήτης που πέρασε ήταν Orwell. 

Lockdown. Lockdown.
Κατεβάζουν το στρατό και πέφτουνε τα ΛΟΚ down.
Lockdown. Lockdown.
Cops Rules Everything Around Me.
Clash Rules Everything Around Me.
Cash Rules Everything Around Me.
C.R.E.A.M.

Playah

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Mην το παίζεις θύμα. Kάνουμε βήμα στο βήμα, σκοράρω.
Mην το παίζεις playah σε μαρκάρω.
Με ζόρισες και σου μαρσάρω,
είτε έτσι είτε αλλιώς, το παιχνίδι θα το πάρω.

Σφύρα αδιάφορα, παίξ' το χαζός, ο κόσμος τους είναι κακός,
πάντα υπάρχει ο πιο δυνατός θα σε φάει,
σου περνάει το κέρατο πίσω νεφρό, κι ας έλιωνες στο Muay Thai. 
Tώρα είσαι μάγκας, μα είσαι νεκρός και κλαίει όποιος σ' αγαπάει. 
Αναρωτιέμαι αν αξίζει αυτό.
Έχω δύο μάτια περήφανα και την αλήθεια γυμνή μες στο στόμα.
Το βλέμμα βιβλίο φλεγόμενο, τρεις φίλους στο χώμα.
Μεγαλώνουν τα νούμερα χρόνο το χρόνο και γύρω γνωρίζω όλο νούμερα.
Όλοι μούφα και φούμαρα, κοιτάζω στο μέλλον τους ζούμαρα.
Από λάθη χορτάσαμε, τυχαία 30 δεν φτάσαμε.
Τυχαία δεν είμαστε εδώ, γάμα τη μοίρα τους και το Θεό. Φύγε και άσε με.
Ξέρω κι ορίζω τη ζωή που ζω και ξέρω απ' το μίσος γεράσαμε,
αλλά το σκέφτομαι κι αλλιώς. Τι ζωή είχαμε και χάσαμε;
Ότι δίνεις πίσω παίρνεις λένε, όποιοι πίνουν μετά κλαίνε.
Όλοι οι ντόπιοι λένε ξένε. Κι όλοι γύρω μου, μου φταίνε!
Άνοιξε τα κοίταξε με, ότι νιώθουμε το λέμε,
ότι πω είναι για καλό, για τα λάθη μου συγχώρεσέ με.
Κουβέντα-κουβέντα, λαλώ μόνο τα ντοκουμέντα.
Ντύνομαι για τη δουλειά και κουμπώνω μία μέντα.
Χαμογελάω, είναι στη συμφωνημένη ατζέντα,
και πουλάω στον πελάτη οτι θέλεις, λες και έχω μερέντα.

Και το ζούμε ψέμα-ψέμα. Σαμποτάζ και καμία φέρμα.
Για τους πλούσιους είμαι απο αλλού, βλέπεις έχουμε άλλο βλέμμα.
Για μένα όλα ταιριασμένα, εργάτης θα 'μαι μία ζωή.
Να βγει μία ζωή που είναι να βγει, ούτε ένα κοινό μαζί.
Ξέρω γνωρίζω την τάξη μου, δεν μ' είχανε μη βρέξει και μη στάξει,
μου κάναν θέμα για την δράση μου, είμαι παιδί του θυμού.
Απ' το τμήμα, σπίτι, καταπίεση, "Όχι!" το να, "Μη!" εσύ.
Μεγαλωμένοι στην πίεση, γράφω ρίμες για αποσυμπίεση.
Δεν ζήτησα καμία βοήθεια, ούτε μου δώσαν καμία.
Κλινική, νοσοκομεία. Στρατός η μέρα μία-μία.
Χαρακές και παραμορφωμένα μούτρα από την αστυνομία.
Γεννήθηκα για να 'μαι λεία, κι όλους εμάς, μας άλλαξε η βία.
Κρύα είναι η ψυχή σου, κρύα!
Όλοι θέλουνε πολλά, μα όλοι παίρνουνε τα τρία.
Δεν δουλεύει η φάση τους μια!
Μεγαλωμένοι με χριστιανική ηθική, δουλική κι απληστία.
Πώς να γίνεις άνθρωπος, με τέτοια διαγωγή κι αφετηρία.
Μη ρωτάς το πώς περνάω, δεν σε ενδιαφέρει στ' αλήθεια.
Μιλάς, μα μιλάς μόνο με το στόμα, όχι από τα στήθια.
Ύλες και απείθεια. Κράτα εχεμύθεια.
Πες τους παραμύθια. Πες τους παραμύθια!
Δύναμη!

Θόλος

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Recorded by: Reddy A. @Ιερό

Απλώνω τα χέρια στον ουρανό,
μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ.
Στο εδώ και τώρα; Το τώρα είναι παρελθόν,
κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond.
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό,
μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ.
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί,
να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει.

Αμφίβολο το αύριο μου λες, κι έγινε τώρα.
Δεν θέλω όταν μιλάμε να κοιτάζεις την ώρα.
Άμα γουστάρεις κάτι, πάνε, πάρε φόρα,
γιατί είναι όλα ή τίποτα πριν απ' την κατηφόρα.
Κερδίζω σεβασμό κάθε φορά που μιλώ,
αυτό είναι η αργκό απ' το παλιό λαϊκό.
Δεν έχει σημασία το μέσο, μα τι θα πεις,
και πρέπει πρώτα για να πείσεις, για ότι λες να πειστείς.
Εγώ είμαι σίγουρος για μένα, γι' αυτό κι έχω μ' όλους θέμα.
Ανέχομαι πολλά, δεν ανέχομαι το ψέμα.
Είμαι αρτίστα, στο ραπ βαρέων βαρών αρσιβαρίστα.
Με μπλόκαρε, μπαίνει καρφί στη μαύρη μου λίστα.
Με τα σκληρά σου λόγια νιώθω νύστα.
Στέλνω μπουκέτα από την πρώτη πίστα.
Εει mistah; Αν έχεις θέματα λύσ' τα.
Είπα και τίπαρα χοντρά τον πιανίστα.
Τώρα ψάχνω νέο σπίτι ευήλιο και ευάερο.
Περνάω τους κόσμους με μυστικό σαν το Super Mario.
Κι όλοι με βλέπουν και με βλέπουν καλά.
Όλοι χαμογελάν αν έχεις λεφτά.
Δίνω όπου υπάρχει ανάγκη σαν να μην ξέρω τι έχω,
χωρίς ποτέ να σταμάτησα να τρέχω.
Οι δικοί μου τυχεροί, μείναν δικοί μου λίγοι.
Ο κύκλος όσο μεγαλώνεις κλείνει, δεν ανοίγει. 

Περνάει η μέρα νερό, γυρίζω στον Οχετό.
Και λέω ας είμαστε καλά δεν νιώθω Χριστό.
Βάζω πλάτη, κουβαλώ στους ώμους μου παλάτι.
Ξέρω το μέλλον πιο καλά απ' τη μάντισσα της Σάττι.
Χορεύω στο κελί κι όλοι με λένε τρελό,
μα κανείς δεν ξαφνιάστηκε με τον εγκλεισμό.
Περιμένουν απ' το εγώ μου το απροσδόκητο,
τους είπα "το και το", είμαστε ακτίνες του κύκλου στο ομόκεντρο.
Ρίμα στη ρίμα, περνάμε summer Αθήνα.
Παίζει ζέστη, γελώ, γιατί πλέον δεν παίζει πείνα.
Ότι ζούμε γράφουμε, κι ας είναι υπερβολή.
Βλέπεις δεν βρήκα, αλλά έχτισα ζωή βολική.
Είναι η καρδιά του μέσου πολική.
Μου τα λέτε σα διπολικοί.
Όσο το slang του δρόμου προφέρω.
Τον στραβό στα ίσα θα φέρω.
Όσο παίζεις με τις λέξεις, δεν ζορίζομαι.
Δεν πιστεύουμε σε τίποτα, και δεν ελπίζουμε.
Δεν νιώθω από ότι κάνεις, πατώ δεν μπαίνω σε λούπες.
Δεν φτιάχνω πλέον, μόνο χαλάω τις γκρούπες.
Έχεις βλέψεις για ένα μπλε πιο βαθύ,
μα για σένα αποφασίζουν τεχνουργοί.
Και το φασίζων και σ' αυτό το season θα φορεθεί,
όσο ο κόσμος δεν επαναστατεί.

Ζώνη ασφαλείας

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Έρχομαι απ' τα σκοτάδια για να λάμψουνε τα βράδια.
Δεν σε νιώθω είναι η καρδιά σου άδεια.
Παιδί ξενιτεμένο στο βορρά και δίχως χάδια.
Κουζίνες, αποθήκες και φυλλάδια.
Από δουλειά σε δουλειά, πες το σκλαβιά στη σκλαβιά.
Κατάρα απ' τους γονείς στα παιδιά;
Ή απ' το ανθρωποφάγο σύστημα που σε μετρά με λεφτά,
κι όταν δεν έχεις αλλά δίνεις, τότε δίνεις ανθρωπιά.
Μιλάω με τον πάτερα μου για τα εργασιακά.
Πενήντα χρόνια εργάτης, με διαλυμένα πλευρά,
του λέω "Καλύτερα ληστής, πάρα να ζω με ζητιανιά!"
και με καταλαβαίνει το βλέπω από τη ματιά.
Απολυμένοι στην ζώνη, σηκώνω βάρη με ζώνη.
Μας λείψανε πολλά, το ζούμε από την οθόνη.
Το κακό ζυγώνει, ξέρω σ' αυτό είμαστε μονοί,
και πιο πολύ για τους δικούς μου το μέλλον μ' αγχώνει.
Μου κλείνει μάτι και "πάτ-πάτ" στην πλάτη.
Τώρα πες μου να τον κάνω πελάτη;
Μου λέει η μανά μου "Αγόρι κάνε κράτει".
Της λέω "Μανά θα βάλω φωτιά στα κράτη!".
Μας περνάν για θύματα.
Περνώ σαράντα κύματα, κι εικοσιπέντε τμήματα.
Κι όχι, σ' όλα δεν μπήκα μέσα, κάποια γίναν θρύμματα!
Οι τρόφιμοι απ' την πτέρυγα. Μιλάω, φτύνω την έριδα.
Έρχομαι απ' τα στενά, ποντίκι στους υπόνομους.
Βρόμικος και κυνηγημένος απ' τους νόμους.
Μόνιμα φορτωμένος με εκατό κιλά στους ώμους.
Δεν είχα επιλογές. Respect στους παράνομους.

Κρίνε με απ' την ζώνη ασφαλείας.
Ας με κρίνει το καφέ κι ο παραλίας.
Ο επιχειρηματίας.
Εγκληματίας και εγώ, κι αυτός της μεγαλομανίας.
Ας με κρίνει το λευκό και το μπλε.
Ας με κρίνει η γένια του κομπλέ.
Ας με κρίνει το παιδί κουπεπέ,
με τουπέ και των γονιών το κουπέ.

Δεν έχω όνομα μα χτίζω, η γύρα λέει πως αξίζω.
Απ' τα χαμηλά, το κρατώ να το θυμίζω.
Προπονώ το στίχο σκληρά και μουρμουρίζω.
Όσο χτυπώ ένα-δυο το σάκο, το ραπ τσακίζω.
Με λένε πολλά, τα πιο πολλά δεν είναι αλήθεια.
Για όσα είναι, είμαι περήφανος από τα στήθια.
Δεν κρύβομαι πίσω από λόγια, βγαίνω κάνω πράξεις.
Να το σκεφτείς διπλά, πριν σκεφτείς να με πειράξεις.
Ο κόσμος με μισεί, το απολαμβάνω.
Το μίσος τους λαμβάνω. Δυναμώνω όσο μεγαλώνω.
Γυρίζω πίσω μίασμα και τους στοιχειώνω.
Τώρα δεν μιλάς, ούτε με ύφος ή με τόνο.
Ξέρω να διορθώνω το ελάττωμα.
Έχω χέρια, προεκτάσεις και σκέψεις για ανακάτεμα.
Δεν θα πέσω κάτω από δυο άτομα.
Άμα πέσω, θα πέσει μαζί μου κι όλο το πάτωμα.
Είμαι η καταστροφή μπολιασμένη με διάστροφη,
κι η αρρωστημένη σκέψη για τον υποκριτή.
Είμαι μανία, λυσσά για χάος, για αναρχία,
μέχρι να μην μείνει τίποτα απ' την σάπια κοινωνία.
Τα λέω γραφικά, μα σε 3D γραφικά.
Στο game που ζούμε, τα "Bosses" είναι τα αφεντικά.
Σετάρω το team, κι υπολογίζουμε τα πλην.
Να πα να γαμηθείς, εσύ, τα "πρέπει" και τα "μην".