Ζώνη ασφαλείας

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Έρχομαι απ' τα σκοτάδια για να λάμψουνε τα βράδια.
Δεν σε νιώθω είναι η καρδιά σου άδεια.
Παιδί ξενιτεμένο στο βορρά και δίχως χάδια.
Κουζίνες, αποθήκες και φυλλάδια.
Από δουλειά σε δουλειά, πες το σκλαβιά στη σκλαβιά.
Κατάρα απ' τους γονείς στα παιδιά;
Ή απ' το ανθρωποφάγο σύστημα που σε μετρά με λεφτά,
κι όταν δεν έχεις αλλά δίνεις, τότε δίνεις ανθρωπιά.
Μιλάω με τον πάτερα μου για τα εργασιακά.
Πενήντα χρόνια εργάτης, με διαλυμένα πλευρά,
του λέω "Καλύτερα ληστής, πάρα να ζω με ζητιανιά!"
και με καταλαβαίνει το βλέπω από τη ματιά.
Απολυμένοι στην ζώνη, σηκώνω βάρη με ζώνη.
Μας λείψανε πολλά, το ζούμε από την οθόνη.
Το κακό ζυγώνει, ξέρω σ' αυτό είμαστε μονοί,
και πιο πολύ για τους δικούς μου το μέλλον μ' αγχώνει.
Μου κλείνει μάτι και "πάτ-πάτ" στην πλάτη.
Τώρα πες μου να τον κάνω πελάτη;
Μου λέει η μανά μου "Αγόρι κάνε κράτει".
Της λέω "Μανά θα βάλω φωτιά στα κράτη!".
Μας περνάν για θύματα.
Περνώ σαράντα κύματα, κι εικοσιπέντε τμήματα.
Κι όχι, σ' όλα δεν μπήκα μέσα, κάποια γίναν θρύμματα!
Οι τρόφιμοι απ' την πτέρυγα. Μιλάω, φτύνω την έριδα.
Έρχομαι απ' τα στενά, ποντίκι στους υπόνομους.
Βρόμικος και κυνηγημένος απ' τους νόμους.
Μόνιμα φορτωμένος με εκατό κιλά στους ώμους.
Δεν είχα επιλογές. Respect στους παράνομους.

Κρίνε με απ' την ζώνη ασφαλείας.
Ας με κρίνει το καφέ κι ο παραλίας.
Ο επιχειρηματίας.
Εγκληματίας και εγώ, κι αυτός της μεγαλομανίας.
Ας με κρίνει το λευκό και το μπλε.
Ας με κρίνει η γένια του κομπλέ.
Ας με κρίνει το παιδί κουπεπέ,
με τουπέ και των γονιών το κουπέ.

Δεν έχω όνομα μα χτίζω, η γύρα λέει πως αξίζω.
Απ' τα χαμηλά, το κρατώ να το θυμίζω.
Προπονώ το στίχο σκληρά και μουρμουρίζω.
Όσο χτυπώ ένα-δυο το σάκο, το ραπ τσακίζω.
Με λένε πολλά, τα πιο πολλά δεν είναι αλήθεια.
Για όσα είναι, είμαι περήφανος από τα στήθια.
Δεν κρύβομαι πίσω από λόγια, βγαίνω κάνω πράξεις.
Να το σκεφτείς διπλά, πριν σκεφτείς να με πειράξεις.
Ο κόσμος με μισεί, το απολαμβάνω.
Το μίσος τους λαμβάνω. Δυναμώνω όσο μεγαλώνω.
Γυρίζω πίσω μίασμα και τους στοιχειώνω.
Τώρα δεν μιλάς, ούτε με ύφος ή με τόνο.
Ξέρω να διορθώνω το ελάττωμα.
Έχω χέρια, προεκτάσεις και σκέψεις για ανακάτεμα.
Δεν θα πέσω κάτω από δυο άτομα.
Άμα πέσω, θα πέσει μαζί μου κι όλο το πάτωμα.
Είμαι η καταστροφή μπολιασμένη με διάστροφη,
κι η αρρωστημένη σκέψη για τον υποκριτή.
Είμαι μανία, λυσσά για χάος, για αναρχία,
μέχρι να μην μείνει τίποτα απ' την σάπια κοινωνία.
Τα λέω γραφικά, μα σε 3D γραφικά.
Στο game που ζούμε, τα "Bosses" είναι τα αφεντικά.
Σετάρω το team, κι υπολογίζουμε τα πλην.
Να πα να γαμηθείς, εσύ, τα "πρέπει" και τα "μην".

1613

Lyrics/Raps: τομίασμα
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Venef @Ιερό
Artwork: Παράγοντας 405

Γράφω ότι μου βγαίνει, ότι βγαίνει, δεν σου βγαίνει.
Ότι μου πηγαίνει, σίγουρα δεν σου πηγαίνει.
Παίρνω αγκαλιά απ' τα κεντρικά βγάζω τον Vennie,
κι είναι μη σε πετύχω μπάτσε σε κανα λεγκένι
Φέρνει το παιδί το νέο στυλ και σου την μπαίνει,
ενοχλούμε τα δικαβαλα που την έχουν στημένη.
Οι μπάτσοι με παπια στα δικαστήρια αγχωμένοι.
Κοιταζόμαστε για ώρες σαν πρωτοερωτευμένοι.
Και σε θέλει το στουπί, σε θέλει η σφαίρα, πως σε θέλει!
Μα δεν θέλει σέντρα, θέλει μηχανισμό εκεί που μένει.
Θέλει δυό κιλά μολύβι, στη σάρκα του φυτεμένη,
και μετά όσοι τον κάναμε καλά να 'μαστε ξένοι.
Θέλει οδό κι αριθμό, όχι "πουτάνες" στο μιλητό.
Θέλει να ακούει στο μακελειό το επίθετο και το μικρό.
Θέλει να κάνει το σταυρό πριν κοιμηθεί,
και όταν βγει, να βρει καμένη την μηχανή.
Θέλει τρόμο στα σπίτια τους στο δρόμο πριν σταθεί,
να του λυγίζουνε τα γόνατα να ψάχνει να κρυφτεί.
Όσο τους φωνάζω "Η δουλειά σου είναι ντροπή!"
και είστε άχρηστοι, ούτε που έχετε εκπαιδευτεί.
Οι μπάτσοι είναι απρόσεκτοι, μα εμείς προσεκτικοί.
Κάποιος να τους πει, να αλλάζουνε διαδρομή.
Ξέρω τον καφέ που παραγγέλνεις το πρωί και που αράζεις.
Σε ξέρω χωρίς στολή.
Σκέψου το όσο διατάζεις, κάνουμε σκοποβολή, 
όσο ο πόλεμος βρυχάται, αρπάζω το παιδί μη τ' ακουμπάτε.
Στρώνω το τραπέζι για να φάτε.
Θέλω να σε κοίτα στα ματια και να σε φοβάται.
Κομμένα τα ξίδια ως αργά, πάρε δυνάμεις.
Το σώμα σου κάνε μηχανή να τους συλλάβεις.
Πάρ' τους απαγωγή.
Δεμένους, κάν' τους τα δόντια εξαγωγή.
Βασάνισε τους, έτσι θα νιώσουν τις πρακτικές τους.
Μιση ντροπή δική μου, κι άλλες μισές δικες τους.
Θέλει πρόκα και καρφί, και σταύρωση μες στη πλατεία.
Λαϊκό προσκύνημα για το MΑΤά μεσσία. Αμήν.
Θέλει κτήνος για τα κτήνη, κι είναι πόλη μας καμίνι.
Θέλει πόλεμο στο πόλεμο, αν πολεμάς για ειρήνη.
Θέλει βία θέλει, θέλει μονο τρομοκρατία.
Θέλει μια και καλή. 1613.

Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο αριθμός που 'χεις στο σήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο βαθμός που 'χεις στο τμήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο κωδικός που έχει το βλήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο ρυθμός απο το φασίζων σου βήμα.

Μόνιτορ

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Artwork by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: FeedMyEgo @ 2cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab

Πείτε στο πρότυπο, ότι είμαι πρωτότυπο. Το στερεότυπο σπάω, δεν αντιγράφομαι,
πράττω ότι πω, σ' ένα κόσμο κοινότυπο, έχω το λόγο λογότυπο.
Θα βρεις ομοίωμα, μα όχι ομοιότυπο, έτσι ορίζω το μοναδικό μου γονότυπο.
Κρατώ ότι πω στο μυαλό στιγμιότυπο, κι είναι ιδιότυπο.
Πείτε στο φίλο να φύγει από δω, δε θα μείνει ούτε φύλλωμα,
κι οφείλω να προειδοποιώ, πριν ξεκινήσω το ξήλωμα.
Άσε τα "Αα" τα "Οο" και τη φωνή σου χαμήλωμα,
στον οχετό, ακόμα το ζούμε ακραία και μιλάμε ωμά, πες με νομά.
Μεγάλωσα με Ρομά, εκπροσωπούμε τη φτώχεια, το πόνο και την ξενιτιά,
το δρόμο και τη γειτονιά, το μίσος για τα μπατσικά, τα αφεντικά.
Αυθεντικά αισθήματα αληθινά, όσο κουνώ το κεφάλι στο beat νευρικά,
το στόμα μου πυροβολά και δεν είναι το μόνο.
Έχω βιώσει το φόβο για τη μοναξιά, όταν μίλησα με ψυχολόγο.
Γεννηθήκαμε μόνοι σ' αυτό. Και γεννηθήκαμε! Και χωρίς λόγο!
Χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, επιβιώνουμε από ένστικτο μόνο,
έντρομα έντομα σε μία φωλιά ως απάνω με εντομοκτόνο.
Κι είναι έτοιμο να σκάσει το παιδί, από μικρό είχε την τάση,
η "καταστροφή" και το "αυτό" στην αρχή, τον ώθησε να διαβάσει,
να ψάξει λύση για τι θα συμβεί, πριν τη ζωή δοκιμάσει.
Γιατί όλοι τόσο κακοί; Ποιοι τους έχουν πειράξει;
Μάτια ψυχρά κι αγκαλιές σα θηλιές, μου χαλάνε όταν φτιάχνω φωλιές.
Τα πουλιά στο μπαλκόνι ταΐζω, κι απολαμβάνω κραυγές.
Παίρνω αγκαλιά το σκοτάδι και κρύβομαι από το φως των ανθρώπων,
και γράφω το μέλλον, κάτω απ΄ τον φακό των ειδικών και των ψυχοτρόπων.
Παιδί σ' εποχή εκτός τόπου και χρόνου, βλέπω απ' το πρίσμα του πόνου.
Τη φυλακή μου πληρώνω ακριβά, κι ένα κρύο χειμώνα με σόμπα αλογόνου.
Δεν ψάχνω γαλήνη, δεν πιστεύω σ' αυτά, αποφεύγω την οδύνη,
και μου τη δίνει το γέλιο, με φθείρει, το φτύνω, με φτύνει.
Οι χαρούμενοι άνθρωποι είναι ηλίθιοι, ή είναι καρκίνοι.
Δεν ψάχνω το πόλεμο, γι' αυτό και ζω μέσ' αυτόν, μπας και βρω την ειρήνη.
Όλοι γύρω μου κτήνη. "Ο κόσμος κοιμάται!". Και ο διαβασμένος κουμπιά καταπίνει.
Μου λέγανε: "Διάβαζε!", "Διάβαζε!". Kι έτσι, το να τα λέω μου φόρτωσαν ευθύνη.
Διαβάζω τους στίχους των Floyd, τις ρίμες του Freud,
και κάνω spoil από Nietzsche, δεν είναι χαρούμενη η επιστήμη.
Tώρα δεν αρέσει ότι είστε. Ενοχλώ μες στη γυάλα τους γιατί έχω μνήμη,
κι έτσι ως "μίασμα" απόχτησα φήμη, σε λίγα χρόνια είστε μίμοι.
Κι είμαι ξένος μες στους ξένους, από τη γενιά του μένους,
το μαύρο γένος των φτωχών, απ΄ τους καταραμένους.
Απ' τη φυλακή, στο ιερό, στο δρόμο για τα αυτιά σου,
ώστε σπίτι σου να μπω, στο στόμα σου και τα μυαλά σου.
Μολύνω τη γενιά με τη σκέψη να τους ληστέψει.
Αρκεί ένα σαμπότ τη μηχανή να αχρηστεύσει.
Οφείλω να κάνω τον άπιστο να με πιστέψει,
είμαι ο εκλεκτός της λάσπης με τη ματωμένη στέψη.
Δεν έχεις φίλους, είσαι σκύλος, μες στους σκύλους.
Θνητός και άσημος, μέσα σ' εταιρικούς ομίλους,
σε μία ζωή βαρετή, σπίτι, δουλειά και φαΐ,
PC, ταινία και σιωπή, απ' τους δουλοπρεπείς υπαλλήλους.
Όσο σε βλέπουνε μέσα απ' το μόνιτορ.

Παιδικό όνειρο

Lyrics/Raps: τομίασμα
Recorded/Mixed/Mastered by: Incognito M. @ Pineline Music Lab

Με σκοτώνω,
χίλιες φορές κάθε μέρα και το κάνω εικόνα,
ρίχνω το σώμα στις ράγες του τρένου,
γίνομαι λάσπη, γίνομαι χώμα, γίνομαι λιώμα,
σαν ότι ονειρεύτηκα παιδί, δεν ζω είμαι πτώμα.

Χίλιες και μία νύχτες, ξύπνησα απ' το θάνατο,
φοβισμένος στο λευκό μου δωμάτιο,
είμαι παιδί, ντυμένο στα λευκά, μην μου κάνουν κακό,
θα 'ρθουν να ρωτήσουν, μα μου 'χουν πει τι θα πω.
Μετράω νύχτες λευκές και το μυαλό μου κλειστό,
δεν έχω φίλους να μιλήσω, μόνο φανταστικό,
δεν έχω φίλο να πω, απλώνω χέρια να πιάσω τον ουρανό,
λίγο πριν απ' την πτώση χαθώ.
Μετά ξυπνάω, μετά πονάω και ζω,
καταραμένος να υπάρχω σαν ύπαρξη που μισώ,
μετά κουρνιάζω, κοιτώ μελαγχολώ και δεν αλλάζω,
έχω κεφάλι στραβό.
Μην μ' ακουμπάς θα σε διαλύσω,
τα παιδικά μου χέρια είναι μικρά, σε λίγα χρόνια θα γυρίσω,
θα πέσω πάνω σου σαν χίλιες αστραπές να σε ξεσκίσω,
σε λίγα χρόνια θα 'ρθω πίσω.
Άσε με ρε γνωστέ, δεν θέλω να μιλήσω.
Τι να μου πεις; Και τι να πω; Τι να σου εξηγήσω;
Πώς να στο περιγράψω χωρίς στα δυο να σπάσω,
χωρίς άλλη μία νύχτα να ξυπνήσω και να κλάψω.

Χίλιες και δυο νύχτες, ξύπνησα όταν πέθανα,
αναγεννήθηκα αφότου έγινα πέτρωμα,
αφότου έγινα έκτρωμα, τα μάτια μου ήταν έντρομα,
τώρα με βλέπουν και φρικάρουν, σαν να 'δανε έντομα.
Κρατούσα στα χέρια μου, τα ίδια μου τα έντερα,
στο δρόμο χύθηκα από μαχαιριά, μα είμαι η μέγαιρα.
Δεν θα τους τη χαρίσω, έχω τύψεις που ζω,
έχω τύψεις που τη ζωή τους δεν τους αφαιρώ.
Δεν θα τους συγχωρήσω, δεν ξέρω να συγχωρώ.
Ξέρω από πόνο για να τους το εμπιστευτώ,
έχω ένα κρύο προσωπείο για να προστατευτώ,
έγινα κτήνος, έγινα ένα πλάσμα φρικτό.
Μου λες πώς προκαλώ; Σου λέω έχω πείρα.
Κουβαλώ τις χαρακιές στην πλάτη μου από τη ζωστήρα.
Επιλογή; Πες το αν θέλεις μοίρα.
Να 'μαι παιδί της βίας από μία μάνα στείρα.
Όταν μου λένε "μίλα". Που να εκφραστώ;
Ότι έχω να φτύσω στο πρόσωπό τους θα πω.
Πως μέσα από όλο αυτό να μην αλλοιωθώ;
Οποίον έχω να φτύσω, έχω προσωπείο φτυστό.

Όρκ

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: Mastercat
Artwork: Sootsprite

Αν έχω κάτι βάλει, δεν μου το βγάζεις απ΄ το μυαλό.
Μη με λες για τομή, μη σε τραβήξω το λοβό.
Όπου πετιούνται λαιμοί, υπάρχει αίμα νωπό.
Εδώ υπογράφει το μίασμα απ' τον Οχετό.

Απλά τα flows, απλά τα θέλουν όλοι.
Όλα στο πιάτο, μα στο τέλος μας βγάλαν πιστόλι.
Τώρα με λεν καριόλη, μα πως άλλαξαν οι ρόλοι,
πρώτα φίλοι, τώρα οπλίζουμε το καριοφίλι.
Κι ήταν όλοι πάντα έτσι, άπλα δεν ήρθε η στιγμή.
Κοίτα πέσαν να με φάνε, δεν ήτανε απειλή.
Είμαι μόνος εναντίον όλων, απ' την αρχή.
Θα φανεί πιουνού πραγματικά το λέει η ψυχή.
Είμαι μόλυσμα, φωνητικό ηχόκυμα στο σήμερα.
Άκουσα παίζει hockey, μα ο man θα κάτσει ήρεμα.
Αρκούσε να του πεις, δεν είναι το ξύλο επιχείρημα,
στο ικρίωμα, το προνομιούχο παραλήρημα.
Τη γλώσσα της βιας μιλώ, μου κάναν ιδιαίτερα.
Οπότε και σ' αυτό σας έχω, et cetera, et cetera.
Κάνε όνειρα για να με δεις νεκρό, όνειρα δεύτερα.
Τα πρώτα τα έχω κάνει εγώ, μα απέτυχα και πέτυχα.
Είμαι σε ότι κάνω top, χωρίς να χώσουμε pop.
Είμαι rock, πιο rap από τους νέγρους του New York.
Mπαίνω deep web με tor, έχω στα χέρια μου Glock.
Με δόντια προταγμένα, οι δρόμοι λένε είναι orc.

Έχω πρόβλημα με τον κόσμο που ζούμε,
οπότε στο δρόμο μ' ακρότητες αντιδρούμε.
Θα φάω τις στάσεις, τα τρόλεϊ, μέχρι να μπω στις τάσεις.
Πριν να διαβάσεις, πρώτα θα σπάσεις.
Δράσεις κι αντιδράσεις. Ζούμε ζωή με εντάσεις.
Ζωή είναι θα περάσει, όλα είναι φάσεις.
Κοίτα να πεθάνεις νέος, γιατί πονάς άμα γεράσεις.
Κι ο θάνατος είναι εύκολος, αν δεν έχεις να χάσεις.
Γένια του '90, ζούμε hustlin' all day.
Μικρός τα σνόμπαρα όλα αυτά, μα δεν δουλεύω σε OK.
Γαμώ τα αφεντικά, κι όσους μου λένε "τι λέει;".
Ηχογραφώ το μέλλον με delay: "Tι λέει;".
Κι είναι δυσοίωνο, ο οιωνός με το σιδεροπρίονο.
O Ιανός φτύνει φωτιά, σαν πορφυρός φανός
και είναι γεγονός, ως ζηλωτής και κοινωνός.
Δεν θα με πεθάνεις στην δουλειά σαν να 'μαι ημίονο.
Αντικοινωνικός αφού γαμιέστε όλοι,
και το εννοώ, αρχίστε να παρεξηγιέστε.
Αφού ποτέ σας δεν ξηγιέστε,
εγώ για όλους, μα τώρα από μένα όλοι τρέξτε.