Αν έχω κάτι βάλει, δεν μου το βγάζεις απ΄ το μυαλό.
Μη με λες για τομή, μη σε τραβήξω το λοβό.
Όπου πετιούνται λαιμοί, υπάρχει αίμα νωπό.
Εδώ υπογράφει το μίασμα απ' τον Οχετό.
Απλά τα flows, απλά τα θέλουν όλοι.
Όλα στο πιάτο, μα στο τέλος μας βγάλαν πιστόλι.
Τώρα με λεν καριόλη, μα πως άλλαξαν οι ρόλοι,
πρώτα φίλοι, τώρα οπλίζουμε το καριοφίλι.
Κι ήταν όλοι πάντα έτσι, άπλα δεν ήρθε η στιγμή.
Κοίτα πέσαν να με φάνε, δεν ήτανε απειλή.
Είμαι μόνος εναντίον όλων, απ' την αρχή.
Θα φανεί πιουνού πραγματικά το λέει η ψυχή.
Είμαι μόλυσμα, φωνητικό ηχόκυμα στο σήμερα.
Άκουσα παίζει hockey, μα ο man θα κάτσει ήρεμα.
Αρκούσε να του πεις, δεν είναι το ξύλο επιχείρημα,
στο ικρίωμα, το προνομιούχο παραλήρημα.
Τη γλώσσα της βιας μιλώ, μου κάναν ιδιαίτερα.
Οπότε και σ' αυτό σας έχω, et cetera, et cetera.
Κάνε όνειρα για να με δεις νεκρό, όνειρα δεύτερα.
Τα πρώτα τα έχω κάνει εγώ, μα απέτυχα και πέτυχα.
Είμαι σε ότι κάνω top, χωρίς να χώσουμε pop.
Είμαι rock, πιο rap από τους νέγρους του New York.
Mπαίνω deep web με tor, έχω στα χέρια μου Glock.
Με δόντια προταγμένα, οι δρόμοι λένε είναι orc.
Έχω πρόβλημα με τον κόσμο που ζούμε,
οπότε στο δρόμο μ' ακρότητες αντιδρούμε.
Θα φάω τις στάσεις, τα τρόλεϊ, μέχρι να μπω στις τάσεις.
Πριν να διαβάσεις, πρώτα θα σπάσεις.
Δράσεις κι αντιδράσεις. Ζούμε ζωή με εντάσεις.
Ζωή είναι θα περάσει, όλα είναι φάσεις.
Κοίτα να πεθάνεις νέος, γιατί πονάς άμα γεράσεις.
Κι ο θάνατος είναι εύκολος, αν δεν έχεις να χάσεις.
Γένια του '90, ζούμε hustlin' all day.
Μικρός τα σνόμπαρα όλα αυτά, μα δεν δουλεύω σε OK.
Γαμώ τα αφεντικά, κι όσους μου λένε "τι λέει;".
Ηχογραφώ το μέλλον με delay: "Tι λέει;".
Κι είναι δυσοίωνο, ο οιωνός με το σιδεροπρίονο.
O Ιανός φτύνει φωτιά, σαν πορφυρός φανός
και είναι γεγονός, ως ζηλωτής και κοινωνός.
Δεν θα με πεθάνεις στην δουλειά σαν να 'μαι ημίονο.
Αντικοινωνικός αφού γαμιέστε όλοι,
και το εννοώ, αρχίστε να παρεξηγιέστε.
Αφού ποτέ σας δεν ξηγιέστε,
εγώ για όλους, μα τώρα από μένα όλοι τρέξτε.
Lyrics/Raps: τομίασμα, Брус
Produced/Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Recorded by: τομίασμα@ Ιερό
Δεν γεμίζει ένα κενό χαρτί από κενό μυαλό.
Δεν γράφω για κοινό, δεν έχω κάτι μαζί τους κοινό.
Δεν έχω θεό, κανένανε δεν προσκυνώ. Εγώ είμαι εγώ!
Σαν έμενα δεν γνωρίζω άλλο,
για αυτό με διακινώ. Γράφω/προσβάλω.
Βάζω πλάνο, να πετύχω το μεγάλο από μικρό.
Στο beat επάνω ψάλλω, σε σέρνω στο χορό,
μέχρι το θεό που έχεις μέσα σου να διαβάλω.
Η αίρεση στο σύστημα, μόλυσμα στο οικοσύστημα,
μου βγάλανε την πιστή μα, έτσι κι αλλιώς δεν πίστευα.
Νήστευα αντι-σπέ, την τράπεζα την λήστευα,
έχω νιότη πολυτάραχη, κατόρθωσα τα απίστευτα.
Γύρω είναι μαλακισμένα.
Μη μιλάς για μένα, άμα δεν μιλάς σε μένα.
Δεν μετράω την άξια σου σε ράτσα, είτε μπράτσα.
Δεν είμαι ο πιο σκληρός, στον πιο σκληρό άλλαξα την φάτσα.
Άτσα, μάγκα, στάκα, μη με ενοχλείς.
Δεν με νοιάζει αν θέλεις να πιεις.
Δεν με νοιάζει τι θέλεις να πεις.
Αν δεν σε ξέρω μη με χαιρετάς.
Γαμήσου, πριν να γαμηθείς.
Όλες οι λέρες, θέλουν να γίνουν αστέρες.
Έχω σχέση με την εξέλιξη, τώρα ανταλλάζω βέρες.
Έχω στείλει σε φάκελο σφαίρες.
Μισείς την δουλειά, δεν σου φταίνε πουθενά οι Δευτέρες.
Από μικρό μου λέγαν θα 'ρθουν καλύτερες μέρες,
όσο γυρίζω με το τσιμέντο στις μπετονιέρες.
Φλερτάρω με τα ύψη, αν θες σε πάω και στοίχημα.
Θαμμένος σε εργοτάξιο, σαν εργατικό ατύχημα.
Ένα ποσοστό θαμμένο στην στατιστική σας.
Απολυμένος λόγο πτώση της παραγωγής σας.
Συναινέστε με την σιγή σας.
Μέχρι τότε, σαμπότ στην μηχανή σας.
Όταν είμαι στο δωμάτιο ακούω φωνές!
Τρυπάνε το κεφάλι μου και πιο πολύ πεισμώνει.
Αρχίζω ψάχνω τι να φταίει απ' το χθες,
μα τελικά οι φωνές έρχονται από το σαλόνι.
Κι όσο περνούν τα χρόνια η φτώχεια μεγαλώνει.
Η φτώχεια μας κυκλώνει. Η φτώχεια μας θολώνει.
Η φτώχεια μας παλεύουμε να σας κυκλώσει το λαιμό.
Αυτό θα μας πωρώσει! Ζώντας μετά την πτώση,
έτσι θα πάω στην κόλαση. Στην κόλαση έχω φίλους και είναι τόσοι!
Για αυτό δεν θα μ' αγχώσει, έχω γνώση.
Θα ανοίξουμε μικρόφωνα να χώσει, με δυο κουπλέ να στρώσει.
Κι εγώ δεν πίστευα, πιστεύω, μα τώρα πια πιστεύω!
Αυτό δεν με εμποδίζει τα ταμεία τους να κλέβω.
Κι η μαμά μου δεν χτυπάει εισιτήρια,
έχουμε μπόλικα από νοσηλείες εξιτήρια.
Όταν γεννήθηκα η σελήνη είχε σβήσει.
Το ότι γεννήθηκα είναι πρόβλημα, όχι λύση.
Τις αμαρτίες έκανα δεύτερη φύση,
δεν φοβήθηκα ποτέ, φέρε οποίον θες να τις μετρήσει.
Τις πιο πολλές φορές ξέρω πως το παράκανα,
για αυτό φλερτάρω συχνά με το πάνω διάζωμα.
Να βρω την ηρεμία μου και τι δεν θα 'δινα.
Προς το παρόν, χορεύω ταγκό με το σατανά.
Τις πιο πολλές φορές ξέρω πως το παράκανα,
για αυτό φλερτάρω συχνά με το πάνω διάζωμα.
Να βρω την ηρεμία μου και τι δεν θα 'δινα.
Προς το παρόν, μιλώ την αργκό με το σατανα.
Ποιος κατέστειλε τις γειτονιές; Το κράτος ή ο εκ των έσω λεκές;
Ζούμε το ίδιο με σήμερα χθες, σε ποιόν αρέσει για πες;
Τα σπίτια μας ιδιωτικές φυλακές, στην καλή, στην κακή κλινικές.
Μιλάνε την γλώσσα του δρόμου στο ραπ, μα οι δρόμοι δεν ξέρουν τι λες!
Εγώ είμαι κύμα, μιλάω στα σκάει η αλμύρα.
Όχι θα κάτσω να σκάσω και να κλαίω την μοίρα.
Δεν πίνω τη μπύρα, μα πιες.
Εει; Ποιός μου καβάτζωσε τον αναπτήρα;
Μια που σε είδα και μια που τα πήρα.
Βρες μου καλύτερο ράπερ στην γύρα από μένα και κλέφτικα σφύρα.
Το ζούμε λιτά. Δεν πίνουμε αλκοόλ. Δεν λέμε πολλά. Κρατάμε κρυφά
απ' τον κόσμο τα πρόσωπα, τα κινητά, τις πινακίδες
και που'χω φωλιά. Αυτοί τα κτήνη και εμείς τα πουλιά.
Ταΐζω με την συντροφιά, τα περιστέρια μέσ' την γειτονιά,
όσο πετάνε τα μαχητικά, που αύριο θα βομβαρδίζουν παιδιά.
Μου λέει: "Πάρε με αγκαλιά" και το κάνω.
Έχω σκοπό πριν πεθάνω, να τους πεθάνω.
Κάθε μου πλάνο μου πάει σωστά, σκεφτόμουν τον πόλεμο απ' τά δεκαεφτά.
Πριν γίνει μόδα το ζούσαμε δυστοπικά.
Η καραντίνα δεν μου' κλάσε μια.
Δεν στέλνω μήνυμα στην αστυνομία.
Αφήνω το σφάλμα για αυτά.
Ο κακός μου εαυτός μου γελά.
Δεν φοβηθήκαμε την φυλακή, εκεί κάνουμε πρωτοχρονιά.
Βαράγαμε κρίσεις, πριν γίνουνε μόδα οι καταχρήσεις και οι καταλήψεις.
Και πριν αυτά, πολεμούσα τις καπιταλιστικές κρίσεις.
Αν δεις το ρουφιάνο να φτύσεις.
Μια μέρα θα το δεις θα παίζει ΡΩΜΗ πρώτη μούρη στις ειδήσεις.
Μα εγώ, δεν ήμουν ποζεράς ποτέ για να με αναγνωρίσεις.
Σου είπα να τον φτύσεις.
Γελάμε με την σαπισμένη φάτσα σου και τις μηνύσεις.
Ακόμα το ζούμε ακραία και μπαίνουμε χωρίς παρέα.
Στο σπίτι σηκώνουμε βάρη, το τρέχω για να νιώθω ωραία.
Κρατάμε την σκέψη οξέα. Μιξάρουμε τα αμινοξέα.
Το μέλλον μας ηχογραφώ, στο δίνω σαν Neo, πες με Μορφέα.
Ακούω τα πουλάκια στον δεύτερο, στις πέντε ξυπνώ και είμαι σκόνη.
Χειροκροτάν στο μπαλκόνι, οι μικροαστοί δολοφόνοι.
Γαμιούνται αυτοί και αυτοί που ψήφισαν.
Οποίος τα παίρνει, μα και οποίος τα χώνει.
Τους φωνάζω: "Γαμιέστε.". Kαι κατεβαίνουν οι τόνοι.
Σημαίες ανεμίζουνε, τις χαζεύω όσο ψήνω καφέ.
Ωραίο το λευκό και το μπλε, μα μ' αηδιάζει αν είναι αγκαζέ.
Μου λέει να δούμε ταινία. Μου χαμογελά μ' ηρεμία.
Το ζούμε κομπλέ και για αυτή γαμιέται η κοινωνία.
Κάτσε γιατί έχει ενδιαφέρον. Οι διαταγές ανωτέρων.
Όταν μιλάω, μιλάω για το μέλλον, απλά τα λέω εκ των προτέρων.
Πάντα ο καθένας κοίταγε μόνο το δικό του συμφέρον.
Στην τρομοκρατία του κράτους απαντώ, έχω πρότυπο το Νέρων
Μαζικές απολύσεις και επιδόματα μόνο για να μας σιτίσεις.
Μη σου πεθάνει ο εργάτης και πέσει η παραγωγή και οι πωλήσεις.
Στα μισά κάτω οι μισθοί, και για σένα δεν υπάρχει κλινική,
εκτός και αν είσαι ο Μαρινάκης και έχεις κατ' οίκων ιδιωτική.
Λένε ο ιός δεν έχει ταξικότητα, χτυπάει τους πάντες ανεξαιρέτως.
Τους λέω: "Καλό το ανέκδοτο τι άλλη μαλακία θα ακούσουμε και φέτος;"
Τι να τους κάνεις τους γιατρούς; Δώσε μπάτσους και δημοσιογράφους.
Απλά τους κλείνεις όλους μέσα και τους νεκρούς σε μαζικούς τάφους.
Οι ναζί κυβερνάνε με μπλε, στα υπουργεία γελάν τα μουστάκια τους.
Στον Έβρο τους πνίγουν στο μπλε, οι μανάδες κλαίνε τα παιδάκια τους
Η σύνταξη στα 72 και ούτε γάτα ούτε ζημιά,
αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε ούτε ένα ένσημο, κι ας δουλεύουμε από παιδιά.
Στα κελιά στην Πέτρου Ράλλη απεργούν, μετράν νεκρές απ' τον ιό.
Απαγάγουν τους αγωνιστές μην οργανώσουνε τον Κορυδαλλό.
Ιδιωτικοποιούν τον λόφο Φιλοπάππου και τον κήπο τον εθνικό.
Το φυσικό αέριο της ΔΕΠΑ, σε λίγο θα έρθουν και για το νερό.
Αυτά, όσο τα media τρομοκρατούν τον λαό.
Δεν ξέρω αν τον φτιάξαν οι ίδιοι, αν ισχύει δεν θα ξαφνιαστώ.
Η Ευρώπη καταρρέει πρώτη και το τραπεζοικονομικό.
Αλλά και αυτό αργά η γρήγορα, ήτανε το φυσικό.
Σου λένε: "Mένουμε σπίτι", "H αλληλεγγύη θα νικήσει", "Ατομική ευθύνη",
τέτοιες μαλακίες, δεν έχω ακούσει ούτε στο Γκίνη.
Αντί να φτιάξει καμιά κλίνη.
Γιατί το μόνο ΜΕΘ που εισπνεύσαμε εδώ, είναι η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη.
Τα γράφω νηφάλιος, αν θέλεις να γίνεις πατά το Replay.
Θα έλεγα κι άλλα, αλλά ο κόσμος δεν είναι στην φάση μου ΟΚ.
Ο κόσμος θέλει την ησυχία του τα γαντάκια του και την μασκούλα.
Τουλάχιστον φάτε εγκλεισμό, θα βγαίνετε μόνο με κουκούλα.
Σαββάτο, 14/12, θα βρίσκομαι στην κινηματική αρένα της Νομικής για το round 2 και κλείσιμο της season! Παίζουμε για τους εξεγερμένους, που διώκονται από το κράτος για το χάος και την φωτιά. Το live ξεκινάει 22.00. Θα παίξω με τον Venef στα decks, τον Σκλάβο και τον Κάρτα στα μικρόφωνα. Μαζί μας θα βρεθούν επί σκηνής τα Παλάτια Πέφτουν, οι άτεχνοι παλιάτσοι, ο bruc και ο ex-nihilo. Μετά θα ακολουθήσει after party.
Όπως σε κάθε live που συμμετέχω θα υπάρχει distro, για όποιο άτομο μπορεί και θέλει να στηρίξει το έργο μου. Σεξιστικές και γενικά φοβικές συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές. Αν είσαι μαλάκας γενικά ή ψάχνεσαι μην έρθεις.
