Φόλα

          Μην βάζεις στο στόμα σου μεγαλύτερες μπουκιές από ότι μπορείς να καταπιείς, στο τέλος θα δηλητηριαστείς από το φαρμάκι που φτύνεις. Και εμένα με ξέρεις καλά, είμαι εγγύηση. Για αρχή θα φτύσω την φόλα!

Lyrics/Raps: τομίασμα
Mixed/Mastered by: Mastercat
Recorded @ Pineline Music Lab

Αν σε πετύχω θα ρωτήσω: Δεν βαρέθηκες ακόμα;
Nα βρίζεις να λασπολογείς, ενώ τα αληθινά λόγια,
ξέρεις πως αργά ή γρήγορα θα βγούνε στην φόρα,
μετά θα γεύεσαι την φόλα.
Αν σε πετύχω θα ρωτήσω: Δεν βαρέθηκες ακόμα;
Nα βρίζεις να λασπολογείς, ενώ τα αληθινά λόγια,
ξέρεις πως αργά ή γρήγορα θα βγούνε στην φόρα,
μετά θα γεύεσαι τυφώνα.

Ένα ψέμα είσαι ολόκληρο,
μα τυχερό, γιατί είσαι αρκετά αδύναμο,
για να σε θεωρήσω σημαντικό και επικίνδυνο.
Θα το έφτανα στ' άκρα να αμυνθώ.
Παιδί βουτηγμένο στην βία,
κυνικό σε όποιον με βρίζει δεν αντιδρώ.
Προσπαθώ να μετρώ ότι πω, ώστε να μπορώ
να το σηκώσω σε κάθε στενό όπου περπατώ.
Κοιτάζω τους τοίχους και πίσω.
Δεν θα με πιάσουνε σου είπα, θα τους γαμήσω.
Αν έχεις πρόβλημα ψάχνομαι να στο λύσω.
Το στραβό σου στόμα τζάμπα θα στο κάνω ίσιο.
Κάπως έτσι με έμαθαν να κάνω πίσω,
έχω σπάσει το σαγόνι μου, ώστε ότι ακούς να φτύσω.
Δεν βγαίνω σέντρες με κατεβασμένες τέντες.
Δεν θα παίξω πόκερ μα γνωρίζω από κέντες.
Δεν μαξιμάραμε την βία,
μας την δώσαν διάχυτη παιδεία από τα σχολεία
Αφού τελειώσαμε το λύκειο, φοιτήσαμε πλατεία.
Αποφοιτήσαμε στα κρατητήρια. Πήρα το μάστερ στην δουλεία.

Δέκα χρόνια στο υπόγειο.
Βαλκάνιος απ' την αιματοβαμμένη μεσόγειο
Επανεξετάζω τον ρόλο μου στην υδρόγειο.
Γράφω στο ημερολόγιο, ότι έχω λόγο δόλιο, μα δόλο λόγιο.
Είμαι ειδώλιο, μα είμαι εδώ λέω,
καθούμενος στο εδώλιο.
Απολογούμαι ότι δεν πρόλαβα να κάνω
όσα ήθελα να 'χα στο πορτοφόλιο.
Ένοχος μέχρι αηδίας.
Είμαι το μίασμα της σάπιας κοινωνίας.
Παιδί απ' την μητρόπολη, κανίβαλος όπως και εσύ.
Όλοι ένα πιόνι στην μονόπολη.
Γεννημένο ζώο να παράγει, αντίστοιχα να αναπαράγει.
Θα τρέφεστε με το αποφάγι,
δειλοί σαν λαγοί μπροστά στην αλλαγή,
μέχρι να λιώσουν οι πάγοι.
Γεννημένε σκλάβε, μαθημένε στο σκάσε και σκάβε.
Έλα μολών και λάβε.
Μπέρδεψες το μπράβο με το μπράβε.
Νερό και χώμα βάλε-βάλε, στον τραπεζίτη: Άβε!

Live: Οικ ενισχ @ Πάτρα, πλατεία Όλγας, 18/05

         Σάββατο, 18/05, θα βρίσκομαι στην Πάτρα μετά από 3 χρόνια απουσίας! Το live ξεκινάει 21.00 και θα γίνει στην πλατεία Όλγας. Θα παίξω πλάτη με πλάτη με Κάρτα και στα πλατό θα είναι μαζί μας ο venef. Στο live θα βρεθούν επί σκηνής επίσης οι locos hermanos, Άγρια Δύση και ΜΕΡΙΑ. Μόλις κλείσουν τα μικρόφωνα θα παίξει after.

          Όπως σε κάθε live που συμμετέχω θα υπάρχει distro, για όποιο άτομο μπορεί και θέλει να στηρίξει το έργο μου. 

          Το live γίνεται για οικονομική ενίσχυση συντρόφου που διώκεται από το κράτος. Κανένα ατομο μόνο στα χέρια του κτήνους. Ραντεβού στις πλατείες!

Είσαι μικρός επαναστάτη

          Δεν είμαι μικρός του φώναξα, μα τα δυο κεφάλια που μου έσκαγαν αν κοβόντουσαν θα βγαίναν τέσσερα. Τους είπα ότι δεν ξέρουν με ποιον τα βάζουν. Γέλασαν, από το μειδίαμα φάνηκε ότι δεν με πίστεψαν, έτσι με άφησαν. "Άστον ρε τον μικρούλη, τι θα μας κάνει. ΑΔΥΝΑΜΕ!." είπε ο μεγαλύτερος και με κοίταξε υποτιμητικά. Έφυγαν και εγώ έκλαψα πιο δυνατά από ποτέ. Τα χρόνια πέρασαν, η αμφισβήτηση και η υποχρεωτική υποταγή με έχτισαν ψηλότερο, ψηλό σαν πολυκατοικία. Τώρα φαίνομαι. Τώρα με βλέπουν όλοι. Τώρα κοιτώντας τις ρωγμές μου ανα τα χρόνια μου μοιάζει τόσο μικρή η αμφισβήτηση και το τίτλος του μικρού επαναστάτη.

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Recorded/Mixed by: G the Friendly Ghost
Guitars by: Μishael
Mastered by: Carsten Dämbkes
Artwork: k_aaos

Αν το ραπ δεν ενοχλεί δεν έχει να μου πει κάτι.

Στις συνωμοσίες, βάζω πλάτη και μάτι.

Απ' τα μήκη και πλάτη, ενάντια σε όλα τα κράτη.

Στη ζωή μου η εξέγερση, είναι αλάτι.

Το παιδί ότι λέει πράττει, για αυτό το παιδί συμπράττει,

κι εισπράττει πόνο, γιατί δεν έχει προστάτη,

δουλειά, λεφτά, ή κοιλιά χορτάτη.

Όλοι λένε στο παιδί: "Είσαι μικρός επαναστάτη!".

Ψάχνω ομοϊδεάτη, να στήσουμε κομπίνες,

να στήσουμε απάτη, να κλέψουμε τις business,

με κοινό μονοπάτι, να κάψουμε την Siemens,

ψάχνω τρομοκράτη να σπείρω τρόμο στα κράτη.

Στο χωριό με λέγαν αποστάτη,

ήρθα στην πόλη να με λένε εργάτη.

Φίλησα τους γονείς μου που με γέννησαν σακάτη.

Τις διαφωνίες μου τις λύνω με σπαθί, πες με χωριάτη.

Στο τραίνο σας επιβάτης, στα θέλω σας πελάτης,
στο κόσμο σας διαβάτης, παραβάτης και δράστης.

Ξένος, εισβολέας για το γένος μετανάστης,

ο μιερός επαναστάτης.

Το κόσμο σας μαθαίνω,

μαθαίνω κάθε μέρα πως το πόνο να υπομένω.

Μαθαίνω την επιβολή απ' το ντόπιο στον ξένο.

Η φύση είναι ο κανιβαλισμός, 

μαθαίνω πως να κρύβομαι στο τραίνο.

Στο κόσμο σας μαθαίνω,

μαθαίνω κάθε μέρα πως το πόνο να υπομένω.

Μαθαίνω την επιβολή απ' το ντόπιο στον ξένο.

Η φύση είναι ο κανιβαλισμός, 

μαθαίνω πως να κρύβομαι στο τραίνο.

Παιδί κατώτερου θεού, παιδί εδώ, αλλά απ' αλλού.

Παιδί κακό, απ' το γονιό του καλού, του γιατρού.

Είμαι εργάτης, στο πόλεμο της τάξης. 

Παιδί επισφαλής είμαι, ρώτα το taxis.

Δουλεύουμε να φέρουμε φαΐ,

το παιδί έχει από παιδί ενηλικιωθεί,

έχει ενοικιαστεί και πουληθεί, πριν καν βγάλει φωνή,

πριν να σκεφτεί, ή ευφρανθεί, πριν να το πει, υπομονή, ακούει,
κάνει, κι επικοινωνεί στην πλάνη, τηλεφωνεί,

παίζει και χάνει, είναι στην αναμονή πριν πιάσει γκάνι.

Περιφρονεί τη ζωή και κοιτάει ταβάνι,

ψάχνει να βρει, πως απ' αυτή τη κόλαση την κάνει.

Αναπνοή. Λησμονεί τη ροπή, 

που θα μπορούσε να πάρει η ζωή,

να ζει, δίχως ντροπή, δίχως σιωπή, και να πει ότι επιθυμεί
δίχως κραυγή, δίχως να χρειαστεί να εκραγεί, γιατί

είναι όλα γύρω καταπίεση,
πίεση στη πίεση, δίεση στη δίεση.

Κάποιοι χαζοί νομίζουν ότι κάνω ποίηση,

από το χώσιμο μας κάνανε χωνί για ικανοποίηση.

Τίποτα

          Είχα δώσει προς τα έξω ένα teaser το 2017 για το κομμάτι τίποτα. Το κομμάτι είναι έτοιμο πάνω από δυο χρόνια. Το video clip ήτανε σε δικό μου σενάριο και σκηνοθεσία George ket. το όποιο όμως εν τέλει δεν θα καταφέρει να βγει στην επιφάνεια. Πήρα αυτήν την απόφαση μετά από δυο χρόνια αναμονής του μοντάζ και ενώ με λυπεί πάρα πολύ το γεγονός, αντιλαμβάνομαι ότι το να πιέζεις για να γίνει κάτι με το ζόρι, καλύτερα να το αφήνεις να κυλήσει. Δίνω λοιπόν το κομμάτι στην δημόσια σφαίρα και έτσι κλείνει το τίποτα τον κύκλο του. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Άρτιο.

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Recorded/Mixed/Mastered by: Mastercat
Back Vocals: Ήτα
Original Video: George Ket.  [ΤΙΠΟΤΑ (Teaser)]

Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι, μ' ακόμα τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Άστο τίποτα...  Είναι όλοι σκάρτοι!

Λένε ο πόλεμος, πόλεμο φέρνει μόνο.
Το ίδιο ισχύει κλιμακωτά για τον πόνο.
Φορώ τον πιο φρικτό μου σκοπό.
Επιθυμώ να συγκρουστώ με κάθε τι που δεν μ'αφήνει να εκφραστώ.
Γεννημένος μαχητής, κυνηγημένος.
Αρρωστημένος, απ' το κόσμο που ζεις μολυσμένος.
Μιαίνω ως μυημένος αρνητής.
Ούτε προσκυνητής, αλλά κι ούτε προσκυνημένος.
Φετιχιστής, κυνικός με την βια που ζεις.
Αγωνιστής, όχι MC, εσύ δεν πας να χεστείς.
Έχω διαφωνήσει πριν να εκφραστείς.
Έχω συγκρουστεί με ότι πεις, πριν το σκεφτείς.
Απολαμβάνω τον πόλεμο με θηλιά στον λαιμό.
Ασφυκτιώ απ' τον πνιγμό, ματώνω για να ακουστώ.
Γυρνώ μ' ανοιγμένο κεφάλι από το νόμο,
ήρθα να χαρίσω το θάνατο στο χρωστώ.
Άσε με λάθος να κάνω να 'χω.
Μικρός είμαι ακόμα θα μάθω.
Εικονοκλάστης, ατομικιστής δεν άρχομαι ούτε άρχω.
Συγκρούομαι, άρα υπάρχω.

Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι, μ' ακόμα τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Άστο τίποτα... Λάθος σήμα απ' το μάτι.
Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι μ' ακόμα, τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Το μάτι βλέπει, όσο το χέρι πράττει.

Τα μάτια μου ριπές κάνουν βόλτα στο πλήθος.
Ο κόσμος γύρω μου κακός, φρικτός, ως συνήθως.
Τα μυαλά τους γυμνά, είναι γύρω μου χιλιάδες φονικά,
που το βρήκανε τόσο μίσος;
Κι είμαι στο όριο, ξενιτιά, φυλακή, καρφωτή,
από το περιθώριο.
Παρότι πελώριο, πέφτει αστραπή το πραιτόριο.
Είμαι άτομο πρώτα από μόριο.
Οι απορίες για τον κόσμο, γίναν ημικρανίες.
Βίαιες παιδικές αναμνήσεις είναι οι αϋπνίες,
κύριοι και κυρίες, βγήκα να θερίσω ανώμαλα τις ομαλίες.
Είμαι κραυγή απ'το υπόγειο. Ψίθυρος. Χάνομαι...
Μαύρος καπνός, στ'αστρικό πλήθος.
Όλος ο κόσμος στραβός, μα εγώ είμαι ο ίσιος.
Μιερός. Κύμα στο διαδίκτυο, ο Οχετός.
Έχω αξιακές διαφωνίες για αυτό συγκρούομαι.
Την πόρτα σου σπάμε, δεν κρούουμε.
Όποιος δεν θέλει αλλαγή, η αλλαγή θα τον βρει.
Είναι θέσεις απέναντι ή μαζί.

Μάρτης

          Σαν σήμερα πριν 9 χρόνια, ένας από εμάς, έπεσε νεκρός. Έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ένστολων δολοφόνων, στον πόλεμο που μας κήρυξε από την πρώτη μας στιγμή ύπαρξης, το κράτος και οι ποικίλες εξουσίες που ασκούνται στα σώματα μας. Κάποια άτομα επιλέγουν τον μόνο πραγματικά ηθικό δρόμο που σε αφήνει να επιλέξεις αυτή η κοινωνία, την ένοπλη σύγκρουση. Τον ένοπλο αγώνα. Γιατί, δυο είναι οι επιλογές, είτε ζεις σκυφτός, είτε πεθαίνεις ελεύθερος. Ο Λάμπρος Φούντας ως αναρχικός επέλεξε το δεύτερο. Εγώ με την σειρά μου, δεν μένει παρά να τιμήσω την μνήμη του με μια μικρή συνεισφορά, διότι το κίνημα που ξεχνάει τους νεκρούς του, ξεχνάει τον αγώνα του. Κανείς δεν πεθαίνει το Μάρτη, ο Μάρτης αντάρτες γεννά.

Mixed by: Fat Basstard

Mastered by: Mastercat

Recorded @ Pineline Music Lab

Beat: BD Foxxxmoor

Poster/Artwork: Σκλάβος

Με ένα κεφάλι βαρύ, κι ένα δεξί σφιγμένο.
Ξεκίνησα απ' τη Ρώμη για τόπο ονειρεμένο.
Μα έχω ένα δρόμο μακρύ, καταραμένο.
Κι όπου βαδίσω και σταθώ με λένε ξένο.

Από το γκρίζο βαδίζω, και χρωματίζω το μηδέν,
με βαθύ κόκκινο, απ' το αίμα μου που αγγίζω.
Κι όσο σκαλώνω με τα χρώματα, γύρω παγώνουν πτώματα,
κι ήρθα, είμαι Φλεβάρης, να φλεβίσω.
Είμαι κατάρα που περνά, από το κόσμο σας ξυστά,
λαχταρά, κάτω το σύμπαν σας να ρίξω.
Σκάλα-σκάλα, κατεβάζω ότι βρω,
το σάπιο σας πολιτισμό, ως μίασμα να καθαρίσω.
Με μίσησαν από την γέννα μου, και με επικυρήξαν,
πασχίσαν, κι έτσι κάτω με ρίξαν.
Σηκώθηκα, κι ας με χτύπησαν, κάτω δεν με κρατήσαν.
Και ζήσανε αυτοί καλά, γιατί εμείς δεν ζήσαμε...
Προσπάθησαν σθεναρά, να με γαμήσουν και τη γαμήσαν.
Είμαι επιζώσα, κι επιζήσας.
Μα όταν έγινα το κτήνος που χτίσαν, την κοπανήσαν.
Αφήνω κηλίδες στους δρόμους σας,
και αυτό με τη πλατή απ' τo νόμο σας.
Μετά να μην ρωτάς.
Οι νύχτες σας θα γίνουν πιο μαύρες απο το δέρμα μας.

Κι είμαστε παιδιά, μεγαλωμένα από το φόβο.
Ζωγραφιά, που ξέβρασε ο πόλεμος στην αμμουδιά,
με φύκια και φουσκωμένη κοιλιά,
παιδιά νεκρά, στα κόκκινα ντυμένα, κι από το βαθύ μας μπλε πνιγμένα.
Βγείτε, πείτε, κι άλλα για μένα.
Στήσαν χορό, κι όλη η χαρά μου έγινε διαταραχές συντεταγμένα.
Εικόνες με στοιχειώνουν μου γυρνά.
Κοίτα με να δεις την διαφορά!
Όλα σας τα λόγια ήταν, κι είναι, ειρωνικά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο στα σοβαρά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο μου σοβαρά.
Η απάθεια σας με νικά.
Με κάνει να πάρω το θάνατο σας σοβαρά.
Άμα δεν πέσεις, πες μου πως θα σηκωθείς.
Κι είναι η πτώση, μια διαδικασία μόνο να υπερβείς.
Αν δεν πεθάνεις, πες μου πως θα γίνεις σύμβολο;
Στο κόσμο, που το να ζεις, δεν είναι κάτι σίγουρο.
Ο φόβος με κρατά σκυμμένο.
Κι έχω αναμμένο στο δεξί, το μέλλον μου πυρακτωμένο.
Θα σκάσω να τους λιώσω στο κάλεσμα της.
Γδάρτης. Σαν να 'μαι Μάρτης.

Μα θα ξανάρθει συντρόφια. Ο Λάμπρος θα ξανάρθει...