Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Το χρονικό της ανίας (Live) @Μηχανουργείο, 21/12


Live οικονομικής ενίσχυσης διωκόμενων.













     
         Το χρονικό της ανίας σε live εκτέλεση πάνω από δικό μου beat, στο μηχανουργείο στις 21/12/2014. Ευχαριστώ τον Σκλάβο για την στήριξη επί σκηνής και τον Νίκο που τράβηξε τα video και τις φωτογραφίες. Χαιρετίσματα σε όσους έτρεξαν για να στήσουν το live και σε όσους ήρθαν και στήριξαν με τον τρόπο τους την δράση. Χαιρετώ τα απόβλητα της Ρώμης.

Ταχυπαλμία, φόβος, άγχος και δυστυχία.
Δείχνεις αλήτης, μα κατά βάθος είσαι κυρία.
Γυρνάς στην κοινωνία, εισπνέεις δυσοσμία,
καταπίνεις, προχωράς μες στην υπέρτατη βλακεία.
Ξέρω δεν είσαι καλά, τα χάπια είναι γοητευτικά,
γλυκά τα ηρεμιστικά, μαρτυρική η αϋπνία.
Έτρεξες σε γιατρούς, είναι όλα μάταια.
Κλεισμένος στο δωμάτιο, μέρες περνάν στο πάτωμα.
Καφές, μερέντα κι ανακάτεμα. Μνήμες για πλάνεμα,
παλιοί σου στίχοι τριγυρνούν, γέννησες σκάλωμα.
Ήτανε κάποτε αλλιώς τα πράγματα.
Ήσουνα έτοιμος τότε να πάρεις άρματα.
Έβλεπες αίματα, μύρια καθάρματα,
μα πριν σκοτώσεις μαλάκα έφαγες σκάλωμα!

Και όλα βαίνουν κατ'ευχήν,
γίνεσαι κάθε μέρα πιο αναίσθητος από ότι ήσουν πριν.
Φεύγουν τα νεύρα, τα μάτια κλείνουν.
Ηλίθιοι περαστικοί σε μιλούν σε γνωρίζουν.
Ψάχνεις δουλειά, χάνεις χαμόγελο,
μπήκες στο πρόγραμμα, και είναι ολόιδιο,
με τον γονιών σου και είναι επώδυνο,
που συμβιβαστικές, είσαι στο όριο.
Ακούς μια απελπιστική κραυγή
"δυο βήματα μπροστά μαλάκα κι ότι ήσουνα θα εξαφανιστεί".
Μα εγώ βαριέμαι, θέλω ησυχία.
Ο μόνος θόρυβος θέλω να'ναι ήχος ταινίας.
Κι από μια κάμερα ασφαλείας καταγράφεται
σε κάθε σπιτικό το χρονικό της ανίας.

Φόβος, άγχος και δυστυχία.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Rap/Punk Live: Οικονομικής ενίσχυσης διωκόμενων @Μηχανουργείο, 21/12



          Η σύγκρουση με το υπάρχον είναι αναγκαία για την αλλαγή του. Δεν είναι προαιρετική. Κάποιοι συγκρούστηκαν στις πορείες που έγιναν για να δείξουν στο κράτος ότι υπάρχει μαχητικότητα στο δρόμο, ότι μπορούμε ακόμη και με λιγότερο, αλλά και χειρότερο εξοπλισμό, να γίνουμε επικίνδυνοι για την εξουσία.

          Κάποιοι από αυτούς που επέλεξαν να βγουν στο δρόμο, συλλήφθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν από το κράτος και θα τους κυνηγήσουν με κάθε μέσο. Αυτό αποσκοπεί στο να τρομοκρατηθεί ο κόσμος, να τον κάνουν να φοβάται τις κυρώσεις, πιο πολύ από την σκλαβιά του. Τα άτομα αυτά κάναν μια επιλογή και το πολιτικό κόστος αυτού, είναι αύριο να δικαστούν για τις δράσεις τους και τις ιδέες τους, από την άρχουσα λογική, που ορίζει η άρχουσα τάξη σύμφωνα με τα συμφέροντα της. Δεν έγινε κάποια μαλακία και τους έπιασαν, δεν έγινε κάποιο λάθος. Έτσι είναι τα πράγματα. Το κράτος θέλει φυλακή ή ακόμη καλύτερα φοβισμένο και παραγωγικό μέσα στον καπιταλισμό, κάθε άτομο που παλεύει για την καταστροφή του. 

          Εγώ σαν άτομο, το λιγότερο που μπορώ να κάνω για το παρόν γεγονός, είναι να σταθώ δίπλα σε όσους πολεμάνε το κράτος με συγκρουσιακό χαρακτήρα, δίνοντας το παρόν στο δρόμο, μα και εκφράζοντας την στήριξη μου και την αλληλεγγύη μου, παίζοντας ένα live για την οικονομική τους ενίσχυση. Μην ξεχνάμε πως σήμερα ήταν αυτοί, αύριο θα είμαστε εμείς. Όσο χτυπάνε τον διπλανό σου και τον φυλακίζουν, τόσο πιο κοντά είναι το γκλοπ στο κεφάλι σου. Αν δεν το καταλαβαίνεις, όταν θα το νιώσεις θα είναι αργά. 

Τα λέμε στο δρόμο.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Μυρίζεσαι την γνώση

          Δεκέμβρης του 2014, κι ο μήνας 17. Σαν σήμερα πριν τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησε η "Ρώμη". Η αλήθεια είναι ότι έχω δύο χρόνια να τιμήσω τα γενέθλια της με την ενεργή παρουσία μου, αλλά αυτό θα αλλάξει. Τράβηξα μπόλικα ζόρια και κανάλια τα τελευταία δυο χρόνια, από εξαντλητικά ωράρια εργασίας σε γαμημένες συνθήκες, έως και αφαίρεση όγκου από το λαιμό μου. Για όσους ενδιαφέρονται για την υγεία μου είμαι πολύ καλύτερα. Δουλεύω, γυμνάζομαι, διαβάζω και τρελαίνομαι σταδιακά όλο και περισσότερο. Να περιμένετε τα χειρότερα από μένα.

          Θα τιμήσω την μέρα με ένα κομμάτι κραυγή. Να τρέμουν οι δειλοί. Το μίασμα της Ρώμης επέστρεψε. Καλή ακρόαση ρωμαίε.

Beat: BD Foxxxmoor ή Kozak94 για τους "τρύπιους".


Τα βράδια περνούν,
τα φώτα ανοιχτά με ενοχλούν, χάνω την όραση,
θολές ματιές στην έξω ζωή απομόνωση, δεν είσαι μόνο εσύ.
Δεν θέλω να ακούω τις οδοσφαγές και κάνα μόνωση
Άσε με, να κάνω μια πρόποση:
"10 ώρες δουλειάς για ένα ποτό μέσα στην κόπωση".
30 νύχτες στο κελί δίχως φωνή, με μια μύτη ανοιχτή,
ξαναβρίσκω την όσφρηση.
Πες μου τι ψάχνεις να στο πω,
προειδοποιώ ότι μου ζητήσεις πως δεν θα 'ναι για καλό.
Έχω ένα φίλο νεκρό και δυο αδέρφια στο χαμό
που αργοπεθαίνουνε, δεν έχω καλό για να νοσταλγώ.
Δεν προσπαθώ, δεν έχω σκοπό για να σου χτίσω μυαλό.
Ψάχνω ρευστό να επιβιώσω και ένα γκρεμό να χαθώ.
Μου ζήτησες σκληρό και εγώ σου 'πα για μαλακό,
τώρα κοιτάς απελπισμένος τον κόσμο που ζεις και ζω,
γιατί:

Μυρίζεσαι την γνώση;
Κρατώ μυτιές ακριβές αν τολμάς, αρκεί να 'χεις νιώσει την πτώση.
Αρκεί να 'χεις απαρνηθεί το ψέμα.
Η γνώση που προσφέρω σε προδίδει από το βλέμμα.

Πάρε μυτιά και δες μόνος σου.
Προσφέρω συγγραφείς για να αποδεχτείς τον πόνο σου.
Είσαι μόνος σου και μόνος σου βαδίζεις,
ορίζεις και μυρίζεις.
Σου πρόσφερα την γνώση, εμπρός να την αξιοποιήσεις.
Είναι η σκέψη σπασμός και η εξέλιξη εθισμός.
Πειράματα στο σώμα μου, κρατιέμαι ζωντανός.
Μοναχός μου ολοταχώς, τρέχω να δω το φως,
σκοντάφτω σε σωλήνες, κοινωνικός οχετός.
Δες με βυθίζομαι στο χάος.
Κατάγομαι απ'τον κόσμο που ο θεός δεν είναι πράος.
Κατάγομαι από μήτρα φτωχή, που 'χει κλεισμένη φωνή.
Το σπίτι μου, κινδυνεύει πολύ από τούς ναζί.

Κρύψτα βιβλία αδερφέ, έχουμε γείτονα χαφιέ,
κι όποιος διαβάζει σύντομα θα εκτελεστεί.
Αυτός που σκέφτεται έχει πολλά να φοβηθεί,
γιατί κανείς δεν θέλει να τον αφήσει να εκφραστεί.
Κάνε ησυχία και διάβαζε ακόμη πιο πολύ,
αν θες να δεις από μακριά την ουτοπία.
Πάρε βιβλία, πολιτικά
και όχι ερωτικά μυθιστορήματα για την μικροαστική κυρία.
Όλα είναι εμπόριο,
η άρχουσα τάξη, θέλει να σε ελέγχει από την σκέψη σου, μέχρι την πράξη.
Όποιος διαβάζει είναι τρελός και όποιος μιλά ή κάνει πράξεις,
εκτελείται σαν τρομοκράτης!

Ει περαστικέ, δώσε μου ησυχία.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Η απάντηση στην πρόκληση του Βδελύγματος

          Στις 18/10/2014 στον Ασύρματο, διοργανώθηκε live από το Θέατρο Δρόμου για την παρουσίαση δίσκου του Βδελύγματος. Στο παρόν live, το Βδέλυγμα με ανέφερε ονομαστικά, έκανε ψευδείς δηλώσεις για τον πατέρα μου και με εξύβρισε με τον χειρότερο και τον πιο κατινίστικο τρόπο. Το περιεχόμενο των στίχων του ήταν μια πλαστή ιστορία που παρουσίαζε τον πάτερα μου ως αφεντικό που τον εκμεταλλευόταν, ότι δουλεύαμε παρέα στα χωράφια, ότι είχαμε σχέση και με "γάμαγε". Από την στιγμή που έγινε σε έναν δημόσιο χώρο, είναι αυτονόητο ότι θα το μάθαινα. Τον θαυμάζω λοιπόν για την βλακεία του και το θράσος του. Διότι είναι γνωστό ότι πρώτον, ο καθένας χρεώνεται το λόγο του και δεύτερον, δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι.

          Συναντήθηκα, τυχαία, στις 7/11/2014 σε ένα live στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας με τους Anima και Πινόκιο, μέλη του συγκροτήματος Jolly Roger/Θέατρο Δρόμου, όπου και τους ζήτησα τον λόγο για την εξύβριση μου από το Βδέλυγμα, την οποία οι ίδιοι αρνήθηκαν ότι ειπώθηκε και ότι αν όντως ειπώθηκε, το βρίσκουν ακραία μαλακία και καταδικαστέο. Ειπώθηκαν και άλλα πράγματα, έγινε μια πολίτικη κουβέντα ξεκαθαρίσματος μεταξύ εμού και των Jolly Roger, αλλά δεν είναι της παρούσης.

          Κάνω την παραπάνω εισαγωγή, για να αναφέρω το σκηνικό που έγινε στα Άνω Ιλίσια στην πλατεία Κύπρου στις 12/11/2014 το βράδυ. Είχα καλέσει σε συνέλευση την Σουαράπ για να συζητήσουμε κάποιες θεματικές. Μόλις τελείωσε η συνέλευση, βρέθηκα φάτσα με φάτσα με το Βδέλυγμα και του ζήτησα τον λόγο για την εξύβριση και την λασπολογία εκ μέρους του, προς έμενα και του πατέρα μου.

          Ακολούθησε ένας διάλογος μεταξύ εμού και του Βδελύγματος όπου ουσιαστικά το Βδέλυγμα παραδέχτηκε ότι όντως εξύβρισε έμενα και τον πατέρα μου με τα παραπάνω λόγια όπως προαναφέρθηκε στην πρώτη παράγραφο πιο λεπτομερώς. Τον ρώτησα αν νομίζει ότι είναι "τρελός" και "κουλτούρα" και για αυτό μπορεί να λέει ότι θέλει. Η απάντηση που πήρα ήτανε ένα εριστικό "ναι είμαι". Τον ρώτησα με ποιο δικαίωμα βρίζει εμένα και τον πατέρα μου και τι ευθύνες έχει για αυτήν του την πράξη ως προς εμένα. Η δεύτερη ευάφανταστη απάντηση ήταν "προς εσένα καμία". Μετά από αυτό είναι ξεκάθαρο ότι ο διάλογος μας έφτασε στο τέλος του και το Βδέλυγμα ως τραμπούκος, προβοκάτορας, σεξιστής και λασπολόγος μάτωσε για τις πράξεις του, τις ιδέες του και τις επιλογές του.

          Ελπίζω πως μια μπουνιά και μια ματωμένη μύτη είναι μια επαρκή προειδοποίηση και ξεκαθάρισμα, πως ότι λες χρεώνεσαι και ότι "τρελίτσες" και "κουλτούρες" δεν χωράνε στους πολιτικούς χώρους και στο πολιτικό ραπ, τουλάχιστον δεν χωράνε από μένα και ως προς εμένα, ούτε ως προς αυτά που πρεσβεύω και θέλω να αναπαράγω. Αυτό να το βάλουν καλά στο μυαλό τους όσοι αντιλαμβάνονται το πολιτικό ραπ ως παιδική χαρά ή ως μέσο για να βρούνε "γκόμενα" ή "γκόμενο", αυτοπροβολή ή αυτοεπιβεβαίωση. Αν ο λόγος μου και η πράξη μου δεν ήτανε κατανοητή και επαναληφθούν αντίστοιχες συμπεριφορές, θα πράξω ανάλογα. Θα τα πούμε στο δρόμο.

          Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με την σεξουαλική επιλογή κανενός ανθρώπου. Άλλωστε είναι γνωστό στους κύκλους ότι έχω συναναστραφεί με το Βδέλυγμα στο παρελθόν και ότι είναι αυτονόητο ότι δεν έχει καμία σχέση η σεξουαλική του επιλογή με το παρόν γεγονός. Επίσης η επίσημη θέση μου πάνω στην σεξουαλικότητα είναι ότι όλοι είμαστε bisexual και ότι το να ερωτεύεσαι ανθρώπους μόνο του ενός φύλλου είναι καθαρά κοινωνικό κατάλοιπο.

          Το θέμα μου δεν είναι ότι θίχτηκε ο ανδρισμός μου επειδή είπε ότι με “γάμαγε”, άλλα ότι παραβίασε και αλλοίωσε προσωπικά μου δεδομένα σε δημόσιο χώρο, δίχως καμία άδεια, συγκατάθεση ή δικαίωμα, αποσκοπώντας στο να διασκεδάσει το κοινό και τον εαυτό του βρίζοντας με έναν σεξιστικό τρόπο εμένα και τον πατέρα μου, χρησιμοποιώντας την σεξουαλική του ταυτότητα ως αντίστροφο σεξισμό, διότι όπως φαίνεται από την συνολική του καλλιτεχνική πορεία θεωρεί ότι ως ομοφυλόφιλος μπορεί να “γαμάει” κόσμο αδιακρίτως. Εδώ τίθεται και ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα ως προς το πως γίνεται άτομα σαν το Βδέλυγμα που αναπαράγουν τέτοιες σχέσεις να χωράνε και να παίζουν σε ελευθεριακούς χώρους που κουβαλάνε το αντισεξιστικό πρόταγμα εν μέσω όλων των άλλων.

          Ο λόγος που γράφτηκε το παραπάνω κείμενο, ήτανε για να ξεκαθαριστούν το πως ακριβώς έγιναν τα πράγματα, με ποιο σκεπτικό, με ποιες αφορμές, λόγους και πρόταγμα, πριν προλάβει να βγει ο οποιοσδήποτε “γνώστης” και κουτσομπόλης να πει τις ανακρίβειες του και να προσπαθήσει να κατευθύνει συμπεριφορές και ανθρώπους για τα δικά του συμφέροντα.

*Σημείωση:

          Επίσης καταγγέλλω και καταδικάζω εκ των προτέρων όποιον αδαή αναφερθεί ως προς την δράση μου ως σεξιστική, αρρενωπή ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί με το φτωχό κολλημένο μυαλό του για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω.

          Όταν ένα άτομο δεν ενδιαφέρεται να μιλήσει πολιτικά, χρησιμοποιεί την πολιτική μόνο για να προβοκάρει και να "τρολάρει", όταν ισχυρίζεται ότι δεν έχει καμία ευθύνη για αυτά που λέει, δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο προσπάθειας επίλυσης μέσω του λόγου. Η προσπάθεια αυτή έγινε και από μένα, αλλά και από άλλες πολιτικές ομάδες ή άτομα που έβρισκαν προβληματική, προσβλητική και εχθρική την στάση του και αντιμετωπίστηκαν εκ μέρους του Βδελύγματος με "τρελίτσα" και απαξίωση. Το αποτέλεσμα ήταν οι δράσεις του να συνεχίσουν κλιμακωτά. Δεν μπορείς να νομιμοποιήσεις με την σειρά σου τέτοιες συμπεριφορές. Είτε φεύγεις άπραγος, δεχόμενος την επίθεση του, είτε αντιδράς. Εγώ πήρα θέση.

          Αυτά που περιγράφω και καταγγέλλω μπορούν να επιβεβαιωθούν από άτομα-μονάδες όπως και μέλη της Σουαράπ που ήταν παρόντες στη "συζήτηση" μου με το Βδέλυγμα στις 12/11/2014 στα Άνω Ιλίσια.

το μίασμα.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Artwork02: Δ - Delivery

          Το τοπίο μυρίζει Μυτιλήνη. Χαιρετίσματα στον Δ και τον ευχαριστώ για την ζωγραφιά.


Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Μουντίλα(part.1)

          Η ανθρώπινη μουντίλα υπάρχει στον καθένα μας, μεγαλώνει όσο μεγαλώνεις και όσο πιο μόνος μένεις, τόσο πιο πολύ υψώνει. Η μοναξιά είναι πολύ χειρότερη όταν έχεις κόσμο δίπλα σου. Εκείνη την περίοδο είχα τόσο πολύ κόσμο γύρω μου, κι όμως η μουντίλα μου με είχε καταπιεί. Κάποιες φορές ο κόσμος από μόνος του δεν λέει τίποτα, όταν δεν μοιράζεσαι ένα κοινό σκοπό και όραμα, κάτι που το κατάλαβα αργότερα. Αναθεωρώ πολλές καταστάσεις κάθε φορά που τις βάζω κάτω με καθαρό μυαλό. Θεωρώ πως αυτή είναι η πιο μεταβατική περίοδος, σίγουρα μια από τις πιο δημιουργικές και με τα πιο ουσιαστικά προβλήματα για να αντιμετωπίσω. Ευτυχώς δεν έχω μετανιώσει για καμία επιλογή μου, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και προχωράω για να φέρω την αλλαγή. Το όραμα μου ζει και ο κόσμος συσπειρώνετε. Να τρέμουν όσοι διάλεξαν να μείνουν πίσω. Η Ρώμη καίγεται.


Βαριά σηκώνομαι, το φως της μέρας κοιτώ.
Μουντό και γκρίζο πάλι ουρανό με καταστρέφω,
ή απλά πιο ρεαλιστικά κοιτώ,
ίσως γιατί μπορώ και την ασχήμια σας ακόμα την αντέχω.
Μες στο μυαλό μου έχω παιδικές χαρές,
τον Πλανήτη στο χωριό και τον ΜιΡό με την παρέα.
Κάποτε ήμασταν πολλοί και ήταν ωραία
που λες, λίγο πριν αρχίσει τις μυτιές.
Λίγες χρονιές πριν, τότε που δεν σκεφτόμουνα,
ντρεπόμουνα συχνά για αυτό απ' το οποίο ερχόμουνα,
και ντρέπομαι ακόμα για ότι ήμουνα παλιά,
αφού θυμάμαι τα παιδιά, κι ότι καθόλου δεν την πάλευα.
Ευτυχώς έχω διώξει όλα τα κατάλοιπα,
και πλέον καθαρός μέσα στην σήψη μου γελώ.
Μένω απ'έξω μην με ρωτάς αν θα παίξω,
δεν ψήνομαι με καραγκιόζηδες να ξαναμπλέξω.
Κι αν ο λόγος σου φαίνεται ενδιαφέρον,
δεν βλέπω η προώθηση να έχει αλλαγή στο μέλλον.
Μακριά απ' την μόλυνση, κοντά κάπου στην σκέψη,
κάνω κάτι να σκεφτείς ή κάτι να σε καταστρέψει.
Πλαστές εικόνες γύρω, πολλές και τόσο μόνες,
χίλιους δυο κανόνες σπάω, δεν θα με διαφθείρω.
Χόρευα πάντα στο χορό, τράβα ένα κλήρο,
έχω ένα κάρο ψυχολογικά για να σου σύρω.
Ελάτε όλοι γύρω βάλτε χρώμα στη στάχτη,
πλάσ'την άσε το παιδί που έχεις μέσα να κλάψει.
Κάποια στιγμή θα πάψει, κυνηγάω μια λάμψη,
φτιάξαμε έναν δίσκο διαμάντι μόνο από λάσπη.
Άλλη μια μέρα περνά, άλλη μια μέρα σπίτι,
άλλη μια μέρα δεν μιλώ ο κόσμος γύρω να μείνει.
Δεν ξέρω πως να σου το πω, αλλά κάτι με πνίγει,
ίσως να φταίει που είμαστε πολλοί μα τόσο λίγοι.
Μικροί άνθρωποι ακόμα, μίση και θλίψη ακόμα,
ακόμα με φωνάζουν πολλοί, μα είμαι σε κώμα.
Κι αν περιμένατε όλοι σας το μέγιστο από μένα,
έκανα περισσότερα πιστεύοντας σε σένα.
Και τώρα θυμισιές ξαπλώσανε στην πόρτα,
μες στο μουντό δωμάτιο χαμηλώνω τα φώτα,
κι οι σκιές ξεχύνονται, άντε αδερφέ μου μίλα,
σε μια ένα ογδόντα δύο ανθρώπινη μουντίλα.

          *Η Μουντίλα γράφτηκε και ηχογραφήθηκε το 2011, παρέα με το ανάποδο χαμόγελο, το beat είναι του ανάποδου και στο τέλος της παραπάνω ηχογράφησης ακούγετε και η φωνή του. Πρόσφατα μιλήσαμε και αποφασίσαμε να σπάσουμε το κομμάτι στη μέση ουσιαστικά και να κυκλοφορήσουμε ξεχωριστά τα κουπλέ μας. Ίδιο beat και ίδιος τίτλος. Χάρηκα που τον είδα και που είναι καλά. Κάναμε μια κουβέντα, βρήκαμε ότι έχουμε μια πολύ διαφορετική οπτική πάνω στον κόσμο, άλλα κινούμαστε παράλληλα και όχι κόντρα. Έτσι έβγαλα προς τα έξω την δικιά μου μουντίλα, ελπίζω να ακούσω και την δικιά του σύντομα. Χαιρετισμούς.