Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Η κατάρα της Ρώμης

          Εποχές Αθήνας, στο τότε σπίτι μου φιλοξενούσα το σφάλμα και την κοπελιά του, αν θυμάμαι καλά, για κάποιες μέρες. Μια μικρή γκαρσονιέρα τότε στο Αιγάλεω. Θυμάμαι μπόλικες μέρες βγαίναμε βόλτες με το σφάλμα μέχρι αργά και κάναμε αβέρτα μαλακίες και πάνω απ'όλα κουβέντες, κουβέντες και ξανακουβέντες, από την αρχή, ξανά και ξανά. Ανάλυση στην υπερανάλυση. Είχε έρθει και η κοπελιά του μετά από κάποιο διάστημα και αράζαμε όλοι παρέα. (Αν ήταν τότε και δεν τα έχω μπερδέψει μ'άλλες φορές, πάνε και κοντά δύο χρόνια από τότε).

          Βράδυ θυμάμαι να ήτανε, το σφάλμα είχε γράψει το κουπλέ αυτό και μου το ράπαρε πάνω απ'το beat που είχε φτιάξει. Ήμασταν κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους απ'την προηγούμενη μέρα και θέλαμε όλοι λίγο αέρα πιστεύω. Τα παιδιά βγήκαν μια βόλτα νομίζω με κάτι Σεκίτες (ή παίζει και αυτό να ήτανε άλλη φορά και να έχω μπερδέψει τρεις διαφορετικές ιστορίες, δεν πειράζει. Ψέματα εδώ μέσα δεν θα βρεις.). Πήγανε σε κάτι παρακμιακά μαγαζιά μου λέγανε κάπου στο Μεταξουργείο (νομίζω) που φτιάχνανε γαμώ τα φαγητά και πολύ φτηνά, θυμάμαι το σφάλμα αρκετά ενθουσιασμένο με την κουζίνα.

          Εγώ έμεινα σπίτι είχα ψιλό πονοκέφαλο και μια γενικότερη μουντίλα. Τους έδωσα κλειδιά, φύγαν κλείσαν την πόρτα πίσω. Έβαλα το beat, διάβασα τους στίχους, άκουγα το beat, και έγραψα και εγώ, για την κατάρα της Ρώμης. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε κάνα μήνα η δίμηνο μετά, (δεν θυμάμαι ) που ανέβηκα Γιάννενα να δω το σφάλμα, να αράξουμε, και φυσικά να κάνουμε κάποιες κουβέντες από κοντά και να μιλήσουμε για το δίσκο. Θυμάμαι εκείνη την χρονιά, ήμασταν συνέχεια πέρα δώθε.


ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ

Καταραμένα παιδιά, τρελαμένη γενιά,
παραπεταμένα σ'ένα καλογυαλισμένο ψέμα
Χαρά μην περιμένετε να πάρετε εδώ πέρα,
αφού τα τέρατα καραδοκούν αραχτέ στην γωνιά.
Επικρατεί όποιος έχει το κέρμα γενικά,
σχέδια εμπορικά, αλλά και παρακρατικά,
από κεφάλια που τα πάντα κανονίζουν μυστικά,
πασάροντας ιδεολογήματα παραπλανητικά.
Ομοφοβικά, εγωκεντρικά, πατριωτικά.
Ώστε στόχος ολονών, τα κέρδη τα χρηματικά.
Ώστε να ψάχνουν την χαρά σε αγαθά.
Εμπορευματικά, και ο καθένας τον εαυτό του να κοιτά.
Είναι πιο εύκολο έτσι να μας ελέγχουν φυσικά.
Πρέπει να αλλάξει το μυαλό του κόσμου ριζικά.
Μιλώ ξεκάθαρα αντί-καπιταλιστικά,
η Ρώμη μάγκα δεν θα πέσει ειρηνικά.
Όσο κι αν δεν σ'αρέσει, πρέπει κάποιος να τους βγάλει από την μέση.
Είναι παράλογο το σύστημα τους και θα πέσει.
Όταν θα καταλάβετε, πως δεν αποφασίζεται
τι ζείτε και νομίζετε, ότι αλλιώς δεν γίνετε.
Έλα όμως που γίνετε, ψάχ'την!
Κρατάνε την ελεύθερη ενέργεια στα εργαστήρια, πάρ'την!
Υπάρχει αφθονία, μα τα αγαθά κρατάν,
για να πουλάν αυτοί και να τα κονομάν.
Ενώ τα δυο τρίτα, δεν έχουνε να φαν
και το άλλο ένα τρίτο αναρωτιέται, αν
γίνει επανάσταση δεν θα μπορούν να έχουν δεύτερο αμάξι,
'ντάξει αραχτέ δεν πειράζει.
Ο καπιταλισμός μαλάκες δεν σας λογαριάζει.
Μην μου φωνάζετε όταν ο μπάτσος έξω σφάζει,
γιατί εσύ μέσα απ'τό σπίτι σου τον άφησες να σφάζει,
και τα χειρότερα μαλάκες έρχονται όπου νά'ναι.


ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Φέρνω την μόλυνση με την ανάσα μου, σέρνω την κάσα σου.
Η φάτσα σου γεννά την πιο απόκοσμη γκριμάτσα μου.
Κοιμάσαι; Η Ρώμη έξω καίγεται παλιάτσε,
μα σου 'πε η τηλεόραση απόψε να φοβάσαι.
Στάσου, τα χέρια σου πλάσανε κι ωριμάσανε την φάτσα αυτού του μπάτσου.
Μ'ένα περίστροφο να εκτελεί στα δέκα μέτρα όλα τα καθήκοντα του.
Στόχος είναι όποιος διαφωνεί στα αφεντικά του.
Σύστημα, πατέρας ο άνθρωπος κι είναι σκάρτος.
Δεν έπαιζε να βγει κάτι καλύτερο από ένα μίζερο και σαθρό κράτος,
με βλέπεις κάπως; Τον καπιταλισμό τον δοκίμασα κι είναι σάπιος.
Μυρίζω την γάγγραινα από τα πόδια του,
τα κόβω και βάζω το σύστημα μέσα στο κώλο σου, σ'αρέσει;
Είμαι έτοιμος να σε τεμαχίσω άμα μπεις στην μέση.
Δεν παίζει να επιζήσω, μα χέστηκα που δεν παίζει.
Είσαι έτοιμος να πάρεις τσεκούρι στα χέρια σου,
και μια αξίνα για να σφάξεις την κάθε πόρνη μπατσίνα.
Πολιτικό ή κεφαλαιοκράτη,
αν όχι, είσαι άξιος της μοίρας σου και πάρ'τη, μαλάκα.
Νομίζεις έχω χιούμορ και απλά σου κάνω πλάκα;
Σπίτι σου μπήκα με δυναμίτη.
Ήμουνα ήρεμος σαν νέος, μα μου το βγάλατε από τη μύτη.
Δεν πείραξα κανένα μα μου γάμησαν το σπίτι.
Έρχομαι, γκρεμίζω ουρανούς ενώ καταστρέφομαι.
Πίνω θυμούς φοβέρες, σε δύσκολες μέρες και
εκεί που λες ότι τελείωσα, σηκώθηκα, σκοτώθηκα,
αφού σκότωσα αυτό που λεν, ζωή πετυχημένη.
Δεν φεύγω εφόσον η πλάση γύρω πεθαίνει.
Θα φύγω μόνο όταν ένα ρημάδι πίσω μένει.
Μέχρι τότε, τ'ανθρώπινο σώμα μου θα ανασαίνει
και που να δεις μαλάκα μου αύριο τι ξημερώνει.

          *Το κομμάτι είναι το μόνο κομμάτι Ρώμης που ανεβάσαμε στο internet, με σκοπό να είναι μια γεύση του τι είμαστε και το τι κάνουμε. Το μόνο επίσης κομμάτι Ρώμης που βγάλαμε προς τα έξω και αναγνωρίζω εκτός του ομώνυμου δίσκου.