Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Τίποτα

          Είχα δώσει προς τα έξω ένα teaser το 2017 για το κομμάτι τίποτα. Το κομμάτι είναι έτοιμο πάνω από δυο χρόνια. Το video clip ήτανε σε δικό μου σενάριο και σκηνοθεσία George ket. το όποιο όμως εν τέλει δεν θα καταφέρει να βγει στην επιφάνεια. Πήρα αυτήν την απόφαση μετά από δυο χρόνια αναμονής του μοντάζ και ενώ με λυπεί πάρα πολύ το γεγονός, αντιλαμβάνομαι ότι το να πιέζεις για να γίνει κάτι με το ζόρι, καλύτερα να το αφήνεις να κυλήσει. Δίνω λοιπόν το κομμάτι στην δημόσια σφαίρα και έτσι κλείνει το τίποτα τον κύκλο του. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Άρτιο.

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Recorded/Mixed/Mastered by: Mastercat
Back Vocals: Ήτα
Original Video: George Ket.  [ΤΙΠΟΤΑ (Teaser)]


Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι, μ' ακόμα τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Άστο τίποτα...  Είναι όλοι σκάρτοι!

Λένε ο πόλεμος, πόλεμο φέρνει μόνο.
Το ίδιο ισχύει κλιμακωτά για τον πόνο.
Φορώ τον πιο φρικτό μου σκοπό.
Επιθυμώ να συγκρουστώ με κάθε τι που δεν μ'αφήνει να εκφραστώ.
Γεννημένος μαχητής, κυνηγημένος.
Αρρωστημένος, απ' το κόσμο που ζεις μολυσμένος.
Μιαίνω ως μυημένος αρνητής.
Ούτε προσκυνητής, αλλά κι ούτε προσκυνημένος.
Φετιχιστής, κυνικός με την βια που ζεις.
Αγωνιστής, όχι MC, εσύ δεν πας να χεστείς.
Έχω διαφωνήσει πριν να εκφραστείς.
Έχω συγκρουστεί με ότι πεις, πριν το σκεφτείς.
Απολαμβάνω τον πόλεμο με θηλιά στον λαιμό.
Ασφυκτιώ απ' τον πνιγμό, ματώνω για να ακουστώ.
Γυρνώ μ' ανοιγμένο κεφάλι από το νόμο,
ήρθα να χαρίσω το θάνατο στο χρωστώ.
Άσε με λάθος να κάνω να 'χω.
Μικρός είμαι ακόμα θα μάθω.
Εικονοκλάστης, ατομικιστής δεν άρχομαι ούτε άρχω.
Συγκρούομαι, άρα υπάρχω.

Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι, μ' ακόμα τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Άστο τίποτα... Λάθος σήμα απ' το μάτι.
Πίσω απ' τα σύννεφα βλέπω... τίποτα.
Θα αλλάζαμε κάτι μ' ακόμα, τίποτα.
Πίσω απ' το τίποτα βλέπω κάτι!
Το μάτι βλέπει, όσο το χέρι πράττει.

Τα μάτια μου ριπές κάνουν βόλτα στο πλήθος.
Ο κόσμος γύρω μου κακός, φρικτός, ως συνήθως.
Τα μυαλά τους γυμνά, είναι γύρω μου χιλιάδες φονικά,
που το βρήκανε τόσο μίσος;
Κι είμαι στο όριο, ξενιτιά, φυλακή, καρφωτή,
από το περιθώριο.
Παρότι πελώριο, πέφτει αστραπή το πραιτόριο.
Είμαι άτομο πρώτα από μόριο.
Οι απορίες για τον κόσμο, γίναν ημικρανίες.
Βίαιες παιδικές αναμνήσεις είναι οι αϋπνίες,
κύριοι και κυρίες, βγήκα να θερίσω ανώμαλα τις ομαλίες.
Είμαι κραυγή απ'το υπόγειο. Ψίθυρος. Χάνομαι...
Μαύρος καπνός, στ'αστρικό πλήθος.
Όλος ο κόσμος στραβός, μα εγώ είμαι ο ίσιος.
Μιερός. Κύμα στο διαδίκτυο, ο Οχετός.
Έχω αξιακές διαφωνίες για αυτό συγκρούομαι.
Την πόρτα σου σπάμε, δεν κρούουμε.
Όποιος δεν θέλει αλλαγή, η αλλαγή θα τον βρει.
Είναι θέσεις απέναντι ή μαζί.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

Μάρτης

          Σαν σήμερα πριν 9 χρόνια, ένας από εμάς, έπεσε νεκρός. Έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ένστολων δολοφόνων, στον πόλεμο που μας κήρυξε από την πρώτη μας στιγμή ύπαρξης, το κράτος και οι ποικίλες εξουσίες που ασκούνται στα σώματα μας. Κάποια άτομα επιλέγουν τον μόνο πραγματικά ηθικό δρόμο που σε αφήνει να επιλέξεις αυτή η κοινωνία, την ένοπλη σύγκρουση. Τον ένοπλο αγώνα. Γιατί, δυο είναι οι επιλογές, είτε ζεις σκυφτός, είτε πεθαίνεις ελεύθερος. Ο Λάμπρος Φούντας ως αναρχικός επέλεξε το δεύτερο. Εγώ με την σειρά μου, δεν μένει παρά να τιμήσω την μνήμη του με μια μικρή συνεισφορά, διότι το κίνημα που ξεχνάει τους νεκρούς του, ξεχνάει τον αγώνα του. Κανείς δεν πεθαίνει το Μάρτη, ο Μάρτης αντάρτες γεννά.

Mixed by: Fat Basstard
Mastered by: Mastercat
Recorded @ Pineline Music Lab
Beat: BD Foxxxmoor
Poster/Artwork: Σκλάβος


Με ένα κεφάλι βαρύ, κι ένα δεξί σφιγμένο.
Ξεκίνησα απ' τη Ρώμη για τόπο ονειρεμένο.
Μα έχω ένα δρόμο μακρύ, καταραμένο.
Κι όπου βαδίσω και σταθώ με λένε ξένο.

Από το γκρίζο βαδίζω, και χρωματίζω το μηδέν,
με βαθύ κόκκινο, απ' το αίμα μου που αγγίζω.
Κι όσο σκαλώνω με τα χρώματα, γύρω παγώνουν πτώματα,
κι ήρθα, είμαι Φλεβάρης, να φλεβίσω.
Είμαι κατάρα που περνά, από το κόσμο σας ξυστά,
λαχταρά, κάτω το σύμπαν σας να ρίξω.
Σκάλα-σκάλα, κατεβάζω ότι βρω,
το σάπιο σας πολιτισμό, ως μίασμα να καθαρίσω.
Με μίσησαν από την γέννα μου, και με επικυρήξαν,
πασχίσαν, κι έτσι κάτω με ρίξαν.
Σηκώθηκα, κι ας με χτύπησαν, κάτω δεν με κρατήσαν.
Και ζήσανε αυτοί καλά, γιατί εμείς δεν ζήσαμε...
Προσπάθησαν σθεναρά, να με γαμήσουν και τη γαμήσαν.
Είμαι επιζώσα, κι επιζήσας.
Μα όταν έγινα το κτήνος που χτίσαν, την κοπανήσαν.
Αφήνω κηλίδες στους δρόμους σας,
και αυτό με τη πλατή απ' τo νόμο σας.
Μετά να μην ρωτάς.
Οι νύχτες σας θα γίνουν πιο μαύρες απο το δέρμα μας.

Κι είμαστε παιδιά, μεγαλωμένα από το φόβο.
Ζωγραφιά, που ξέβρασε ο πόλεμος στην αμμουδιά,
με φύκια και φουσκωμένη κοιλιά,
παιδιά νεκρά, στα κόκκινα ντυμένα, κι από το βαθύ μας μπλε πνιγμένα.
Βγείτε, πείτε, κι άλλα για μένα.
Στήσαν χορό, κι όλη η χαρά μου έγινε διαταραχές συντεταγμένα.
Εικόνες με στοιχειώνουν μου γυρνά.
Κοίτα με να δεις την διαφορά!
Όλα σας τα λόγια ήταν, κι είναι, ειρωνικά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο στα σοβαρά.
Κανείς σας δεν παίρνει το θάνατο μου σοβαρά.
Η απάθεια σας με νικά.
Με κάνει να πάρω το θάνατο σας σοβαρά.
Άμα δεν πέσεις, πες μου πως θα σηκωθείς.
Κι είναι η πτώση, μια διαδικασία μόνο να υπερβείς.
Αν δεν πεθάνεις, πες μου πως θα γίνεις σύμβολο;
Στο κόσμο, που το να ζεις, δεν είναι κάτι σίγουρο.
Ο φόβος με κρατά σκυμμένο.
Κι έχω αναμμένο στο δεξί, το μέλλον μου πυρακτωμένο.
Θα σκάσω να τους λιώσω στο κάλεσμα της.
Γδάρτης. Σαν να 'μαι Μάρτης.

Μα θα ξανάρθει συντρόφια. Ο Λάμπρος θα ξανάρθει...