Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το χρονικό της ανίας(part.2)

          Δεκέμβρης του 2011, κι ο μήνας 17. Σήμερα δεν είναι όποια κι όποια μέρα για μένα. Σαν σήμερα πέρυσι κυκλοφόρησε η Ρώμη. Σαν σήμερα δηλαδή, ήταν η παρουσίαση δίσκου στα Γιάννενα και δόθηκαν τα πρώτα αντίτυπα. Ήταν όλοι τους εκεί. Παίζαμε εμείς, οι Jolly Roger κι ο Μέγας. Πρώτα ένα ντοκιμαντέρ, δυο λόγια μετά, live και ακολούθησε πάρτυ. Ωραία γενέθλια. Όπως κάθε χρόνο από τα 17 μου, κάθε Δεκέμβρης με βρίσκει στα Γιάννενα. Έτσι και τώρα. Χειμώνας κρύο, εμείς και εμείς. Χαμένοι σε στίχους και μουσικές. Από αλάνες σε τσιπουράδικα, σε σπίτια και πολιτικές κουβέντες. Είναι λοιπόν μια σημαδιακή μέρα για μένα και για να την τιμήσω θα σας χαρίσω ένα αμιξάριστο ακυκλοφόρητο κομμάτι της Ρώμης. Όπως σας είχε συνηθίσει η Ρώμη. Από τα έγκατα.


Ταχυπαλμία, φόβος, άγχος και δυστυχία.
Δείχνεις αλήτης, μα κατά βάθος είσαι κυρία.
Γυρνάς στην κοινωνία, εισπνέεις δυσοσμία,
καταπίνεις, προχωράς μες στην υπέρτατη βλακεία.
Ξέρω δεν είσαι καλά, τα χάπια είναι γοητευτικά,
γλυκά τα ηρεμιστικά, μαρτυρική η αϋπνία.
Έτρεξες σε γιατρούς, είναι όλα μάταια.
Κλεισμένος στο δωμάτιο, μέρες περνάν στο πάτωμα.
Καφές, μερέντα κι ανακάτεμα. Μνήμες για πλάνεμα,
παλιοί σου στίχοι τριγυρνούν, γέννησες σκάλωμα.
Ήτανε κάποτε αλλιώς τα πράγματα.
Ήσουνα έτοιμος τότε να πάρεις άρματα.
Έβλεπες αίματα, μύρια καθάρματα,
μα πριν σκοτώσεις μαλάκα έφαγες σκάλωμα!

Και όλα βαίνουν κατ'ευχήν,
γίνεσαι κάθε μέρα πιο αναίσθητος από ότι ήσουν πριν.
Φεύγουν τα νεύρα, τα μάτια κλείνουν.
Ηλίθιοι περαστικοί σε μιλούν σε γνωρίζουν.
Ψάχνεις δουλειά, χάνεις χαμόγελο,
μπήκες στο πρόγραμμα, και είναι ολόιδιο,
με τον γονιών σου και είναι επώδυνο,
που συμβιβαστικές, είσαι στο όριο.
Ακούς μια απελπιστική κραυγή
"δυο βήματα μπροστά μαλάκα κι ότι ήσουνα θα εξαφανιστεί".
Μα εγώ βαριέμαι, θέλω ησυχία.
Ο μόνος θόρυβος θέλω να'ναι ήχος ταινίας.
Κι από μια κάμερα ασφαλείας καταγράφεται
σε κάθε σπιτικό το χρονικό της ανίας.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Project00: Ρώμη

         
          Η Ρώμη αποτελείται από το σφάλμα και το μίασμα. Δημιουργήθηκε αρχές με μέσα του 2008 και έβγαλε προς τα έξω την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της στα τέλη του 2010, τον ομώνυμο δίσκο "Ρώμη". Μέχρι τότε προς τα έξω είχαμε βγάλει μόνο ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι την “Κατάρα”. Όπως το είχε χαρακτηρίσει ένα παλικάρι, το "δέκατο τρίτο" κομμάτι της Ρώμης. Ανήλικοι τότε στο μυαλό και πωρωμένοι μέχρι αηδίας όταν φτιάχναμε το δίσκο, αλλά μέχρι να βγει προς τα έξω νιώθαμε και οι δυο τριάντα χρονών και κουρασμένοι. Ο δίσκος τέλειωσε, διαλύθηκε και ξαναχτίστηκε από την αρχή δυο φορές. Τελικά αποφασίσαμε να μας κάνει ο Ανδρείκελος μίξη και mastering και μπήκαμε στο studio "Ήχοτρον". Τέλος, κόπηκε σε λίγα αντίτυπα με την βοήθεια της "Gasmask Media" και διακινήθηκε χέρι με χέρι και με λίγες αντικαταβολές με μικρό αντίτιμο.

          Αυστηρά κοινωνικοπολιτικό ραπ, αυτό που λένε έξω, "Conscious rap". Δώδεκα κομμάτια, όλα (για μας) ένα κι ένα και επιλεγμένα για συγκεκριμένους λόγους στην συγκεκριμένη σειρά που τα τοποθετήσαμε. Πολύ δουλεμένος από πλευρά μας δηλαδή και με πολύ αγάπη και σεβασμό, για αυτό και προτιμήσαμε να το διακινήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Δεκαεξασέλιδο booklet με όλους τους στίχους, δυο κείμενα και τέσσερις φωτογραφίες, ευχαριστίες, χαιρετισμούς και επικοινωνία.

          Για τον δίσκο έγιναν πολλές κουβέντες και πολλά σχέδια, πολύ κάψιμο. Συνδιαμόρφωση ιδεών και ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων σαν ένα. Με τους τσακωμούς μας και όλα, πάντα στο πρόγραμμα. Όμορφες αναμνήσεις και όμορφες εποχές. Βλέπεις σχεδιάζαμε να κάνουμε πολλά με αυτόν τον δίσκο, αλλά δυστυχώς μείναν στην μέση. Κρατώ τα όμορφα, κανε το ίδιο. Η Ρώμη συνεχίζει να καίγεται.

"Φτιάξαμε έναν δίσκο διαμάντι μόνο από λάσπη"
            Έγινε πρόσφατα μια δισκοκριτική για την Ρώμη. Ευχαριστώ το παιδί για το ενδιαφέρον και την στήριξη. Παραθέτω link. 

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Το κάλεσμα της Ρώμης


          Αυτό το κείμενο θα το βρεις στο booklet της Ρώμης. Το είχαμε γράψει με σκοπό να τραβήξουμε κόσμο προς εμάς, κόσμο που δεν μπορούσαμε να βρούμε, να του πούμε να έρθει να μας βρει. Κι αν κάποιος, έχει κοινές σκέψεις και στόχους με μας, να φτιάξουμε όλοι παρέα κάτι μεγάλο. Μιλάει λοιπόν για την κολεκτίβα στην οποία στοχεύαμε σαν Ρώμη και θέλαμε να πετύχουμε. Ακόμα κι αν εμείς, δεν τα καταφέραμε(ή δεν τα καταφέραμε ακόμα) να την χτίσουμε, κάναμε κάτι. Δώσαμε αυτή την τροφή για σκέψη, γιατί κάποιος πρέπει να το φτιάξει. Αποφάσισα να ανεβάσω το κείμενο, γιατί αυτή είναι η ιδέα και ίσως ο τελικός λόγος που βγάλαμε τον δίσκο (αφού η σχέση μας όταν βγήκε εν τέλει ο δίσκος, ήταν ήδη διαλυμένη). Προσωπικά είμαι πάντα ανοικτός προς συζήτηση και ανταλλαγή ιδεών. Παραθέτω και την τωρινή επικοινωνία και το blog του Ανέμη στο τέλος.


            Με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων , δε θα μπορούσαμε να λέμε ότι έχουμε πολιτικοποιημένο λόγο αν δεν είχαμε μια σαφή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Ο εχθρός μας βέβαια δεν βρίσκεται μόνο στις πολυεθνικές και στις τράπεζες, αλλά και στην υποκρισία, στις παγιωμένες αντιλήψεις, στους μπάτσους στο κεφάλι μας, στον εργάτη που δεν ονειρεύεται να ρίξει τα αφεντικά του αλλά να γίνει ο ίδιος αφεντικό, σε 'οσους τους δόθηκε μια ευκαιρία να αντιδράσουν και μείναν πίσω.

           Για μας το ραπ είναι πρωτίστως λόγος. Επομένως το ραπ δεν είναι σκοπός, είναι το μέσο, είναι το δημιουργικό όπλο μας απέναντι στη βλακεία που μας περιβάλλει, ο τρόπος να βρεθούμε σε επαφή με άτομα που σκέφτονται σαν κι εμάς για να βρούμε από κοινού διεξόδους διαφυγής ή αντεπίθεσης. Τοποθετούμε τις ρίζες του ραπ πολύ πιο πριν από εκεί που τους τοποθετεί η μουσική βιομηχανία, για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το ραπ γεννήθηκε και είναι "μουσική για πάρτυ".

           Από τη στιγμή λοιπόν που δεν ασχοληθήκαμε με αυτό τον τρόπο έκφρασης για να πλουτίσουμε,(όχι ότι θα μας χάλαγε), αλλά για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω, δε διαπραγματευόμαστε στο ελάχιστο την αξιοπρέπεια του εγχειρήματος. Με άλλα λόγια θέλουμε, όσο περνάει από το χέρι μας, να το κρατήσουμε αγνό και απαλλαγμένο από συμπεριφορές υποκρισίας, βλακείας και ματαιοδοξίας, συμπτώματα δυστυχώς ευρέως διαδεδομένα στους κύκλους της ελληνικής "χιπ χοπ κοινότητας" (και όχι μόνο).

           Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, και κατανοώντας ότι καλύτερα να πράττουμε παρά να περιμένουμε τον από μηχανής θεό, καλούμε τα άτομα που συμμερίζονται τις ιδέες μας να έρθουν σε επαφή μαζί μας με σκοπό το στήσιμο μιας ραπ κολεκτίβας. Μιας ομάδας δηλαδή ατόμων που ασχολούνται με το ραπ (ή με μουσική που στηρίζεται στο λόγο γενικότερα), με το video, κλπ. ή που απλώς θέλουν να στηρίξουν το εγχείρημα. Μέσα από αυτή την ομάδα θα μας δοθεί η ευκαιρία να δημιουργούμε από κοινού μουσική με τη μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία αξιοπρέπεια και με τις λιγότερες δυνατές εκπτώσεις σε ποιότητα, να κάνουμε περισσότερες και καλύτερες συναυλίες, να βγάζουμε συχνότερα δίσκους με μουσική που γουστάρουμε. Δε θέλουμε απλά άρνηση απέναντι στην υπόλοιπη χιπ-χοπ κοινότητα και εσωστρέφεια, αλλά δημιουργικότητα, κόσμο με ανοιχτό μυαλό που να συζητά και αντιπρόταση. Να στήσουμε μια κολεκτίβα με σαφές αντικαπιταλιστικό υπόβαθρο που να βγάζει ραπ αιχμηρό και δυνατό, που να τροφοδοτείται από και να τροφοδοτεί τον διάλογο, απαλλαγμένη από τη γενικότερη βλακεία και την αναπαραγωγή των κλισέ της "πολιτικής μουσικής" και της οριοθετημένης από τους πάνω κοινής λογικής.

          Όσοι νιώθετε τα ίδια με μας και το λέει η καρδιά σας μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα παρακάτω email για να βρεθούμε και να συζητήσουμε.

          -- tosfalma@hotmail.com
          -- tomiasma@hotmail.com
          -- aitiokaiapotelesma.blogspot.com
          -- tomiasma.blogspot.com

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Η κατάρα της Ρώμης

          Εποχές Αθήνας, στο τότε σπίτι μου φιλοξενούσα το σφάλμα και την κοπελιά του, αν θυμάμαι καλά, για κάποιες μέρες. Μια μικρή γκαρσονιέρα τότε στο Αιγάλεω. Θυμάμαι μπόλικες μέρες βγαίναμε βόλτες με το σφάλμα μέχρι αργά και κάναμε αβέρτα μαλακίες και πάνω απ'όλα κουβέντες, κουβέντες και ξανακουβέντες, από την αρχή, ξανά και ξανά. Ανάλυση στην υπερανάλυση. Είχε έρθει και η κοπελιά του μετά από κάποιο διάστημα και αράζαμε όλοι παρέα. (Αν ήταν τότε και δεν τα έχω μπερδέψει μ'άλλες φορές, πάνε και κοντά δύο χρόνια από τότε).

          Βράδυ θυμάμαι να ήτανε, το σφάλμα είχε γράψει το κουπλέ αυτό και μου το ράπαρε πάνω απ'το beat που είχε φτιάξει. Ήμασταν κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους απ'την προηγούμενη μέρα και θέλαμε όλοι λίγο αέρα πιστεύω. Τα παιδιά βγήκαν μια βόλτα νομίζω με κάτι Σεκίτες (ή παίζει και αυτό να ήτανε άλλη φορά και να έχω μπερδέψει τρεις διαφορετικές ιστορίες, δεν πειράζει. Ψέματα εδώ μέσα δεν θα βρεις.). Πήγανε σε κάτι παρακμιακά μαγαζιά μου λέγανε κάπου στο Μεταξουργείο (νομίζω) που φτιάχνανε γαμώ τα φαγητά και πολύ φτηνά, θυμάμαι το σφάλμα αρκετά ενθουσιασμένο με την κουζίνα.

          Εγώ έμεινα σπίτι είχα ψιλό πονοκέφαλο και μια γενικότερη μουντίλα. Τους έδωσα κλειδιά, φύγαν κλείσαν την πόρτα πίσω. Έβαλα το beat, διάβασα τους στίχους, άκουγα το beat, και έγραψα και εγώ, για την κατάρα της Ρώμης. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε κάνα μήνα η δίμηνο μετά, (δεν θυμάμαι ) που ανέβηκα Γιάννενα να δω το σφάλμα, να αράξουμε, και φυσικά να κάνουμε κάποιες κουβέντες από κοντά και να μιλήσουμε για το δίσκο. Θυμάμαι εκείνη την χρονιά, ήμασταν συνέχεια πέρα δώθε.


ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ

Καταραμένα παιδιά, τρελαμένη γενιά,
παραπεταμένα σ'ένα καλογυαλισμένο ψέμα
Χαρά μην περιμένετε να πάρετε εδώ πέρα,
αφού τα τέρατα καραδοκούν αραχτέ στην γωνιά.
Επικρατεί όποιος έχει το κέρμα γενικά,
σχέδια εμπορικά, αλλά και παρακρατικά,
από κεφάλια που τα πάντα κανονίζουν μυστικά,
πασάροντας ιδεολογήματα παραπλανητικά.
Ομοφοβικά, εγωκεντρικά, πατριωτικά.
Ώστε στόχος ολονών, τα κέρδη τα χρηματικά.
Ώστε να ψάχνουν την χαρά σε αγαθά.
Εμπορευματικά, και ο καθένας τον εαυτό του να κοιτά.
Είναι πιο εύκολο έτσι να μας ελέγχουν φυσικά.
Πρέπει να αλλάξει το μυαλό του κόσμου ριζικά.
Μιλώ ξεκάθαρα αντί-καπιταλιστικά,
η Ρώμη μάγκα δεν θα πέσει ειρηνικά.
Όσο κι αν δεν σ'αρέσει, πρέπει κάποιος να τους βγάλει από την μέση.
Είναι παράλογο το σύστημα τους και θα πέσει.
Όταν θα καταλάβετε, πως δεν αποφασίζεται
τι ζείτε και νομίζετε, ότι αλλιώς δεν γίνετε.
Έλα όμως που γίνετε, ψάχ'την!
Κρατάνε την ελεύθερη ενέργεια στα εργαστήρια, πάρ'την!
Υπάρχει αφθονία, μα τα αγαθά κρατάν,
για να πουλάν αυτοί και να τα κονομάν.
Ενώ τα δυο τρίτα, δεν έχουνε να φαν
και το άλλο ένα τρίτο αναρωτιέται, αν
γίνει επανάσταση δεν θα μπορούν να έχουν δεύτερο αμάξι,
'ντάξει αραχτέ δεν πειράζει.
Ο καπιταλισμός μαλάκες δεν σας λογαριάζει.
Μην μου φωνάζετε όταν ο μπάτσος έξω σφάζει,
γιατί εσύ μέσα απ'τό σπίτι σου τον άφησες να σφάζει,
και τα χειρότερα μαλάκες έρχονται όπου νά'ναι.


ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ

Φέρνω την μόλυνση με την ανάσα μου, σέρνω την κάσα σου.
Η φάτσα σου γεννά την πιο απόκοσμη γκριμάτσα μου.
Κοιμάσαι; Η Ρώμη έξω καίγεται παλιάτσε,
μα σου 'πε η τηλεόραση απόψε να φοβάσαι.
Στάσου, τα χέρια σου πλάσανε κι ωριμάσανε την φάτσα αυτού του μπάτσου.
Μ'ένα περίστροφο να εκτελεί στα δέκα μέτρα όλα τα καθήκοντα του.
Στόχος είναι όποιος διαφωνεί στα αφεντικά του.
Σύστημα, πατέρας ο άνθρωπος κι είναι σκάρτος.
Δεν έπαιζε να βγει κάτι καλύτερο από ένα μίζερο και σαθρό κράτος,
με βλέπεις κάπως; Τον καπιταλισμό τον δοκίμασα κι είναι σάπιος.
Μυρίζω την γάγγραινα από τα πόδια του,
τα κόβω και βάζω το σύστημα μέσα στο κώλο σου, σ'αρέσει;
Είμαι έτοιμος να σε τεμαχίσω άμα μπεις στην μέση.
Δεν παίζει να επιζήσω, μα χέστηκα που δεν παίζει.
Είσαι έτοιμος να πάρεις τσεκούρι στα χέρια σου,
και μια αξίνα για να σφάξεις την κάθε πόρνη μπατσίνα.
Πολιτικό ή κεφαλαιοκράτη,
αν όχι, είσαι άξιος της μοίρας σου και πάρ'τη, μαλάκα.
Νομίζεις έχω χιούμορ και απλά σου κάνω πλάκα;
Σπίτι σου μπήκα με δυναμίτη.
Ήμουνα ήρεμος σαν νέος, μα μου το βγάλατε από τη μύτη.
Δεν πείραξα κανένα μα μου γάμησαν το σπίτι.
Έρχομαι, γκρεμίζω ουρανούς ενώ καταστρέφομαι.
Πίνω θυμούς φοβέρες, σε δύσκολες μέρες και
εκεί που λες ότι τελείωσα, σηκώθηκα, σκοτώθηκα,
αφού σκότωσα αυτό που λεν, ζωή πετυχημένη.
Δεν φεύγω εφόσον η πλάση γύρω πεθαίνει.
Θα φύγω μόνο όταν ένα ρημάδι πίσω μένει.
Μέχρι τότε, τ'ανθρώπινο σώμα μου θα ανασαίνει
και που να δεις μαλάκα μου αύριο τι ξημερώνει.

          *Το κομμάτι είναι το μόνο κομμάτι Ρώμης που ανεβάσαμε στο internet, με σκοπό να είναι μια γεύση του τι είμαστε και το τι κάνουμε. Το μόνο επίσης κομμάτι Ρώμης που βγάλαμε προς τα έξω και αναγνωρίζω εκτός του ομώνυμου δίσκου.