Lockdown

 

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Artwork: Sootsprite

Βήμα-βήμα κάνω και είμαι μέσα τμήμα-τμήμα.
Βήμα-βήμα κι είμαι για να φεύγω απ' την Αθήνα.
Βήμα-βήμα-βήμα δεν με σηκώνει το κλίμα.
Βήμα; Κι είναι ποιος θα χρεωθεί το κρίμα. 

Έχω τον τρόπο να φέρνω το μένος στον τόπο αυτό.
Με τρόπο αυτοκαταστροφικό, το φιλοσοφώ.
Με λένε μίασμαγένη κυνικό,
για αυτό και όταν πεθάνω θα μετανσαρκωθώ σε φυτό.
"Δεν πεθαίνει" λέει "ετσι απλά" και με χτύπα με κοντάρι,
μα του πα: "O διάολος είμαι εγώ, δεν περιμένει θα σε πάρει".
Δεν πήραν χαμπάρι με μιάς, αλλά έχω κέρατα στο Σκάλπ.
Συγκέγεσαι απ' τα flow, σου βάζω ταλκ.
Έχω τη φλόγα, κι ειναι το ραπ μου αρμάδα.
Φωτιά στα κέντρα κράτησης και μετά στην Ελλάδα.
Δεν πέρασα απ' τα ΛΟΚ για να μου πούνε lockdown.
Αυτοί με εκπαίδευσαν στο glock που κουβαλώ downtown.
Και λέω στον Κούλη να προσέχει, μα ξέρει μας βλέπει, τρέχει.
Γλιστράνε οι ματάδες όταν βρέχει.
Ο ωμός ρεαλισμός στην εποχή μας το επιτρέπει,
να φαγωθούν οι σάρκες τους, γιατί η πείνα ανατρέπει.
Και λέω: "Αντίδραση". Θα βγάλω τα σκουπίδια, με δήλωση.
"Αυτό πιάνει για μετακίνηση ή για μεταβίβαση;"
Όσο άστεγος ψάχνει τροφή, αφήνω ρούχα και φαΐ.
Η αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση.
Στους μπάτσους δεν στέλνω, ξέρεις ποιον αφήνω για αυτά.
Είπαν θα λογαριαστούμε μετά, τώρα μετά το μετά. Έγινε meta.
Να σου κάνω το λογαριασμό; Έγινε το μότο Μέκκα.
Ο κόσμος στοιβαγμένος σε κλίνες στο Ιπποκράτειο.
Όσοι ακόμα παλεύουν έχουν βρόγχο. Επιθανάτιο.
Είναι για την ψυχική υγεία το σχέδιο άρτιο.
Της λέω: "Σινεμά". Κι αλλάζουμε δωμάτιο.
Tα κέντρα φυλακές, κι οι κλινικές φιλικές.
Το κράτος καταστέλει με drugs και διπλές γραμμές.
"Τι να την κάνεις τη ζωή, άμα δεν έχεις ελευθερία;",
είπανε στο Μεσολόγγι και τους κάνανε κηδεία.
Έχω να μάθω πολλά, από το χθες για μετά,
ιστορικά παίζει το repeat κυματιστά.
Εσύ κρατά τα μάτια κλειστά, όσο βλέπουμε θρίλερ,
και πες στον τυροκόμο μετά: "Mόνο milner".
Τα μυαλά μας πουρές απ' τις παιδικές διαφημίσεις.
Τα κύτταρα καμμένα από τις αστικές καταχρήσεις.
Η σκέψη μας θολή και φόβος από τις ειδήσεις.
Βία απ' την καταστολή και πώς θα επιζήσεις;
Λένε θα δουλεύεις μέχρι τα βαθιά γεράματα,
την είδα 2faced, παίζοντας κορώνα-γράμματα.
Ο Batman κακός, γιατί είναι ο ταξικός εχθρός.
Δεν έφταιγε ο τζόκερ αλλά ο καπιταλισμός.
Μηνύματα απλά, απ' το mainstream σινεφίλ.
Εισέπνευσα το μίασμα και μου φωνάζει: "Κill".
Κι είμαι κακός όταν πεινάω, με ταΐζω και chill.
Κι είμαι eazy trigga gigga, έκνομος πριν το drill.
Την Ελλάδα μου κάνατε Αγγλία. Γαμώ όλη την Ευρώπη.
Θα φέρω τον Ντεμπόρ για συναυλία.
Η κατάσταση απαιτεί ανθρωποθυσία, κι όχι μία.
Ανυπακοή και λαϊκή αντιεξουσία.
Τα κράτη ασφαλείας ελέγχουν τον πληθυσμό,
και θα κρυβόμαστε από τον αστικό ουρανό.
Σαν ποντίκια μες στην πόλη, θα ζούμε κάτω απ' το έδαφος.
Αυτό προφητικά κάποτε είπα Οχετό.
Κάποιοι πιστεύουν ακόμα στα Ελοχίμ και τους Ελ.
Τους κοροϊδεύουν, αυτοί που προσκυνάν τα καρτέλ.
Το χριστιανικό σας τσίρκο στο αστικό Καρουζέλ.
Ο μεγαλύτερος προφήτης που πέρασε ήταν Orwell. 

Lockdown. Lockdown.
Κατεβάζουν το στρατό και πέφτουνε τα ΛΟΚ down.
Lockdown. Lockdown.
Cops Rules Everything Around Me.
Clash Rules Everything Around Me.
Cash Rules Everything Around Me.
C.R.E.A.M.

Playah

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Mην το παίζεις θύμα. Kάνουμε βήμα στο βήμα, σκοράρω.
Mην το παίζεις playah σε μαρκάρω.
Με ζόρισες και σου μαρσάρω,
είτε έτσι είτε αλλιώς, το παιχνίδι θα το πάρω.

Σφύρα αδιάφορα, παίξ' το χαζός, ο κόσμος τους είναι κακός,
πάντα υπάρχει ο πιο δυνατός θα σε φάει,
σου περνάει το κέρατο πίσω νεφρό, κι ας έλιωνες στο Muay Thai. 
Tώρα είσαι μάγκας, μα είσαι νεκρός και κλαίει όποιος σ' αγαπάει. 
Αναρωτιέμαι αν αξίζει αυτό.
Έχω δύο μάτια περήφανα και την αλήθεια γυμνή μες στο στόμα.
Το βλέμμα βιβλίο φλεγόμενο, τρεις φίλους στο χώμα.
Μεγαλώνουν τα νούμερα χρόνο το χρόνο και γύρω γνωρίζω όλο νούμερα.
Όλοι μούφα και φούμαρα, κοιτάζω στο μέλλον τους ζούμαρα.
Από λάθη χορτάσαμε, τυχαία 30 δεν φτάσαμε.
Τυχαία δεν είμαστε εδώ, γάμα τη μοίρα τους και το Θεό. Φύγε και άσε με.
Ξέρω κι ορίζω τη ζωή που ζω και ξέρω απ' το μίσος γεράσαμε,
αλλά το σκέφτομαι κι αλλιώς. Τι ζωή είχαμε και χάσαμε;
Ότι δίνεις πίσω παίρνεις λένε, όποιοι πίνουν μετά κλαίνε.
Όλοι οι ντόπιοι λένε ξένε. Κι όλοι γύρω μου, μου φταίνε!
Άνοιξε τα κοίταξε με, ότι νιώθουμε το λέμε,
ότι πω είναι για καλό, για τα λάθη μου συγχώρεσέ με.
Κουβέντα-κουβέντα, λαλώ μόνο τα ντοκουμέντα.
Ντύνομαι για τη δουλειά και κουμπώνω μία μέντα.
Χαμογελάω, είναι στη συμφωνημένη ατζέντα,
και πουλάω στον πελάτη οτι θέλεις, λες και έχω μερέντα.

Και το ζούμε ψέμα-ψέμα. Σαμποτάζ και καμία φέρμα.
Για τους πλούσιους είμαι απο αλλού, βλέπεις έχουμε άλλο βλέμμα.
Για μένα όλα ταιριασμένα, εργάτης θα 'μαι μία ζωή.
Να βγει μία ζωή που είναι να βγει, ούτε ένα κοινό μαζί.
Ξέρω γνωρίζω την τάξη μου, δεν μ' είχανε μη βρέξει και μη στάξει,
μου κάναν θέμα για την δράση μου, είμαι παιδί του θυμού.
Απ' το τμήμα, σπίτι, καταπίεση, "Όχι!" το να, "Μη!" εσύ.
Μεγαλωμένοι στην πίεση, γράφω ρίμες για αποσυμπίεση.
Δεν ζήτησα καμία βοήθεια, ούτε μου δώσαν καμία.
Κλινική, νοσοκομεία. Στρατός η μέρα μία-μία.
Χαρακές και παραμορφωμένα μούτρα από την αστυνομία.
Γεννήθηκα για να 'μαι λεία, κι όλους εμάς, μας άλλαξε η βία.
Κρύα είναι η ψυχή σου, κρύα!
Όλοι θέλουνε πολλά, μα όλοι παίρνουνε τα τρία.
Δεν δουλεύει η φάση τους μια!
Μεγαλωμένοι με χριστιανική ηθική, δουλική κι απληστία.
Πώς να γίνεις άνθρωπος, με τέτοια διαγωγή κι αφετηρία.
Μη ρωτάς το πώς περνάω, δεν σε ενδιαφέρει στ' αλήθεια.
Μιλάς, μα μιλάς μόνο με το στόμα, όχι από τα στήθια.
Ύλες και απείθεια. Κράτα εχεμύθεια.
Πες τους παραμύθια. Πες τους παραμύθια!
Δύναμη!

Θόλος

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Recorded by: Reddy A. @Ιερό

Απλώνω τα χέρια στον ουρανό,
μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ.
Στο εδώ και τώρα; Το τώρα είναι παρελθόν,
κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond.
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό,
μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ.
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί,
να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει.

Αμφίβολο το αύριο μου λες, κι έγινε τώρα.
Δεν θέλω όταν μιλάμε να κοιτάζεις την ώρα.
Άμα γουστάρεις κάτι, πάνε, πάρε φόρα,
γιατί είναι όλα ή τίποτα πριν απ' την κατηφόρα.
Κερδίζω σεβασμό κάθε φορά που μιλώ,
αυτό είναι η αργκό απ' το παλιό λαϊκό.
Δεν έχει σημασία το μέσο, μα τι θα πεις,
και πρέπει πρώτα για να πείσεις, για ότι λες να πειστείς.
Εγώ είμαι σίγουρος για μένα, γι' αυτό κι έχω μ' όλους θέμα.
Ανέχομαι πολλά, δεν ανέχομαι το ψέμα.
Είμαι αρτίστα, στο ραπ βαρέων βαρών αρσιβαρίστα.
Με μπλόκαρε, μπαίνει καρφί στη μαύρη μου λίστα.
Με τα σκληρά σου λόγια νιώθω νύστα.
Στέλνω μπουκέτα από την πρώτη πίστα.
Εει mistah; Αν έχεις θέματα λύσ' τα.
Είπα και τίπαρα χοντρά τον πιανίστα.
Τώρα ψάχνω νέο σπίτι ευήλιο και ευάερο.
Περνάω τους κόσμους με μυστικό σαν το Super Mario.
Κι όλοι με βλέπουν και με βλέπουν καλά.
Όλοι χαμογελάν αν έχεις λεφτά.
Δίνω όπου υπάρχει ανάγκη σαν να μην ξέρω τι έχω,
χωρίς ποτέ να σταμάτησα να τρέχω.
Οι δικοί μου τυχεροί, μείναν δικοί μου λίγοι.
Ο κύκλος όσο μεγαλώνεις κλείνει, δεν ανοίγει. 

Περνάει η μέρα νερό, γυρίζω στον Οχετό.
Και λέω ας είμαστε καλά δεν νιώθω Χριστό.
Βάζω πλάτη, κουβαλώ στους ώμους μου παλάτι.
Ξέρω το μέλλον πιο καλά απ' τη μάντισσα της Σάττι.
Χορεύω στο κελί κι όλοι με λένε τρελό,
μα κανείς δεν ξαφνιάστηκε με τον εγκλεισμό.
Περιμένουν απ' το εγώ μου το απροσδόκητο,
τους είπα "το και το", είμαστε ακτίνες του κύκλου στο ομόκεντρο.
Ρίμα στη ρίμα, περνάμε summer Αθήνα.
Παίζει ζέστη, γελώ, γιατί πλέον δεν παίζει πείνα.
Ότι ζούμε γράφουμε, κι ας είναι υπερβολή.
Βλέπεις δεν βρήκα, αλλά έχτισα ζωή βολική.
Είναι η καρδιά του μέσου πολική.
Μου τα λέτε σα διπολικοί.
Όσο το slang του δρόμου προφέρω.
Τον στραβό στα ίσα θα φέρω.
Όσο παίζεις με τις λέξεις, δεν ζορίζομαι.
Δεν πιστεύουμε σε τίποτα, και δεν ελπίζουμε.
Δεν νιώθω από ότι κάνεις, πατώ δεν μπαίνω σε λούπες.
Δεν φτιάχνω πλέον, μόνο χαλάω τις γκρούπες.
Έχεις βλέψεις για ένα μπλε πιο βαθύ,
μα για σένα αποφασίζουν τεχνουργοί.
Και το φασίζων και σ' αυτό το season θα φορεθεί,
όσο ο κόσμος δεν επαναστατεί.

Ζώνη ασφαλείας

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab
Artwork by: eu aug

Έρχομαι απ' τα σκοτάδια για να λάμψουνε τα βράδια.
Δεν σε νιώθω είναι η καρδιά σου άδεια.
Παιδί ξενιτεμένο στο βορρά και δίχως χάδια.
Κουζίνες, αποθήκες και φυλλάδια.
Από δουλειά σε δουλειά, πες το σκλαβιά στη σκλαβιά.
Κατάρα απ' τους γονείς στα παιδιά;
Ή απ' το ανθρωποφάγο σύστημα που σε μετρά με λεφτά,
κι όταν δεν έχεις αλλά δίνεις, τότε δίνεις ανθρωπιά.
Μιλάω με τον πάτερα μου για τα εργασιακά.
Πενήντα χρόνια εργάτης, με διαλυμένα πλευρά,
του λέω "Καλύτερα ληστής, πάρα να ζω με ζητιανιά!"
και με καταλαβαίνει το βλέπω από τη ματιά.
Απολυμένοι στην ζώνη, σηκώνω βάρη με ζώνη.
Μας λείψανε πολλά, το ζούμε από την οθόνη.
Το κακό ζυγώνει, ξέρω σ' αυτό είμαστε μονοί,
και πιο πολύ για τους δικούς μου το μέλλον μ' αγχώνει.
Μου κλείνει μάτι και "πάτ-πάτ" στην πλάτη.
Τώρα πες μου να τον κάνω πελάτη;
Μου λέει η μανά μου "Αγόρι κάνε κράτει".
Της λέω "Μανά θα βάλω φωτιά στα κράτη!".
Μας περνάν για θύματα.
Περνώ σαράντα κύματα, κι εικοσιπέντε τμήματα.
Κι όχι, σ' όλα δεν μπήκα μέσα, κάποια γίναν θρύμματα!
Οι τρόφιμοι απ' την πτέρυγα. Μιλάω, φτύνω την έριδα.
Έρχομαι απ' τα στενά, ποντίκι στους υπόνομους.
Βρόμικος και κυνηγημένος απ' τους νόμους.
Μόνιμα φορτωμένος με εκατό κιλά στους ώμους.
Δεν είχα επιλογές. Respect στους παράνομους.

Κρίνε με απ' την ζώνη ασφαλείας.
Ας με κρίνει το καφέ κι ο παραλίας.
Ο επιχειρηματίας.
Εγκληματίας και εγώ, κι αυτός της μεγαλομανίας.
Ας με κρίνει το λευκό και το μπλε.
Ας με κρίνει η γένια του κομπλέ.
Ας με κρίνει το παιδί κουπεπέ,
με τουπέ και των γονιών το κουπέ.

Δεν έχω όνομα μα χτίζω, η γύρα λέει πως αξίζω.
Απ' τα χαμηλά, το κρατώ να το θυμίζω.
Προπονώ το στίχο σκληρά και μουρμουρίζω.
Όσο χτυπώ ένα-δυο το σάκο, το ραπ τσακίζω.
Με λένε πολλά, τα πιο πολλά δεν είναι αλήθεια.
Για όσα είναι, είμαι περήφανος από τα στήθια.
Δεν κρύβομαι πίσω από λόγια, βγαίνω κάνω πράξεις.
Να το σκεφτείς διπλά, πριν σκεφτείς να με πειράξεις.
Ο κόσμος με μισεί, το απολαμβάνω.
Το μίσος τους λαμβάνω. Δυναμώνω όσο μεγαλώνω.
Γυρίζω πίσω μίασμα και τους στοιχειώνω.
Τώρα δεν μιλάς, ούτε με ύφος ή με τόνο.
Ξέρω να διορθώνω το ελάττωμα.
Έχω χέρια, προεκτάσεις και σκέψεις για ανακάτεμα.
Δεν θα πέσω κάτω από δυο άτομα.
Άμα πέσω, θα πέσει μαζί μου κι όλο το πάτωμα.
Είμαι η καταστροφή μπολιασμένη με διάστροφη,
κι η αρρωστημένη σκέψη για τον υποκριτή.
Είμαι μανία, λυσσά για χάος, για αναρχία,
μέχρι να μην μείνει τίποτα απ' την σάπια κοινωνία.
Τα λέω γραφικά, μα σε 3D γραφικά.
Στο game που ζούμε, τα "Bosses" είναι τα αφεντικά.
Σετάρω το team, κι υπολογίζουμε τα πλην.
Να πα να γαμηθείς, εσύ, τα "πρέπει" και τα "μην".

1613

Lyrics/Raps: τομίασμα
Mixed/Mastered by: Feedmyego @2Cats Studio
Recorded by: Venef @Ιερό
Artwork: Παράγοντας 405

Γράφω ότι μου βγαίνει, ότι βγαίνει, δεν σου βγαίνει.
Ότι μου πηγαίνει, σίγουρα δεν σου πηγαίνει.
Παίρνω αγκαλιά απ' τα κεντρικά βγάζω τον Vennie,
κι είναι μη σε πετύχω μπάτσε σε κανα λεγκένι
Φέρνει το παιδί το νέο στυλ και σου την μπαίνει,
ενοχλούμε τα δικαβαλα που την έχουν στημένη.
Οι μπάτσοι με παπια στα δικαστήρια αγχωμένοι.
Κοιταζόμαστε για ώρες σαν πρωτοερωτευμένοι.
Και σε θέλει το στουπί, σε θέλει η σφαίρα, πως σε θέλει!
Μα δεν θέλει σέντρα, θέλει μηχανισμό εκεί που μένει.
Θέλει δυό κιλά μολύβι, στη σάρκα του φυτεμένη,
και μετά όσοι τον κάναμε καλά να 'μαστε ξένοι.
Θέλει οδό κι αριθμό, όχι "πουτάνες" στο μιλητό.
Θέλει να ακούει στο μακελειό το επίθετο και το μικρό.
Θέλει να κάνει το σταυρό πριν κοιμηθεί,
και όταν βγει, να βρει καμένη την μηχανή.
Θέλει τρόμο στα σπίτια τους στο δρόμο πριν σταθεί,
να του λυγίζουνε τα γόνατα να ψάχνει να κρυφτεί.
Όσο τους φωνάζω "Η δουλειά σου είναι ντροπή!"
και είστε άχρηστοι, ούτε που έχετε εκπαιδευτεί.
Οι μπάτσοι είναι απρόσεκτοι, μα εμείς προσεκτικοί.
Κάποιος να τους πει, να αλλάζουνε διαδρομή.
Ξέρω τον καφέ που παραγγέλνεις το πρωί και που αράζεις.
Σε ξέρω χωρίς στολή.
Σκέψου το όσο διατάζεις, κάνουμε σκοποβολή, 
όσο ο πόλεμος βρυχάται, αρπάζω το παιδί μη τ' ακουμπάτε.
Στρώνω το τραπέζι για να φάτε.
Θέλω να σε κοίτα στα ματια και να σε φοβάται.
Κομμένα τα ξίδια ως αργά, πάρε δυνάμεις.
Το σώμα σου κάνε μηχανή να τους συλλάβεις.
Πάρ' τους απαγωγή.
Δεμένους, κάν' τους τα δόντια εξαγωγή.
Βασάνισε τους, έτσι θα νιώσουν τις πρακτικές τους.
Μιση ντροπή δική μου, κι άλλες μισές δικες τους.
Θέλει πρόκα και καρφί, και σταύρωση μες στη πλατεία.
Λαϊκό προσκύνημα για το MΑΤά μεσσία. Αμήν.
Θέλει κτήνος για τα κτήνη, κι είναι πόλη μας καμίνι.
Θέλει πόλεμο στο πόλεμο, αν πολεμάς για ειρήνη.
Θέλει βία θέλει, θέλει μονο τρομοκρατία.
Θέλει μια και καλή. 1613.

Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο αριθμός που 'χεις στο σήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο βαθμός που 'χεις στο τμήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο κωδικός που έχει το βλήμα.
Δεν είσαι ζωντανός, είσαι ο ρυθμός απο το φασίζων σου βήμα.

Μόνιτορ

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Artwork by: Reddy A.
Mixed/Mastered by: FeedMyEgo @ 2cats Studio
Recorded by: Incognito M. @ Pineline Music Lab

Πείτε στο πρότυπο, ότι είμαι πρωτότυπο. Το στερεότυπο σπάω, δεν αντιγράφομαι,
πράττω ότι πω, σ' ένα κόσμο κοινότυπο, έχω το λόγο λογότυπο.
Θα βρεις ομοίωμα, μα όχι ομοιότυπο, έτσι ορίζω το μοναδικό μου γονότυπο.
Κρατώ ότι πω στο μυαλό στιγμιότυπο, κι είναι ιδιότυπο.
Πείτε στο φίλο να φύγει από δω, δε θα μείνει ούτε φύλλωμα,
κι οφείλω να προειδοποιώ, πριν ξεκινήσω το ξήλωμα.
Άσε τα "Αα" τα "Οο" και τη φωνή σου χαμήλωμα,
στον οχετό, ακόμα το ζούμε ακραία και μιλάμε ωμά, πες με νομά.
Μεγάλωσα με Ρομά, εκπροσωπούμε τη φτώχεια, το πόνο και την ξενιτιά,
το δρόμο και τη γειτονιά, το μίσος για τα μπατσικά, τα αφεντικά.
Αυθεντικά αισθήματα αληθινά, όσο κουνώ το κεφάλι στο beat νευρικά,
το στόμα μου πυροβολά και δεν είναι το μόνο.
Έχω βιώσει το φόβο για τη μοναξιά, όταν μίλησα με ψυχολόγο.
Γεννηθήκαμε μόνοι σ' αυτό. Και γεννηθήκαμε! Και χωρίς λόγο!
Χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, επιβιώνουμε από ένστικτο μόνο,
έντρομα έντομα σε μία φωλιά ως απάνω με εντομοκτόνο.
Κι είναι έτοιμο να σκάσει το παιδί, από μικρό είχε την τάση,
η "καταστροφή" και το "αυτό" στην αρχή, τον ώθησε να διαβάσει,
να ψάξει λύση για τι θα συμβεί, πριν τη ζωή δοκιμάσει.
Γιατί όλοι τόσο κακοί; Ποιοι τους έχουν πειράξει;
Μάτια ψυχρά κι αγκαλιές σα θηλιές, μου χαλάνε όταν φτιάχνω φωλιές.
Τα πουλιά στο μπαλκόνι ταΐζω, κι απολαμβάνω κραυγές.
Παίρνω αγκαλιά το σκοτάδι και κρύβομαι από το φως των ανθρώπων,
και γράφω το μέλλον, κάτω απ΄ τον φακό των ειδικών και των ψυχοτρόπων.
Παιδί σ' εποχή εκτός τόπου και χρόνου, βλέπω απ' το πρίσμα του πόνου.
Τη φυλακή μου πληρώνω ακριβά, κι ένα κρύο χειμώνα με σόμπα αλογόνου.
Δεν ψάχνω γαλήνη, δεν πιστεύω σ' αυτά, αποφεύγω την οδύνη,
και μου τη δίνει το γέλιο, με φθείρει, το φτύνω, με φτύνει.
Οι χαρούμενοι άνθρωποι είναι ηλίθιοι, ή είναι καρκίνοι.
Δεν ψάχνω το πόλεμο, γι' αυτό και ζω μέσ' αυτόν, μπας και βρω την ειρήνη.
Όλοι γύρω μου κτήνη. "Ο κόσμος κοιμάται!". Και ο διαβασμένος κουμπιά καταπίνει.
Μου λέγανε: "Διάβαζε!", "Διάβαζε!". Kι έτσι, το να τα λέω μου φόρτωσαν ευθύνη.
Διαβάζω τους στίχους των Floyd, τις ρίμες του Freud,
και κάνω spoil από Nietzsche, δεν είναι χαρούμενη η επιστήμη.
Tώρα δεν αρέσει ότι είστε. Ενοχλώ μες στη γυάλα τους γιατί έχω μνήμη,
κι έτσι ως "μίασμα" απόχτησα φήμη, σε λίγα χρόνια είστε μίμοι.
Κι είμαι ξένος μες στους ξένους, από τη γενιά του μένους,
το μαύρο γένος των φτωχών, απ΄ τους καταραμένους.
Απ' τη φυλακή, στο ιερό, στο δρόμο για τα αυτιά σου,
ώστε σπίτι σου να μπω, στο στόμα σου και τα μυαλά σου.
Μολύνω τη γενιά με τη σκέψη να τους ληστέψει.
Αρκεί ένα σαμπότ τη μηχανή να αχρηστεύσει.
Οφείλω να κάνω τον άπιστο να με πιστέψει,
είμαι ο εκλεκτός της λάσπης με τη ματωμένη στέψη.
Δεν έχεις φίλους, είσαι σκύλος, μες στους σκύλους.
Θνητός και άσημος, μέσα σ' εταιρικούς ομίλους,
σε μία ζωή βαρετή, σπίτι, δουλειά και φαΐ,
PC, ταινία και σιωπή, απ' τους δουλοπρεπείς υπαλλήλους.
Όσο σε βλέπουνε μέσα απ' το μόνιτορ.

Παιδικό όνειρο

Lyrics/Raps: τομίασμα
Recorded/Mixed/Mastered by: Incognito M. @ Pineline Music Lab

Με σκοτώνω,
χίλιες φορές κάθε μέρα και το κάνω εικόνα,
ρίχνω το σώμα στις ράγες του τρένου,
γίνομαι λάσπη, γίνομαι χώμα, γίνομαι λιώμα,
σαν ότι ονειρεύτηκα παιδί, δεν ζω είμαι πτώμα.

Χίλιες και μία νύχτες, ξύπνησα απ' το θάνατο,
φοβισμένος στο λευκό μου δωμάτιο,
είμαι παιδί, ντυμένο στα λευκά, μην μου κάνουν κακό,
θα 'ρθουν να ρωτήσουν, μα μου 'χουν πει τι θα πω.
Μετράω νύχτες λευκές και το μυαλό μου κλειστό,
δεν έχω φίλους να μιλήσω, μόνο φανταστικό,
δεν έχω φίλο να πω, απλώνω χέρια να πιάσω τον ουρανό,
λίγο πριν απ' την πτώση χαθώ.
Μετά ξυπνάω, μετά πονάω και ζω,
καταραμένος να υπάρχω σαν ύπαρξη που μισώ,
μετά κουρνιάζω, κοιτώ μελαγχολώ και δεν αλλάζω,
έχω κεφάλι στραβό.
Μην μ' ακουμπάς θα σε διαλύσω,
τα παιδικά μου χέρια είναι μικρά, σε λίγα χρόνια θα γυρίσω,
θα πέσω πάνω σου σαν χίλιες αστραπές να σε ξεσκίσω,
σε λίγα χρόνια θα 'ρθω πίσω.
Άσε με ρε γνωστέ, δεν θέλω να μιλήσω.
Τι να μου πεις; Και τι να πω; Τι να σου εξηγήσω;
Πώς να στο περιγράψω χωρίς στα δυο να σπάσω,
χωρίς άλλη μία νύχτα να ξυπνήσω και να κλάψω.

Χίλιες και δυο νύχτες, ξύπνησα όταν πέθανα,
αναγεννήθηκα αφότου έγινα πέτρωμα,
αφότου έγινα έκτρωμα, τα μάτια μου ήταν έντρομα,
τώρα με βλέπουν και φρικάρουν, σαν να 'δανε έντομα.
Κρατούσα στα χέρια μου, τα ίδια μου τα έντερα,
στο δρόμο χύθηκα από μαχαιριά, μα είμαι η μέγαιρα.
Δεν θα τους τη χαρίσω, έχω τύψεις που ζω,
έχω τύψεις που τη ζωή τους δεν τους αφαιρώ.
Δεν θα τους συγχωρήσω, δεν ξέρω να συγχωρώ.
Ξέρω από πόνο για να τους το εμπιστευτώ,
έχω ένα κρύο προσωπείο για να προστατευτώ,
έγινα κτήνος, έγινα ένα πλάσμα φρικτό.
Μου λες πώς προκαλώ; Σου λέω έχω πείρα.
Κουβαλώ τις χαρακιές στην πλάτη μου από τη ζωστήρα.
Επιλογή; Πες το αν θέλεις μοίρα.
Να 'μαι παιδί της βίας από μία μάνα στείρα.
Όταν μου λένε "μίλα". Που να εκφραστώ;
Ότι έχω να φτύσω στο πρόσωπό τους θα πω.
Πως μέσα από όλο αυτό να μην αλλοιωθώ;
Οποίον έχω να φτύσω, έχω προσωπείο φτυστό.

Όρκ

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: Mastercat
Artwork: Sootsprite

Αν έχω κάτι βάλει, δεν μου το βγάζεις απ΄ το μυαλό.
Μη με λες για τομή, μη σε τραβήξω το λοβό.
Όπου πετιούνται λαιμοί, υπάρχει αίμα νωπό.
Εδώ υπογράφει το μίασμα απ' τον Οχετό.

Απλά τα flows, απλά τα θέλουν όλοι.
Όλα στο πιάτο, μα στο τέλος μας βγάλαν πιστόλι.
Τώρα με λεν καριόλη, μα πως άλλαξαν οι ρόλοι,
πρώτα φίλοι, τώρα οπλίζουμε το καριοφίλι.
Κι ήταν όλοι πάντα έτσι, άπλα δεν ήρθε η στιγμή.
Κοίτα πέσαν να με φάνε, δεν ήτανε απειλή.
Είμαι μόνος εναντίον όλων, απ' την αρχή.
Θα φανεί πιουνού πραγματικά το λέει η ψυχή.
Είμαι μόλυσμα, φωνητικό ηχόκυμα στο σήμερα.
Άκουσα παίζει hockey, μα ο man θα κάτσει ήρεμα.
Αρκούσε να του πεις, δεν είναι το ξύλο επιχείρημα,
στο ικρίωμα, το προνομιούχο παραλήρημα.
Τη γλώσσα της βιας μιλώ, μου κάναν ιδιαίτερα.
Οπότε και σ' αυτό σας έχω, et cetera, et cetera.
Κάνε όνειρα για να με δεις νεκρό, όνειρα δεύτερα.
Τα πρώτα τα έχω κάνει εγώ, μα απέτυχα και πέτυχα.
Είμαι σε ότι κάνω top, χωρίς να χώσουμε pop.
Είμαι rock, πιο rap από τους νέγρους του New York.
Mπαίνω deep web με tor, έχω στα χέρια μου Glock.
Με δόντια προταγμένα, οι δρόμοι λένε είναι orc.

Έχω πρόβλημα με τον κόσμο που ζούμε,
οπότε στο δρόμο μ' ακρότητες αντιδρούμε.
Θα φάω τις στάσεις, τα τρόλεϊ, μέχρι να μπω στις τάσεις.
Πριν να διαβάσεις, πρώτα θα σπάσεις.
Δράσεις κι αντιδράσεις. Ζούμε ζωή με εντάσεις.
Ζωή είναι θα περάσει, όλα είναι φάσεις.
Κοίτα να πεθάνεις νέος, γιατί πονάς άμα γεράσεις.
Κι ο θάνατος είναι εύκολος, αν δεν έχεις να χάσεις.
Γένια του '90, ζούμε hustlin' all day.
Μικρός τα σνόμπαρα όλα αυτά, μα δεν δουλεύω σε OK.
Γαμώ τα αφεντικά, κι όσους μου λένε "τι λέει;".
Ηχογραφώ το μέλλον με delay: "Tι λέει;".
Κι είναι δυσοίωνο, ο οιωνός με το σιδεροπρίονο.
O Ιανός φτύνει φωτιά, σαν πορφυρός φανός
και είναι γεγονός, ως ζηλωτής και κοινωνός.
Δεν θα με πεθάνεις στην δουλειά σαν να 'μαι ημίονο.
Αντικοινωνικός αφού γαμιέστε όλοι,
και το εννοώ, αρχίστε να παρεξηγιέστε.
Αφού ποτέ σας δεν ξηγιέστε,
εγώ για όλους, μα τώρα από μένα όλοι τρέξτε.

Το τανγκό του σατανά

Lyrics/Raps: τομίασμα, Брус
Produced/Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost
Recorded by: τομίασμα@ Ιερό

Δεν γεμίζει ένα κενό χαρτί από κενό μυαλό.
Δεν γράφω για κοινό, δεν έχω κάτι μαζί τους κοινό.
Δεν έχω θεό, κανένανε δεν προσκυνώ. Εγώ είμαι εγώ!
Σαν έμενα δεν γνωρίζω άλλο,
για αυτό με διακινώ. Γράφω/προσβάλω.
Βάζω πλάνο, να πετύχω το μεγάλο από μικρό.
Στο beat επάνω ψάλλω, σε σέρνω στο χορό,
μέχρι το θεό που έχεις μέσα σου να διαβάλω.
Η αίρεση στο σύστημα, μόλυσμα στο οικοσύστημα,
μου βγάλανε την πιστή μα, έτσι κι αλλιώς δεν πίστευα.
Νήστευα αντι-σπέ, την τράπεζα την λήστευα,
έχω νιότη πολυτάραχη, κατόρθωσα τα απίστευτα.
Γύρω είναι μαλακισμένα.
Μη μιλάς για μένα, άμα δεν μιλάς σε μένα.
Δεν μετράω την άξια σου σε ράτσα, είτε μπράτσα.
Δεν είμαι ο πιο σκληρός, στον πιο σκληρό άλλαξα την φάτσα.
Άτσα, μάγκα, στάκα, μη με ενοχλείς.
Δεν με νοιάζει αν θέλεις να πιεις.
Δεν με νοιάζει τι θέλεις να πεις.
Αν δεν σε ξέρω μη με χαιρετάς.
Γαμήσου, πριν να γαμηθείς.
Όλες οι λέρες, θέλουν να γίνουν αστέρες.
Έχω σχέση με την εξέλιξη, τώρα ανταλλάζω βέρες.
Έχω στείλει σε φάκελο σφαίρες.
Μισείς την δουλειά, δεν σου φταίνε πουθενά οι Δευτέρες.
Από μικρό μου λέγαν θα 'ρθουν καλύτερες μέρες,
όσο γυρίζω με το τσιμέντο στις μπετονιέρες.
Φλερτάρω με τα ύψη, αν θες σε πάω και στοίχημα.
Θαμμένος σε εργοτάξιο, σαν εργατικό ατύχημα.
Ένα ποσοστό θαμμένο στην στατιστική σας.
Απολυμένος λόγο πτώση της παραγωγής σας.
Συναινέστε με την σιγή σας.
Μέχρι τότε, σαμπότ στην μηχανή σας.

Όταν είμαι στο δωμάτιο ακούω φωνές!
Τρυπάνε το κεφάλι μου και πιο πολύ πεισμώνει.
Αρχίζω ψάχνω τι να φταίει απ' το χθες,
μα τελικά οι φωνές έρχονται από το σαλόνι.
Κι όσο περνούν τα χρόνια η φτώχεια μεγαλώνει.
Η φτώχεια μας κυκλώνει. Η φτώχεια μας θολώνει.
Η φτώχεια μας παλεύουμε να σας κυκλώσει το λαιμό.
Αυτό θα μας πωρώσει! Ζώντας μετά την πτώση,
έτσι θα πάω στην κόλαση. Στην κόλαση έχω φίλους και είναι τόσοι!
Για αυτό δεν θα μ' αγχώσει, έχω γνώση.
Θα ανοίξουμε μικρόφωνα να χώσει, με δυο κουπλέ να στρώσει.
Κι εγώ δεν πίστευα, πιστεύω, μα τώρα πια πιστεύω!
Αυτό δεν με εμποδίζει τα ταμεία τους να κλέβω.
Κι η μαμά μου δεν χτυπάει εισιτήρια,
έχουμε μπόλικα από νοσηλείες εξιτήρια.
Όταν γεννήθηκα η σελήνη είχε σβήσει.
Το ότι γεννήθηκα είναι πρόβλημα, όχι λύση.
Τις αμαρτίες έκανα δεύτερη φύση,
δεν φοβήθηκα ποτέ, φέρε οποίον θες να τις μετρήσει.
Τις πιο πολλές φορές ξέρω πως το παράκανα,
για αυτό φλερτάρω συχνά με το πάνω διάζωμα.
Να βρω την ηρεμία μου και τι δεν θα 'δινα.
Προς το παρόν, χορεύω ταγκό με το σατανά.
Τις πιο πολλές φορές ξέρω πως το παράκανα,
για αυτό φλερτάρω συχνά με το πάνω διάζωμα.
Να βρω την ηρεμία μου και τι δεν θα 'δινα.
Προς το παρόν, μιλώ την αργκό με το σατανα.

Σε τα μας;

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό

Produced by: Lumipa

Mixed/Mastered by: G the Friendly Ghost

Illustration: Ishmam

Graphic Design: Sootsprite

Τα παιδάκια μεγαλώσαν και γρυλίζουν.

Μάθανε να χαλάν ότι αγγίζουν.

Μάθαν πώς μπορούνε να κάνουνε ζημιά,

μα θα μάθουν πως οι δρόμοι δεν χαρίζουν. 

Έχω κάνει λάθη, μπρος μου κόκκινος καπνός, γύρω τάφοι. 

Ξένος σε κλεμμένα εδάφη.

Δεν πίνω, να μην μου γυρνάνε μπάφοι.

Έχω νου καθαρό, 

νιώθω αρούρι σε γρανάζι και είμαι από τον Οχετό.

Εκατό τοις εκατό. 

Μαύρο ποινικό, παιδί περιθωριακό.

Είμαι ο ιός της Πανδώρας. Είμαι η κόρη του Ρα.

Μπροστά μου η police δεν φτουρά.

Του 'πα σε σπαστά πλατειακά, 

ότι εδώ είμαστε true, όχι υποκουλτούρα.

Αν ήρθες για ζημιά έχει ουρά.

Πες του δεν ξεχνώ, να μην μιλάνε στη σούρα,

ειδάλλως θα λάβουνε τα πυρά, 

τα λέμε εύκολα και ωμά, μα πάντα ταπεινά. 

Εδώ οι μύτες που σηκώθηκαν, σπάσαν για τα καλά.

Ακόμα αχνίζουν απ' την άσπρη κι όλοι σπρώχνουνε κιλά.

Δεν είστε fly homeboys, ούτε οδηγάτε rolls-royce.

Ένα αμάξι του πατέρα σου, το πήρε όλο το σόι σου.

Στο δρόμο δεν μιλάς με λεφτά. 

Μπορείς ότι λες να το εννοείς; Να 'χεις ματιά.

Αν λες και κάνεις τόσο! Το respect μου θα στο δώσω.

Άσε τα πολλά για τους πολλούς και πες θα ιδρώσω.

Αν θέλω τ' αύριο να χτίσω, πρέπει να ματώσω.

Πρώτα τα παπούτσια μου στο δρόμο αυτό να λιώσω.

Αν νιώσεις, θα σε νιώσω και έχω τρέξει για όλους.

Έχω πίσω μου Ρωμαίους, ακόμα σέρνω διαόλους.

Από Πάτρα μέχρι Γιάννενα. Αθήνα-Σαλονίκη. 

Απο Γευγελή στο Dam, πίσω Κυψέλη στο νοίκι.

Κάνε μου θέμα για θέαμα, κάνοντας θέαμα τα θέματα

και μετά λέμε τα βλέμματα κάνουν εκθέματα. 

Λύνω το θέμα γιατί έχω αποθέματα, 

κι έχω θέμα με τα ψέματα.

Πέσε στον έτσι οι λέτσοι,

δεν θα λεν σε μένα έτσι και έτσι,

λέξη-λέξη πες του, τον έχουμε θρέψει, 

στο χώρο θα μου χορέψει. 

Πάει να κοροϊδέψει κι έχει κινδυνέψει.

Δίνω τροφή για σκέψη, ότι δεν θα του χωνέψει η πέψη.

Έχω βλέψη που δεν μπορεί να προβλέψει.

Ούτε να μαντέψει. Πες του πως θα τον μαγέψει, 

να σκεφτεί, σε ποιόν μαγκιές πούλα, ενώ τον έχει προμηθεύσει.

Πέντε-πέντε πάνε, έξι κι έξι, μοναχός θα τρέξει. 

Παίζει στο πάρτυ παίκτης, δεν θα ξαναπαίξει.

Οποίος μαζέψει πιο πολλούς θα τις μαζέψει, 

όταν βρεθεί μπροστά σε αυτό, που δεν θα μπορεί να μαγκέψει.

Πάντα υπάρχει κάτι που κανείς δεν θα ήθελε ποτέ να μπλέξει,

Κι όλοι το μάθαμε στη φέξη. 

Το παιδί πριν απ' τη νιότη ξεπεζέψει, έχει σοβαρέψει 

και στη γη φυτέψει το όνειρο, φυλάξου όταν το βλέμμα στρέψει.

Μία κουβέντα την κατάσταση έχει περιπλέξει, 

δεν χρειάζεται να σε προσέξει. 

Είναι αρετή να μη κοιτάς, να μην μιλάς. 

Δεν θα περάσει στην πλατεία καλά ο πολυλογάς. 

Μιλάς, κατρακύλας, κι η μούρη που πουλάς, 

θα είναι σπασμένη σε τα μας!

Κοκούνινγκ

Lyrics/Raps/Rec: τομίασμα @Ιερό
Mixed/Mastered by: Mastercat

Ποιος κατέστειλε τις γειτονιές; Το κράτος ή ο εκ των έσω λεκές;
Ζούμε το ίδιο με σήμερα χθες, σε ποιόν αρέσει για πες;
Τα σπίτια μας ιδιωτικές φυλακές, στην καλή, στην κακή κλινικές.
Μιλάνε την γλώσσα του δρόμου στο ραπ, μα οι δρόμοι δεν ξέρουν τι λες!
Εγώ είμαι κύμα, μιλάω στα σκάει η αλμύρα.
Όχι θα κάτσω να σκάσω και να κλαίω την μοίρα.
Δεν πίνω τη μπύρα, μα πιες.
Εει; Ποιός μου καβάτζωσε τον αναπτήρα;
Μια που σε είδα και μια που τα πήρα.
Βρες μου καλύτερο ράπερ στην γύρα από μένα και κλέφτικα σφύρα.
Το ζούμε λιτά. Δεν πίνουμε αλκοόλ. Δεν λέμε πολλά. Κρατάμε κρυφά
απ' τον κόσμο τα πρόσωπα, τα κινητά, τις πινακίδες
και που'χω φωλιά. Αυτοί τα κτήνη και εμείς τα πουλιά.
Ταΐζω με την συντροφιά, τα περιστέρια μέσ' την γειτονιά,
όσο πετάνε τα μαχητικά, που αύριο θα βομβαρδίζουν παιδιά.
Μου λέει: "Πάρε με αγκαλιά" και το κάνω.
Έχω σκοπό πριν πεθάνω, να τους πεθάνω.
Κάθε μου πλάνο μου πάει σωστά, σκεφτόμουν τον πόλεμο απ' τά δεκαεφτά.
Πριν γίνει μόδα το ζούσαμε δυστοπικά.
Η καραντίνα δεν μου' κλάσε μια.
Δεν στέλνω μήνυμα στην αστυνομία.
Αφήνω το σφάλμα για αυτά.
Ο κακός μου εαυτός μου γελά.
Δεν φοβηθήκαμε την φυλακή, εκεί κάνουμε πρωτοχρονιά.
Βαράγαμε κρίσεις, πριν γίνουνε μόδα οι καταχρήσεις και οι καταλήψεις.
Και πριν αυτά, πολεμούσα τις καπιταλιστικές κρίσεις.
Αν δεις το ρουφιάνο να φτύσεις.
Μια μέρα θα το δεις θα παίζει ΡΩΜΗ πρώτη μούρη στις ειδήσεις.
Μα εγώ, δεν ήμουν ποζεράς ποτέ για να με αναγνωρίσεις.
Σου είπα να τον φτύσεις.
Γελάμε με την σαπισμένη φάτσα σου και τις μηνύσεις.
Ακόμα το ζούμε ακραία και μπαίνουμε χωρίς παρέα.
Στο σπίτι σηκώνουμε βάρη, το τρέχω για να νιώθω ωραία.
Κρατάμε την σκέψη οξέα. Μιξάρουμε τα αμινοξέα.
Το μέλλον μας ηχογραφώ, στο δίνω σαν Neo, πες με Μορφέα.
Ακούω τα πουλάκια στον δεύτερο, στις πέντε ξυπνώ και είμαι σκόνη.
Χειροκροτάν στο μπαλκόνι, οι μικροαστοί δολοφόνοι.
Γαμιούνται αυτοί και αυτοί που ψήφισαν.
Οποίος τα παίρνει, μα και οποίος τα χώνει.
Τους φωνάζω: "Γαμιέστε.". Kαι κατεβαίνουν οι τόνοι.
Σημαίες ανεμίζουνε, τις χαζεύω όσο ψήνω καφέ.
Ωραίο το λευκό και το μπλε, μα μ' αηδιάζει αν είναι αγκαζέ.

Μου λέει να δούμε ταινία. Μου χαμογελά μ' ηρεμία.

Το ζούμε κομπλέ και για αυτή γαμιέται η κοινωνία.
Κάτσε γιατί έχει ενδιαφέρον. Οι διαταγές ανωτέρων.
Όταν μιλάω, μιλάω για το μέλλον, απλά τα λέω εκ των προτέρων.
Πάντα ο καθένας κοίταγε μόνο το δικό του συμφέρον.
Στην τρομοκρατία του κράτους απαντώ, έχω πρότυπο το Νέρων
Μαζικές απολύσεις και επιδόματα μόνο για να μας σιτίσεις.
Μη σου πεθάνει ο εργάτης και πέσει η παραγωγή και οι πωλήσεις.
Στα μισά κάτω οι μισθοί, και για σένα δεν υπάρχει κλινική,
εκτός και αν είσαι ο Μαρινάκης και έχεις κατ' οίκων ιδιωτική.
Λένε ο ιός δεν έχει ταξικότητα, χτυπάει τους πάντες ανεξαιρέτως.
Τους λέω: "Καλό το ανέκδοτο τι άλλη μαλακία θα ακούσουμε και φέτος;"
Τι να τους κάνεις τους γιατρούς; Δώσε μπάτσους και δημοσιογράφους.
Απλά τους κλείνεις όλους μέσα και τους νεκρούς σε μαζικούς τάφους.
Οι ναζί κυβερνάνε με μπλε, στα υπουργεία γελάν τα μουστάκια τους.
Στον Έβρο τους πνίγουν στο μπλε, οι μανάδες κλαίνε τα παιδάκια τους
Η σύνταξη στα 72 και ούτε γάτα ούτε ζημιά,
αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε ούτε ένα ένσημο, κι ας δουλεύουμε από παιδιά.
Στα κελιά στην Πέτρου Ράλλη απεργούν, μετράν νεκρές απ' τον ιό.
Απαγάγουν τους αγωνιστές μην οργανώσουνε τον Κορυδαλλό.
Ιδιωτικοποιούν τον λόφο Φιλοπάππου και τον κήπο τον εθνικό.
Το φυσικό αέριο της ΔΕΠΑ, σε λίγο θα έρθουν και για το νερό.
Αυτά, όσο τα media τρομοκρατούν τον λαό.
Δεν ξέρω αν τον φτιάξαν οι ίδιοι, αν ισχύει δεν θα ξαφνιαστώ.
Η Ευρώπη καταρρέει πρώτη και το τραπεζοικονομικό.
Αλλά και αυτό αργά η γρήγορα, ήτανε το φυσικό.
Σου λένε: "Mένουμε σπίτι", "H αλληλεγγύη θα νικήσει", "Ατομική ευθύνη",
τέτοιες μαλακίες, δεν έχω ακούσει ούτε στο Γκίνη.
Αντί να φτιάξει καμιά κλίνη.
Γιατί το μόνο ΜΕΘ που εισπνεύσαμε εδώ, είναι η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη.
Τα γράφω νηφάλιος, αν θέλεις να γίνεις πατά το Replay.
Θα έλεγα κι άλλα, αλλά ο κόσμος δεν είναι στην φάση μου ΟΚ.
Ο κόσμος θέλει την ησυχία του τα γαντάκια του και την μασκούλα.
Τουλάχιστον φάτε εγκλεισμό, θα βγαίνετε μόνο με κουκούλα.