Γενέθλια

          Αφιερώνω αυτό το κομμάτι από καρδιάς, σε όλους τους πεσόντες αγωνιστές και αγωνίστριες. Στα φυλακισμένα συντρόφια και στα κυνηγημένα αδέρφια μου. Σε όλα τα παιδιά κάτω από την μαυροκόκκινη. Και μακάρι όντως να είχα φτερά!

Βeat: Venef

Recorded/Mixed/Mastered by: incognito m. @ Pineline music lab

Πείτε στ' αφεντικό πως απόψε δεν θα μπορέσω.

Έχω να πω στην συντροφιά μου σ' αγαπώ και να βγω έξω!
Με κίνδυνο να κλειδωθώ, μα αν ήτανε να διαλέξω,
σ' αλυσίδα στο λαιμό ή στο πόδι, θα αναπνεύσω.
Και πες του επίσης: αν με δεις στις ειδήσεις μην φρίξεις!
Διάλεξα την ζωή έναντι δουλείας και πλήξης.
Διάλεξα τα συνθήματα σχέσεις και καταλήψεις.
Στο δρόμο που γεννήθηκα γεννιούνται οι συνειδήσεις.
Πες του πως τα λεφτά με το ζόρι βγαίνουν για νοίκι,
πως τα αδέρφια μου γύρισαν την γη σε πλάτη και μήκη.
Πες του πως ο τροχός που γυρνάω μαγκώνει αν λείπει,
ότι μπορεί να τρέχω γρήγορα, μα δεν με λένε Mickey.
Είναι η φάκα τα λεφτά, όλες οι ανέσεις που δεν έχεις.
Όσα κι αν έχεις, θα θες όσα ποτέ δεν θα μπορέσεις.
Κι όσο κι αν τρέχεις ο τροχός δεν λυγίζει γυρνά.
Το καρότο στην κορφή, πλαστικό δεν χαλά.
Και είναι μια μέρα που είπα δεν πάω για δουλειά,
κι όλα στην μέρα αυτή θα μοιάζαν φωτεινά στο μαχαλά.
Μα κάτι με χαλά, όλοι τρέχουνε λυσσασμένα,
κι όλοι μοιάζουνε στο σήμερα, τόσο στο χθες με μένα.

Ο χρόνος σου φεύγει μακριά, ο ήλιος γυρίζει πίσω δεν κοιτά.
Τις εντεχνίλες κόψε, ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο είσαι κι απόψε.
Ο χρόνος σου φεύγει μακριά, ο ήλιος γυρίζει πίσω δεν κοιτά
Τις εντεχνίλες κόψε, και μίλα μου για θάνατο.

Είναι νωρίς για να παραιτηθείς, αργά να αλλάξεις γνώμη.
Όλοι δρόμοι οδηγούν, Μαύρο Δεκέμβρη μες στην Ρώμη.
Έχω κλειστό το κινητό, τον αριθμό στο παντελόνι.
Φωνάζω δυνατά ότι : ΤΟ ΜΊΣΟΣ ΜΕΓΑΛΏΝΕΙ!
Παιδί χωρίς γονείς, χωρίς λεφτά, με μια συγνώμη,
που έχω γνώμη και την λέω, που την πράττω έξω με τόλμη!
Έχω στα χέρια μου χαρακές από σύρματα,
παιδί σε εργοτάξιο, που ανδρώθηκε στα λήμματα.
Αυτά τ'αφεντικό μου τα ξέρει, μην του τα πεις,
για αυτόν δουλεύουν μετανάστες, αυτοί δεν έχουν γονείς.
Και ότι του πεις, σιγά να μην τον αγγίζει,
λες και κάποιος έγινε αφεντικό χωρίς να το αξίζει!
Σε περιμένω απ' την δουλειά, έχω στρωμένο το τραπέζι
έχω ατμόσφαιρα καλή, στο μυαλό μου κραυγές και γρέζι.
Έχω βάλει "38 χιλιοστά" στα ηχεία να παίζει,
με μια λέξη να 'χα δίπλα τον Μιχάλη, τον Αλέξη.
Να 'χα φτερά και να πέταγα στην μητρόπολη,
να αγκάλιαζα όλα τα παιδιά κάτω απ' την μαυροκόκκινη.
Κανένας μην τα δει, κανένας μην τα αγγίζει,
και ας πέθαινα μετά, 1-3 κάπου στο Γκύζη.

Ο χρόνος σου φεύγει μακριά, ο ήλιος γυρίζει πίσω δεν κοιτά.
Τις εντεχνίλες κόψε, ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο είσαι κι απόψε.
Ο χρόνος σου φεύγει μακριά, ο ήλιος γυρίζει πίσω δεν κοιτά
Τις εντεχνίλες κόψε, και μίλα μου για θάνατο, για θάνατο κι απόψε.