Είσαι μικρός επαναστάτη

          Δεν είμαι μικρός του φώναξα, μα τα δυο κεφάλια που μου έσκαγαν αν κοβόντουσαν θα βγαίναν τέσσερα. Τους είπα ότι δεν ξέρουν με ποιον τα βάζουν. Γέλασαν, από το μειδίαμα φάνηκε ότι δεν με πίστεψαν, έτσι με άφησαν. "Άστον ρε τον μικρούλη, τι θα μας κάνει. ΑΔΥΝΑΜΕ!." είπε ο μεγαλύτερος και με κοίταξε υποτιμητικά. Έφυγαν και εγώ έκλαψα πιο δυνατά από ποτέ. Τα χρόνια πέρασαν, η αμφισβήτηση και η υποχρεωτική υποταγή με έχτισαν ψηλότερο, ψηλό σαν πολυκατοικία. Τώρα φαίνομαι. Τώρα με βλέπουν όλοι. Τώρα κοιτώντας τις ρωγμές μου ανα τα χρόνια μου μοιάζει τόσο μικρή η αμφισβήτηση και το τίτλος του μικρού επαναστάτη.

Lyrics/Raps: τομίασμα
Produced/Recorded/Mixed by: G the Friendly Ghost
Guitars by: Μishael
Mastered by: Carsten Dämbkes
Artwork: k_aaos

Αν το ραπ δεν ενοχλεί δεν έχει να μου πει κάτι.

Στις συνωμοσίες, βάζω πλάτη και μάτι.

Απ' τα μήκη και πλάτη, ενάντια σε όλα τα κράτη.

Στη ζωή μου η εξέγερση, είναι αλάτι.

Το παιδί ότι λέει πράττει, για αυτό το παιδί συμπράττει,

κι εισπράττει πόνο, γιατί δεν έχει προστάτη,

δουλειά, λεφτά, ή κοιλιά χορτάτη.

Όλοι λένε στο παιδί: "Είσαι μικρός επαναστάτη!".

Ψάχνω ομοϊδεάτη, να στήσουμε κομπίνες,

να στήσουμε απάτη, να κλέψουμε τις business,

με κοινό μονοπάτι, να κάψουμε την Siemens,

ψάχνω τρομοκράτη να σπείρω τρόμο στα κράτη.

Στο χωριό με λέγαν αποστάτη,

ήρθα στην πόλη να με λένε εργάτη.

Φίλησα τους γονείς μου που με γέννησαν σακάτη.

Τις διαφωνίες μου τις λύνω με σπαθί, πες με χωριάτη.

Στο τραίνο σας επιβάτης, στα θέλω σας πελάτης,
στο κόσμο σας διαβάτης, παραβάτης και δράστης.

Ξένος, εισβολέας για το γένος μετανάστης,

ο μιερός επαναστάτης.

Το κόσμο σας μαθαίνω,

μαθαίνω κάθε μέρα πως το πόνο να υπομένω.

Μαθαίνω την επιβολή απ' το ντόπιο στον ξένο.

Η φύση είναι ο κανιβαλισμός, 

μαθαίνω πως να κρύβομαι στο τραίνο.

Στο κόσμο σας μαθαίνω,

μαθαίνω κάθε μέρα πως το πόνο να υπομένω.

Μαθαίνω την επιβολή απ' το ντόπιο στον ξένο.

Η φύση είναι ο κανιβαλισμός, 

μαθαίνω πως να κρύβομαι στο τραίνο.

Παιδί κατώτερου θεού, παιδί εδώ, αλλά απ' αλλού.

Παιδί κακό, απ' το γονιό του καλού, του γιατρού.

Είμαι εργάτης, στο πόλεμο της τάξης. 

Παιδί επισφαλής είμαι, ρώτα το taxis.

Δουλεύουμε να φέρουμε φαΐ,

το παιδί έχει από παιδί ενηλικιωθεί,

έχει ενοικιαστεί και πουληθεί, πριν καν βγάλει φωνή,

πριν να σκεφτεί, ή ευφρανθεί, πριν να το πει, υπομονή, ακούει,
κάνει, κι επικοινωνεί στην πλάνη, τηλεφωνεί,

παίζει και χάνει, είναι στην αναμονή πριν πιάσει γκάνι.

Περιφρονεί τη ζωή και κοιτάει ταβάνι,

ψάχνει να βρει, πως απ' αυτή τη κόλαση την κάνει.

Αναπνοή. Λησμονεί τη ροπή, 

που θα μπορούσε να πάρει η ζωή,

να ζει, δίχως ντροπή, δίχως σιωπή, και να πει ότι επιθυμεί
δίχως κραυγή, δίχως να χρειαστεί να εκραγεί, γιατί

είναι όλα γύρω καταπίεση,
πίεση στη πίεση, δίεση στη δίεση.

Κάποιοι χαζοί νομίζουν ότι κάνω ποίηση,

από το χώσιμο μας κάνανε χωνί για ικανοποίηση.